Όταν η δρ Πολυτίμη Φαρμάκη, αντιπεριφερειάρχης Tουρισμού, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, ζήτησε να συναντηθούμε στην Αθήνα για να με καλέσει στο συνέδριο «Τα οινοπέδια των λιμνών: Οίνος-Τόπος-Άνθρωποι», κατάλαβα από τις πρώτες κουβέντες ότι είχα να κάνω με μια πολιτικό «νέας γενιάς», με φρέσκες ιδέες και οράματα που δεν τα αφήνει να μένουν στα συρτάρια. Αποδέχτηκα την πρόσκληση-πρόκληση και βρέθηκα στο Αμύνταιο, ανάμεσα σε επιστήμονες, αμπελουργούς, οινολόγους, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και φίλους του κρασιού, σε μια πολυεπίπεδη συνάντηση γνώσης, σχεδιασμού και γευστικής εμπειρίας. Δεν θα σταθώ σήμερα στο ενδιαφέρον τριήμερο που είχε οργανώσει ο «τυφώνας Φαρμάκη» –όπως πετυχημένα χαρακτήρισε την αντιπεριφερειάρχη ο Ντίνος Στεργίδης στην ομιλία του– και το οποίο έδωσε αφορμή για πολλές γόνιμες συζητήσεις. Σήμερα θέλω να σας παρασύρω για λίγο στη γοητευτική γη της Δυτικής Μακεδονίας, που με μάγεψε, την ερωτεύτηκα παράφορα και ανυπομονώ να ξαναγυρίσω. Καλλιεργημένη γη και άγρια φύση, με τις λίμνες να καθορίζουν ένα ανυπέρβλητης ομορφιάς σύνολο όπου το αμπέλι παίζει το πρώτο βιολί.
Από τις πλαγιές των βουνών μέχρι τις εύφορες πεδιάδες της, τα αμπέλια απλώνονται σαν ζωντανά μνημεία της παράδοσης που τα φιλοξενεί. Καρπός μιας κληρονομιάς που συνδυάζει την τέχνη και την επιστήμη της οινοποίησης. Η γη αυτή, ευλογημένη από το κλίμα και την πλούσια υγρασία των λιμνών και των ποταμών, προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες για τη δημιουργία εξαιρετικών κρασιών.
Κρασιά που αποπνέουν την αίσθηση του τόπου: τα αρώματα της γης, τη γεύση του ήλιου, τη φρεσκάδα του αέρα. Ποικιλίες όπως το Ξινόμαυρο, το Μοσχόμαυρο, ο Τσαπουρνάκος, η Μαλαγουζιά, το Ασύρτικο, ο Ροδίτης, το Riesling αλλά και τo Sauvignon blanc συναντούν τις παραδοσιακές μεθόδους οινοποίησης, αναδεικνύοντας την ταυτότητα της Δυτικής Μακεδονίας. Κάθε γουλιά είναι και μια εμπειρία, μια ιστορία που μας ταξιδεύει στο παρελθόν και στις ρίζες των αμπελώνων που φυτεύτηκαν από γενιές αμπελουργών.
Μεγάλες οινοποιητικές μονάδες που τιμούν την οινική παραγωγή της Ελλάδας, όπως το Κτήμα Άλφα, η Κυρ-Γιάννης, ο Συνεταιρισμός Αμυνταίου, το Κτήμα Βογιατζή, αλλά και μικρότερες, όπως τα Κτήματα Στεργίου, Ζανδέ, Καμκούτη, Μάγγελ, Καρανίκα, Δύο Φίλοι, Μπελλίδη κ.ά., έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπους που συνδυάζουν το επιχειρείν με το μεράκι και το πάθος, και την παράδοση με την καινοτομία, δημιουργώντας κρασιά που ανταγωνίζονται τις διεθνείς αγορές κερδίζοντας τις καρδιές των οινόφιλων.
Στη Δυτική Μακεδονία το κρασί δεν είναι απλώς ένα κρασί. Είναι η ψυχή της γης, η φωνή του παρελθόντος και η υπόσχεση ενός λαμπρού μέλλοντος. Υπόσχομαι, λοιπόν, να επανέλθω σύντομα, με λεπτομέρειες και δοκιμές.
