Τώρα είναι η εποχή τους. Τέλη άνοιξης αρχές καλοκαιριού βάφουν κόκκινους τους πάγκους της λαϊκής και των μανάβικων. Τα κεράσια, που τους παλιούς τους Μάηδες και Ιούνηδες, τότε που τα παιχνίδια στήνονταν από το τίποτα, με ό,τι υπήρχε διαθέσιμο τριγύρω, τα πιτσιρίκια τα κρεμούσαν από τα κότσανια τους στα αυτιά σαν σκουλαρίκια, την ώρα που μανάδες τα κάνανε μαρμελάδες και γλυκό του κουταλιού και λικέρ, είναι πάντα αγαπημένα. Ένα σωρό γλυκά γίνονται, ένα σωρό γλυκά στολίζουν, καραμελωμένα ή μαριναρισμένα σε αλκοόλ όπως Κirsh ή ρούμι. Παρακάτω έχουμε πολλές συνταγές με κεράσια: κρέμες γιαουρτιού, πανακότες, δροσερά μπισκοτογλυκά, κέικ και cheesecake, κρέπες, τούρτες… Το σορμπέ κεράσι και το σεμιφρέντο με πρόβειο γιαούρτι και κεράσια είναι τέλειο κέρασμα όταν η θερμοκρασία πιάνει να ανεβαίνει. Και είναι βέβαια και η κερασάδα, άλλο ωραίο τραταμέντο άκρως καλοκαιρινό.
Όπου ακούς πολλά κεράσια περιμένεις γλυκό. Εκεί πάει ο νους σου. Τα φρούτα με το λαμπερό κατακόκκινο χρώμα είναι συνδεδεμένα με τη ζαχαροπλαστική. Αλλά τα διεκδικεί κι η μαγειρική. Η φυσική τους οξύτητα τα καθιστά ιδανικά για να εξισορροπήσουν λιπαρές ή πικάντικες γεύσεις. Μπαίνουν σε σαλάτες, σε ριζότο ή κους κους, γίνονται σάλτσα και προσθέτουν ένταση και χαρακτήρα σε πιάτα με κρέας, όπως πάπια, χοιρινό ή μοσχάρι. Μαγειρεμένα με λίγο κρασί, μπαχαρικά ή βαλσαμικό ξίδι, μεταμορφώνονται σε ένα ιδιαίτερο συνοδευτικό που δίνει γλυκόξινο χαρακτήρα και βάθος στο πιάτο. Για αυτό και παρακάτω θα βρείτε και μερικές ιδέες με τα κεράσια σε αλμυρό ταμπλό: τα βάζουμε σε μια πράσινη σαλάτα με ξύγαλο Σητείας (ταιριάζουν πολύ και με ανθότυρο ή κατσικίσιο τυρί) και σε μια άλλη με πρασινάδες και κοτόπουλο, τα σοτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν, να ζαρώσει η φλούδα τους και να καψαλιστούν σε μερικά σημεία και τα σερβίρουμε με χοιρινές μπριζόλες ψητές στα κάρβουνα. Γίνονται πολύ ωραίες.
Δείτε τις συνταγές στον Γαστρονόμο
