ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

«Η κόμισσα της φάμπρικας», «Τζένη-Τζένη», «Ποτέ την Κυριακή» και –σε επανάληψη από πέρυσι– «Ενας ήρωας με παντούφλες». Οι παλιές αυτές ταινίες, που αγαπήθηκαν από γενιές και γενιές, θα παρουσιαστούν φέτος στο θέατρο. Ολες γυρίστηκαν τη δεκαετία του ’60, με μόνη εξαίρεση τον «Ηρωα» του 1958. Παράδοξο, λοιπόν, το ανέβασμά τους το 2025;

Κυκλοφόρησε το trailer της 6ης ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη, με τίτλο «Σπασμένη Φλέβα».

Το κακό με τον σύγχρονο πολιτισμό είναι η φύση του. Αποτελείται συνήθως από καλλιτέχνες ζώντες –και ζωή να ’χουν–, δραστήριους και εν Ελλάδι συνήθως διαμαρτυρόμενους.

Επτά σκηνοθέτες που θα διαγωνιστούν με τις ταινίες τους στο φετινό Φεστιβάλ της Δράμας συζητούν για την τέχνη της μικρής φόρμας και τον κόπο, την επιμονή και τα χρήματα που απαιτούνται για να γυριστεί ένα φιλμ λίγων λεπτών.

Σε χώρο προβολής ταινιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου θα μετατραπεί το διατηρητέο ακίνητο της Πλάκας που στέγασε την κινηματογραφική «Οικία Κοκοβίκου».

Τρίτο κείμενο σήμερα (προηγήθηκαν ο Ελβις και η Μέριλιν, η Λόρεν και η Μάνσφιλντ) μιας πιο ανάλαφρης, πιο καλοκαιρινής «τριλογίας», πριν οι «Αναμοχλεύσεις» κάνουν κι αυτές τις μικρές τους διακοπές. Κινηματογραφικό, λοιπόν, και σήμερα το θέμα, αλλά αμιγώς ελληνικό αυτήν τη φορά.

Κυνόδοντας, Σπιρτόκουτο ή Στρέλλα; Οι άνθρωποι του ελληνικού σινεμά απαντούν.

Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός ξαναθυμάται τις ταινίες του, μας αποκαλύπτει τι του είπε ο Μάνος Ελευθερίου και στοχάζεται πάνω στον έρωτα και στη νεότητα.

Για να είμαστε ειλικρινείς, αν δεν είχε γράψει το διεθνές κινηματογραφικό περιοδικό Variety (με μεγάλη ιστορία και επιρροή στον χώρο) για τα πάνω από 100 εκατ. που χρωστάει το ελληνικό κράτος σε παραγωγές ταινιών, ανάμεσά τους και η «Maria» με την Αντζελίνα Τζολί, δύσκολα θα είχε γίνει διορθωτική κίνηση.

Εγκαινιάζει τη θερινή περίοδο πρωταγωνιστώντας σε δύο ελληνικές ταινίες, δηλώνει ορκισμένη σινεφίλ, αποφασισμένη να διατηρήσει το καλλιτεχνικό της κριτήριο, και σχολιάζει τι σημαίνει για την ίδια αληθινή ενηλικίωση.

Το LA Greek Film Festival ενώνει την ελληνική κινηματογραφία με τη Μέκκα της Εβδομης Τέχνης.

Η ταινία του Δημήτρη Γαζιάδη ήταν η πρώτη συντονισμένη προσπάθεια για ήχο στο ελληνικό σινεμά. Αλλά και ένα μοναδικό τεκμήριο της Ελλάδας του Μεσοπολέμου, που για χρόνια θεωρούνταν χαμένο.