Λειτουργία Πτήσης

Περίμενα τη Μεγάλη Παρασκευή πώς και πώς. Ζαλισμένη από τη νηστεία (ούτε σοκολατένιο αυγό δεν έκανε να φάω!) θα πήγαινα στην εκκλησία και εκεί επιτέλους θα συνέβαινε κάτι.

Αγαπητέ, Φανταστείτε το εξής σενάριο. Εξαλλος και ευρισκόμενος σε κατάσταση οδύνης από την οικονομική σας συνθήκη, αποφασίζετε «να κάνετε επιτέλους κάτι». Μια «συμβολική παρέμβαση» που θα τραβήξει τα βλέμματα στο πρόβλημά σας. Πηγαίνετε στην Πινακοθήκη και επιτίθεστε στις νεκρές φύσεις, στους πίνακες με τα φρούτα και τα πουλερικά, γιατί «αρκετά πια με την ακρίβεια». Κατά […]

Σήμερα θα μιλήσουμε για «χαμηλή» κουλτούρα. Γι αυτό που βλέπεις βράδυ στο κρεβάτι με το χέρι μέσα σ’ ένα μπολ σπιτικό ποπ κορν. Αυτού του είδους η διασκέδαση κυριαρχείται από πλατφόρμες τύπου νέτφλιξ. Το νέτφλιξ πουλάει κάτι διαφορετικό από αυτό που πουλάει το σινεμά. Στο σινεμά πας να δεις ταινία, να πιεις ποτό. Το νέτφλιξ […]

«Τι σας φέρνει έμπνευση;». «Κάθε πότε γράφετε;». Αυτές είναι μερικές τυποποιημένες ερωτήσεις που θέτουν οι δημοσιογράφοι στους καλλιτέχνες. Η βασική τους έγνοια είναι να φωτίσουν τη λειτουργία της δημιουργικότητας και ιδανικά να μεταδώσουν στο κοινό τους μυστικά του εργαστηρίου. Είναι τρελό αν το σκεφτείς! Πριν από την George Eliot δεν υπήρχε το Middlemarch, τώρα έχουμε ένα […]

Εχετε παρατηρήσει πώς τα διεθνή έχουν σταματήσει να βγάζουν νόημα; Είναι μια πασαρέλα μασκουλινισμού και ισχύος όπου διάφοροι αδίστακτοι τύποι ξεδιπλώνουν μια ατζέντα σαν θρίλερ.

Περπατώντας σε κάποιο δρόμο της Αθήνας σκεφτόμουν πόσο άσχημοι είναι οι δρόμοι που έχουν κυρίως μαγαζιά.

Αγαπητή Λουσία, Οι περισσότεροι συγγραφείς είναι καμπούρηδες και γκρινιάρηδες. Ο αυτοοικτιρμός είναι το βασικό τους πρόβλημα. Μερικοί είναι και άσχημοι. Αν γεννήθηκαν παλιά, είναι συνήθως άντρες. Οταν φωτογραφίζονται βγαίνουν κατσούφηδες. Εσύ βγαίνεις σαν σταρ του σινεμά. Φωτογραφημένη στο Πουέρτο Βαγιάρτα, στο Ακαπούλκο,  στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, έχεις κάτι αλλοπαρμένο, τα μάτια σου λάμπουν, […]

Σας γράφω προκειμένου να διαμαρτυρηθώ για μία σειρά από λόγους. Προκειμένου να συντάξω αυτήν την επιστολή ξεπερνώ εμπόδια χωρίς πρακτική σημασία.

«Μπήκε και γύρεψε να βρει την ψυχική διάθεση που είχε όταν ήταν παιδί και πήγαινε στην εκκλησία», γράφει κάπου στους Υπνοβάτες ο Χέρμαν Μπροχ. Η τριλογία Υπνοβάτες του Αυστριακού λογοτέχνη και δοκιμιογράφου Χέρμαν Μπροχ είναι στα ελληνικά περίπου 700 πυκνογραμμένες σελίδες (μετάφραση Σοφία Αυγερινού, Εκδόσεις Ερμα). Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας. Μα καλά […]

Γιατί θαυμάζουμε τους χειμερινούς κολυμβητές – εάν δεν τους θεωρούμε σκέτα λοξούς; Η παρουσία τους στο νερό έχει κάτι ρομαντικό: μαγιό και βρεγμένα μαλλιά, μια συννεφιασμένη ημέρα. Υστερα, τα μέρη κολύμβησης είναι πιο καταδεχτικά τον χειμώνα. Οι ηλικιωμένοι θριαμβεύουν ανενόχλητοι οποιοδήποτε πρωινό καθημερινής πλάι σε όγκους νερού που υπόσχονται λίγη απαλλαγή από τους μυϊκούς πόνους.

Αγαπητέ Φ., Σε φαντάζομαι να μπαίνεις στην τάξη και να είναι Δευτέρα. Τα μικρά να σ’ έχουν κυριολεκτικά γραμμένο. Να ξύνουν τις μύτες του μολυβιού τους, να ζωγραφίζουν ψυχαναγκαστικά το ίδιο μοτίβο στο θρανίο που τους έχεις πει να μη λερώνουν. Σε φαντάζομαι να ‘χεις περάσει μέρος της Κυριακής στα οικογενειακά τραπέζια. Να ερωτάσαι ξανά […]

1. Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, φοιτητής στο τμήμα Δημιουργικής Γραφής, βλέπει πρώτη φορά Λιντς και τρελαίνεται. «Δεν ξέρω αν κάτι απ’ όλ’ αυτά βγάζει νόημα. Αλλά βασικά γι’ αυτό ο Ντέιβιντ Λιντς είναι για μένα ένας σημαντικός σκηνοθέτης. Το Blue Velvet έπιανε κάτι σημαντικό για τον τρόπο που το παρόν της Αμερικής επιδρούσε στις νευρικές […]

Αν ένας εξωγήινος κατέβαινε στη Γη, θα αναρωτιόταν γιατί μιλάμε τόσο πολύ για τα προσωπικά μας. Οταν ήμουν μικρότερη βαριόμουν αφόρητα αυτό που νόμιζα πως είναι «κλασική κοριτσίστικη κουβεντούλα», να πρέπει να λες μυστικά, για να δένεσαι με τις φιλενάδες σου. Να σου ασκούνται πιέσεις να ερωτευτείς – κατώφλι πριν να παντρευτείς. Ηταν τόσο τεράστια η ανάγκη […]

Πρωτοχρονιά και τηρώ το προσωπικό μου έθιμο. Μουσείο και μετά σαβουροφαγητό. Η Εθνική Πινακοθήκη του Βερολίνου δεν απογοητεύει ποτέ.

Αγαπητή/αγαπητέ,  Παίρνω μια πρωινή πτήση από την Αθήνα για το Βερολίνο και λίγο πριν τον έλεγχο εγγράφων τυλίγομαι στο κασκόλ μου. Τα σύννεφα είναι χαμηλά. Στον χώρο στάθμευσης αεροσκαφών ρίχνει σκοτεινό ψιλόβροχο, οι επιβάτες αρχίζουν την γκρίνια που δεν ξέρεις εάν την εννοούν. Φοράω δύο κουκούλες κι ακουστικά, στις τσέπες του μπουφάν (που είναι σαν […]