Ωραίο πράγμα ο χλωρός αρακάς. Ακριβούτσικος, δυσεύρετος, για λίγο μόνο στην αγορά. Γι’ αυτό, έστω μία φορά τον χρόνο, τέτοια εποχή παίρνω λίγο για να τον κάνω σαλάτα. Δεν τον χαλαλίζω για λαδερό ή άλλο μαγείρεμα.
Ο αρακάς σαλάτα είναι κορυφαίο έδεσμα. Θέλει ελάχιστο βράσιμο, να μείνει τραγανός, το πολύ για 4-5 λεπτά σε αλατισμένο νερό που κοχλάζει. Τον περνάμε από παγωμένο νερό και τον στραγγίζουμε. Η γλύκα του θέλει ξινοτύρια ή πικάντικα τυριά, θέλει λεμόνι, πορτοκάλι και άλλα ξινά, χυμό και ξύσμα. Θέλει φρέσκο κρεμμύδι και φρέσκο σκορδάκι. Ανηθο, μάραθο, μυρώνια και δυόσμο. Μπόλικο πιπέρι. Κάτι από όλα αυτά ή περισσότερα σε αναμείξεις διάφορες, ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά και την όρεξή μας. Βέβαια και σκέτος, μόνο με ελαιόλαδο και αλάτι, είναι έξοχος. Όπως όλα τα κηπευτικά στην κορυφαία στιγμή τους.
Αγαπημένο γεύμα: αρακάς σαλάτα με ένα τηγανητό αυγό. Τηγανισμένο σε πολύ καυτό ελαιόλαδο, να κάνει αυτή την καραμελένια δαντέλα γύρω γύρω.
Eκπληξη: αρακάς σαλάτα με ελαιόλαδο, αλάτι και φρούτα: φράουλες κομμένες σε μικρά κομμάτια, βερίκοκα και μούσμουλα σε φετάκια. Κάντε το και θα με θυμηθείτε.
