(Φωτογραφία: MiaoYun/getty images/ideal image)
Η αφοσίωσή μου στην παραγωγή του ελληνικού αμπελώνα είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη τουλάχιστον είκοσι χρόνια τώρα· όσα, δηλαδή, κυκλοφορεί ο Οινοχόος μας. Ωστόσο, η γνωριμία με κρασιά από τη διεθνή παραγωγή αποτελεί μια γοητευτική απόδραση, όπου ανακαλύπτει κανείς το καινούργιο ή επαναλαμβάνει το αγαπημένο «παλιό», κάνοντας στην πορεία ένα ταξίδι ανά τις ηπείρους με το ποτήρι για μεταφορικό μέσο. Σήμερα, σκέφτηκα να ψάξω λίγο στην κάβα μου για να ανασύρω πολύ αγαπημένα μου κρασιά (τα οποία κυκλοφορούν στις ελληνικές κάβες και τα βρίσκουμε εύκολα). Ας ταξιδέψουμε μαζί με αυτά, λοιπόν.
Ένα οινικό ταξίδι δεν μπορεί παρά να ξεκινάει από τη «Μέκκα» του οίνου, τη Γαλλία. Ξεφεύγοντας από τα πολύ γνωστά (Μπορντό, Βουργουνδία), σας παρασύρω στην πανέμορφη περιοχή του Ροδανού για να ανοίξουμε μαζί μια φιάλη που δεν παύει να με κερδίζει κάθε φορά: Château de Saint Cosme Gigondas 2018, κλασικό blend του Ροδανού (Grenache-Syrah-Mourvèdre Cinsault), βελουδένιο, πλούσιο, σαγηνευτικό, φρουτώδες και πιπεράτο, με καπνιστές εκφράσεις που το κάνουν ιδανικό σύντροφο για σιτεμένα βοδινά κρέατα, κυνήγια, ώριμα τυριά (50 €).
Μετά την «κόκκινη» Γαλλία, σειρά έχει μια επίσης κόκκινη Ιταλία: Τοσκάνη, φίλοι μου, Τοσκάνη! Πού ακριβώς; Στο ξεχωριστό Castello di Ama των φανταστικών κρασιών. Ανοίγω σήμερα μια ιδιαίτερη εμφιάλωση του Il Chiuso 2021 όπου πρωταγωνιστεί το Pinot Nero και προσφέρει ένα κομψό, ισορροπημένο κρασί που συνόδευσε τέλεια μια ιταλική βραδιά μας με σπαγκέτι και πίτσα (38 €).
Κι αφού είμαστε στην Τοσκάνη, επιτρέψτε μου να σας παρασύρω στο φανταστικό τοπίο του Μπόλγκερι, για να δοκιμάσουμε ένα ροζέ το οποίο ανακάλυψα πολύ πρόσφατα: Cassiopea Rose Bolgheri DOC, από το οινοποιείο Poggio Al Tesoro. Τι έχουμε εδώ; Cabernet Franc, Merlot, ένα ανοιχτόχρωμο λουλουδάτο κρασί, τέλειο ως απεριτίφ, αλλά και με τηγανητά μπαρμπουνάκια και κινεζικές τεμπούρες λαχανικών.
Και τώρα ας ανοίξουμε πανιά για να διασχίσουμε τον Ατλαντικό: Καλιφόρνια, στο ονομαστό Mendocino και στο οινοποιείο Lapis Luna. Πρωτοδοκίμασα τα κρασιά τους γιατί εντυπωσιάστηκα από τις ετικέτες και με σκλάβωσαν με την πρώτη γουλιά. Σήμερα, ανοίγω ένα Chardonnay που, όπως λέει ο φίλος μου Άγγελος Δαμουλιάνος της Botilia, είναι «πλούσιο, βαρελάτο και ζουμερό. Τι άλλο θέλεις από ένα Chardonnay;». Προφανώς, τίποτε άλλο! Μόνο ίσως το να φτάσω στο «φεγγάρι των γεύσεων», σαν τον ήρωα των ετικετών του οινοποιείου. Το δοκίμασα πρόσφατα δίπλα στους σπιτικούς λαχανοντολμάδες της Αίγλης και ευφράνθηκε ο ουρανίσκος μου (20 €).
Στο Mendocino θα σας κρατήσω και για το επόμενο κρασί, την ποικιλία-ναυαρχίδα του αμερικανικού αμπελώνα, το Zinfandel. Έχουμε και λέμε: Artezin Zinfandel 2019, με τη σημαντική σημείωση «family farmed-sustainably grown», η οποία τονίζει τον «οικογενειακό» του χαρακτήρα και τον απόλυτο σεβασμό στη βιωσιμότητα. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της ποικιλίας, με αρώματα από ρόδι και κεράσι, μαρμελάδα βύσσινο και γλυκά μπαχαρικά, κανελογαρίφαλα αλλά και μαύρο πιπέρι. Ιδανικά στο BBQ με χοιρινό ή μοσχάρι και πικάντικες σάλτσες (21 €).
* Οι τιμές είναι απολύτως ενδεικτικές από κάποιες αθηναϊκές κάβες.
