Ένα από τα πρώτα ζεστά μεσημέρια του Μαΐου, καθόμαστε σε γνωστό ιταλικό εστιατόριο της Αθήνας και απολαμβάνουμε ένα ποτήρι λευκό κρασί Antinori San Giovanni della Sala. Τώρα, πώς από τον ιταλικό αμπελώνα η συζήτηση έφτασε στα ελληνικά μονοποικιλιακά τσίπουρα και αποστάγματα δεν θυμάμαι ακριβώς. Αυτό που θυμάμαι είναι πως αιτία ήταν το μονοποικιλιακό Δεκαράκι, το μόνο τσίπουρο από Ροδίτη, και μάλιστα τον φημισμένο ροδόχρωμο Ροδίτη Αλεπού, που μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικά λευκά κρασιά. Συμφωνήσαμε αρκετοί ότι το Δεκαράκι Ροδίτης είναι το πιο αξιόλογο στην ομώνυμη σειρά μονοποικιλιακών τσίπουρων. Λεμονάτο και μελένιο συγχρόνως, μαλακό και ισορροπημένο, βγάζει τον διακριτικό χαρακτήρα της ποικιλίας του και είναι ιδανικό τόσο για θαλασσινούς όσο και για στεριανούς μεζέδες.
Έτσι άρχισε η «αναζήτηση» τσίπουρων και αποσταγμάτων που έχουν τη σφραγίδα της μοναδικότητας και την ιδιαιτερότητα των ποικιλιών από τις οποίες προέρχονται.
Δεν μπορούσα παρά να ξεκινήσω από το premium Lost Lake Distillery, κατ’ αρχάς με τη μοναδική του Ρομπόλα, τραγανή, δροσερή, με αρώματα λουλουδιών και φρέσκου αχλαδιού, και να συνεχίσω με το περιορισμένης εμφιάλωσης Hefebrand, απόσταγμα από οινολάσπες Μαλαγουζιάς, Sauvignon Blanc, Ασύρτικου, Merlot, Cabernet Sauvignon και Αγιωργίτικου. Το ποτό στο ποτήρι είναι πλούσιο και λιπαρό, βελούδινο και φρουτώδες, πραγματικά απολαυστικό. Θυμήθηκα το μοναδικά ξεχωριστό απόσταγμα Φραγκόσυκου του Κτήματος Σιγάλα, ένα σπάνιο ποτό με το παράξενα γοητευτικό άρωμα του δύσκολου φρούτου, βελούδινο και μαλακό.
Οι γευστικές μου μνήμες μάς οδήγησαν στην Κρήτη, στον «Παράδεισο Κοτσιφάλι» της οικογένειας Πατεριανάκη, μια υψηλής ποιότητας τσικουδιά τριπλής απόσταξης, με τον «κόκκινο» χαρακτήρα της μαμάς ποικιλίας. Παραμένοντας στην Κρήτη, θυμήθηκα το αγαπημένο μου κρασί της οινοποιίας Μανουσάκη, το Roussanne, αλλά και την τσικουδιά που αποστάζουν από την ίδια ποικιλία. Μια αρωματική τσικουδιά με έντονα τα εσπεριδοειδή, κρεμώδης και πικάντικη. Μοναδικό ανάμεσα στα ιδιαίτερα τσίπουρα που αποστάζονται στο ηπειρώτικο Κατώγι Αβέρωφ είναι το Gardina, που προέρχεται από την απόσταξη οίνου από ξεχασμένες μετσοβίτικες ποικιλίες τις οποίες σίγουρα ακούτε πρώτη φορά: Βλαχαβόνα, Γκουντάμπα, Ντόπιο Πρώιμο Μετσόβου, Πυκνοάσσα. Κρυστάλλινα αρώματα βοτάνων και λουλουδιών, με φοβερή επίγευση. Εγώ βέβαια έχω ιδιαίτερη αδυναμία και στο τσίπουρο Alba di Munte Traminer, από την αρωματική ποικιλία που στο Κατώγι Αβέρωφ ξέρουν να αναδεικνύουν είτε σε κρασί είτε σε αποστάγματα.
Κλείσαμε αυτή τη σύντομη αναφορά στα μοναδικά αποστάγματα με ένα τσίπουρο που δημιουργήθηκε με τη σύμπραξη επώνυμων mixologists, με στόχο να αποτελέσει τη βάση κοκτέιλ και να ανοίξει έτσι τον δρόμο για τα παραδοσιακά ελληνικά αποστάγματα διεθνώς. Φυσικά πρόκειται για το O/Purist, καινοτόμο και παραδοσιακό συνάμα, με έναν πολύπλοκο, ενδιαφέροντα αρωματικό χαρακτήρα.
Προφανώς υπάρχουν πολλά ακόμα. Το ευχάριστο και αισιόδοξο είναι ότι ξεφεύγουμε σιγά σιγά από τα επικίνδυνα ανώνυμα τσίπουρα και προχωράμε σε premium προϊόντα που τιμούν παραγωγούς και καταναλωτές.
