Λειτουργία Πτήσης

Η λογική ήταν να μπω σε κάποια σχολή και μετά να κάνω ό,τι θέλω. Κι όπως πολλά κορίτσια με έφεση στην αντιλογία διάλεξα τη Νομική. Οταν έφτασα στην Αθήνα δεν ήξερα πού είναι η Σόλωνος. Ρώτησα σε μία καφετέρια που τα επόμενα χρόνια θα άλλαζε όνομα κάθε τρεις και λίγο προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα […]

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια μπορούσες να μυρίσεις το χώμα, να δεις τα φύλλα ν’ αλλάζουν. Εβρεχε. Οχι όπως όταν έρχεται το τέλος του κόσμου, αλλά όπως όταν πρέπει να κάνεις ένα ζεστό ρόφημα. Πέρσι το φθινόπωρο βρωμούσε. Στη Θεσσαλία μύριζε λάσπη. Το μέρος θύμιζε βάλτο. Τα κηπευτικά ήταν δύσοσμα και αηδιαστικά. Βρέθηκα στο έλος […]

Έχετε βγάλει ποτέ σέλφι κατά λάθος; Αυτό που πας ν’ ανοίξεις την εφαρμογή της τράπεζας, για να πληρώσεις το ενοίκιο, αλλά είναι ανοιχτή η φωτογραφική του κινητού και συλλαμβάνει τα σπυράκια, τη ρυτίδα, το μάτι που αλληθωρίζει ή το δέρμα μετά από έναν κακό ύπνο στο αεροπλάνο; Το ’χω πάθει εγώ.

Σήμερα σκεφτόμουν αν χρειαζόμαστε ακόμη ένα κείμενο για τις φωτιές και το συλλογικό τραύμα της πλήρους αποσύνθεσης του ελληνικού καλοκαιριού: τη θέση των διακοπών και της χαλαρότητας έχουν καταλάβει στο μυαλό των Ελλήνων οι αγωνίες για τον καιρό και την ακριβή ζωή. Σκεφτόμουν, λοιπόν, αν πρέπει να μιλήσουμε κι άλλο για κάτι που ήδη ξέρουμε, […]

Δεν είχα ιδέα ποιος είναι ο Frans Hals. Παίρνοντας το μετρό μία καλοκαιρινή μέρα στο Βερολίνο έπιασα με την άκρη του ματιού μου τις μεγάλες αφίσες, μούσκεμα από την κόλλα, που σε καλούσαν στην έκθεσή του, αλλά δεν έδωσα σημασία. Δεν ξέρω και πολλά από τέχνη. Πηγαίνω στα μουσεία για να ηρεμήσω και να μορφωθώ. […]

Η αντίδραση πολλών ανθρώπων ήταν από ξινισμένη μέχρι κακιασμένη, μέχρι απροκάλυπτα προβληματική (τύπου «εμείς το κάναμε καλύτερα»).

«Σκοπεύω να περάσω τα Βαλκάνια με το ποδήλατο. Θέλω να διασχίσω τη Σλοβενία, την Κροατία, τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία και την Ελλάδα. Το έχω κάνει με αυτοκίνητο, όμως τώρα θέλω να δοκιμάσω με το ποδήλατο. Είναι ασφαλές;» ρωτάει ένας χρήστης της πλατφόρμας reddit.

Η ήσυχη βόλτα ανάμεσα στα ερείπια, η κοινή εμπειρία της θέασης ενός έργου στο υπαίθριο θέατρο κινδυνεύουν. Μπορεί να περπατήσει κανείς στην Αθήνα νωρίς το πρωί ή τη νύχτα, αλλά θα νιώθει πως περπατάει πάνω σε κάτι που διαρκώς στενεύει. 

Ας δούμε πώς η απόπειρα δολοφονίας Τραμπ παράγει υπερθεαματικό περιεχόμενο και πώς υπαγορεύει έναν τρόπο συζήτησης για τα πράγματα που περιορίζει τη λογική σκέψη και τη θέαση της πολιτικής ως πεδίου συλλογικής δράσης στη βάση ενός οράματος για την κοινή μας ζωή, για ν’ αφήσει χώρο στις εντυπώσεις και στη διαχείρισή τους.

«Είχα ταξιδέψει στη Βιέννη […] ελπίζοντας με την αλλαγή τόπου να ξεπεράσω μια ιδιαίτερα κακή περίοδο. Oμως, αμέσως μόλις έφτασα στη Βιέννη, αποδείχτηκε ότι οι ημέρες, που δεν ήταν πια γεμάτες με τις συνηθισμένες μου εργασίες συγγραφής και κηπουρικής, μού φαίνονταν τώρα τρομακτικά μεγάλες και ότι στ’ αλήθεια δεν ήξερα πια πού να στραφώ.

Περπατώ στη Σόλωνος κοιτάζοντας τις διαφημίσεις. Αυτές που κολλάνε στις εισόδους της Νομικής, στα φανάρια και στις κολόνες. Φροντιστήρια για ενηλίκους. Προετοιμασία για σχολές, δημόσιο (δημόσια διοίκηση, δικαστές κ.λπ.), κατατακτήριες, μαθήματα πολιτικής δικονομίας. Ενήλικοι στη λούπα μεταξύ ενηλικίωσης και μίας μόνιμης Γ’ Λυκείου. Μία αέναη παγίδα εξόδων για την οικογένεια που θέλει να τακτοποιήσει το […]

Σας έχει τύχει να συναντήσετε αυτούς τους κυνικούς τύπους που τα ξέρουν όλα; Του στυλ κάθισε εδώ να σου πω τι πάει στραβά; Στην αφήγησή τους τίποτα ποτέ δεν λειτουργεί. Δεν είναι δύο πράγματα στραβά κι ένα καλό. Οχι! Ολα πάνε στραβά! Είναι απολύτως σίγουροι για την ερμηνεία τους. Εχουν και μερικές συμβουλές αναμεμειγμένες με […]

Ο κόσμος δεν πήγε στην κάλπη, αλλά όχι σε τέτοιους αριθμούς που να μπορείς να ισχυριστείς ότι τεμπέλιασαν. Οι φωτογραφίες από τις παραλίες την Κυριακή των εκλογών ενδέχεται να παραπλανούν. Δεν σημαίνει πως όσοι βρέθηκαν εκεί να κάνουν το μπάνιο τους όντως δεν ψήφισαν. Ούτε πως όσοι δεν ψήφισαν είναι θαμώνες του μπιτσόμπαρου. Κάποιοι σίγουρα […]

Στις Ιστορίες καλοσύνης (2024) δεν πέφτει καρφίτσα. Οι ιδιοκτήτες του σινεμά δεν υπόσχονται. Μπορεί να μην μπούμε όλοι. Ολοι θέλουν να δουν «τον Λάνθιμο» και μετά να ’χουν γνώμες. Κάποιοι παραιτούνται και σκορπούν στα γύρω μαγαζιά της Βαλτετσίου, όμως μία κυρία βρίσκει την ευκαιρία να παραπονεθεί για τον «αποκλεισμό» (αυτή τη λέξη χρησιμοποιεί) των ανθρώπων […]

Τι είναι η Ευρώπη; Τα καφέ, οι γέφυρες, ο χριστιανισμός, η Αθήνα, το ολοκαύτωμα, οι Φλαμανδοί ζωγράφοι, ο Ροτ, ο Τόμας Μαν, η μουσική του μπαρόκ. Μπορεί να είναι αυτό που περπατιέται (βλ. Τζωρτζ Στάινερ, η Ιδέα της Ευρώπης, Δώμα), ένα νήμα από τη Ρώμη στη Βιέννη, ή μία δέσμη αξιών. Κι άλλα θα μπορούσα να πω, ολόκληρη λίστα με αυθαίρετους θησαυρούς και ντροπιαστικές στιγμές, θα προσέθετα τα περισσότερα μεγάλα μουσεία του Παρισιού ή κάμποσα καλά μυθιστορήματα, αλλά εδώ θέλω να εστιάσω αλλού. Στη μαθητεία.