Σήμερα θέλω να σας παρασύρω σε ένα ταξίδι στον τόπο που αγαπώ πολύ και επισκέπτομαι συχνά. Στην Ανατολική Μακεδονία, στην αρχαία Θράκη και συγκεκριμένα στο μαγικό Παγγαίο όρος.
Το μυστηριώδες χρυσοφόρο βουνό της αρχαιότητας, γεμάτο έλατα, βελανιδιές, πλατάνια και καστανιές, αλλά και υπόγειες φλέβες γεμάτες άργυρο και χρυσό. Προμήθευε χρυσάφι τους Μακεδόνες βασιλείς, τραβούσε πάντα σαν μαγνήτης θεούς, ήρωες, αλλά και απλούς ανθρώπους, που θέλησαν να το γνωρίσουν και να «πλουτίσουν» από αυτό με κάθε τρόπο.
Εδώ ήταν το καταλληλότερο σκηνικό για τα έργα και τις ημέρες του μεγάλου θεού της Θράκης, του Διονύσου, το μαντείο του με τους περίφημους Σάτρες ιερείς, που λάτρευαν τα λευκά άλογα και ήταν γνώστες των διονυσιακών και ορφικών μυστηρίων.
Εδώ δημιουργήθηκαν οι πρώτοι διονυσιακοί θίασοι με τις έξαλλες μαινάδες και τους σατύρους, που στον χορό και στην έκσταση ζήτησαν τη λύτρωση και την επικοινωνία με το θείο. Εδώ πλάστηκαν οι πιο παλιές δοξασίες για την αθανασία της ψυχής.
Εδώ υπήρχε και η Βιβλία. Διαβάζουμε στην ιστορική εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού: «Βιβλία: Αρχαία χώρα της μεσημβρινής Θράκης, της οποίας εφημίζετο ο περίφημος βίβλινος οίνος, τον οποίο αναφέρει ο Ησίοδος, ο Ευριπίδης και ο Θεόκριτος».
Καλώς ήρθαμε λοιπόν στη Βιβλία Χώρα! Καστανόχρυση από τον φθινοπωρινό χρωστήρα, η σύγχρονη «Βιβλία Χώρα», που το αχτύπητο δίδυμο των οινολόγων Βαγγέλη Γεροβασιλείου και Βασίλη Τσακτσαρλή θεμελίωσαν πριν από 23 χρόνια, ανάμεσα στη θάλασσα του Στρυμονικού και τις πλαγιές του Παγγαίου. Δύο «θεούς» που χαϊδεύουν τους αμπελώνες και δίνουν το μαγικό τους φιλί στα εξαιρετικά κρασιά του ομώνυμου οινοποιείου.
Στο ποτήρι μου, Βίβλινος Οίνος, ροζ αποχρώσεις του ροδιού, αρώματα κερασιών και εσπεριδοειδών, φρέσκο στόμα, ισορροπημένο και πλούσιο.
Προϊόν μιας ερυθρής ποικιλίας, που μετά από έλεγχο και ταυτοποιήσεις DNA δεν ταυτίζεται με καμία άλλη σύγχρονη ελληνική ή ξένη ποικιλία. Αναζητώντας τις ρίζες της, φτάνουμε στους Φοίνικες: λαό ναυτικών και εμπόρων της αρχαιότητας, που ερχόμενοι στην περιοχή του Παγγαίου για την αναζήτηση πολύτιμων μετάλλων, μετέφεραν από την πόλη Βύβλο της Φοινίκης μια ποικιλία αμπέλου με την ονομασία «Βυβλία άμπελος».
Την ποικιλία αυτή συνέχισαν να καλλιεργούν στις πλαγιές του Παγγαίου οι αρχαίοι Έλληνες και παρήγαγαν από αυτήν τον περίφημο κατά την αρχαιότητα «Βίβλινο Οίνο». Σταδιακά, η περιοχή αποτέλεσε σημαντικό αμπελουργικό κέντρο, γνωστό στην αρχαία Ελλάδα με την ονομασία «Βιβλία Χώρα», όπως αναφέρεται σε κείμενα του Ησιόδου, όνομα που πρότεινε και η αείμνηστη Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα για το σύγχρονο οινοποιείο, και έγινε έτσι νονά του.
Αναζητήστε τον Βίβλινο Οίνο στις καλές κάβες ανά την επικράτεια και απολαύστε μια γουλιά αρχαίας μνήμης της Γεύσης.
