Είναι από αυτά τα θερμαντικά φαγητά που τα έχουμε συνδέσει με τα παιδικά μας χρόνια τα γιουβαρλάκια. Από αυτά που σε μαλακακώνουν εσωτερικά. Που σε κανακεύουν όταν είσαι άρρωστος. Που σε αναπτερώνουν. Όποτε νιώθουμε λίγο «πεσμένοι», είναι κατάλληλη μέρα για γιουβαρλάκια. Στα κλασικά τους –κιμάς, ρυζάκι και νόστιμο αυγολεμονάτο ζουμί– είναι εγγύηση. Δεν τα βαριόμαστε ποτέ. Αλλά επειδή είναι είναι ωραίο να ανακατεύεις τα χαρτιά πού και πού, να δοκιμάζεις κάτι διαφορετικό, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, πολλές φορές παίρνουμε και έναν λίγο διαφορετικό δρόμο.
Κάνουμε λοιπόν γιουβαρλάκια όπως τα κάνουν οι Ιταλοί, με κιμά γαλοπούλας ή κοτόπουλου, ψημένα στο γκριλ και βουτηγμένα σε μια αρωματική σούπα με χόρτα, μυρωδικά και ζυμαρικό –είναι ένα πιάτο που στη γειτονική χώρα παραδοσιακά σερβίρεται στους γάμους– αλλά και γιουβαρλάκια, κοτόπουλου και πάλι, πιο εξωτικά, με κάρι, φρέσκο τζίντζερ, τσίλι, και ρυζομακάρονα. Κάνουμε τα νόστιμα κρεατένια μπαλάκια με γεύση βορειοελλαδίτικη, με ξινολάχανο, πράσο και πρόβειο γιαούρτι, αλλά και ντοματένια. Τρεις κοκκινωπές συνταγές έχουμε παρακάτω. Οι δύο, μια με πλιγούρι (τα ποντιακά κιλτιρίτσια) και μια με ρύζι έχουν λίγο ζουμί σαν σάλτσα, ενώ στην τρίτη, τα γιουβαρλάκια πλάθονται πολύ μικρά, σε μέγεθος φουντουκιού, για να προστεθούν σε μια πλούσια, χορταστική κρεατόσουπα από την ορεινή λίμνη Σεβάν, που έχει και ρεβύθια. Τη λένε και «φαγητό του ξενύχτη», γιατί φτιάχνει το στομάχι, και είναι το τέλειο αντίδοτο στο κρύο.
