Καλή κι η καντίνα αλλά το πιο ωραίο «βρώμικο» το κάνουμε στο σπίτι.

Το συγκεκριμένο κέικ έρχεται από τις ΗΠΑ του 1920, όταν έγιναν μόδα τα εξωτικά φρούτα της Καραϊβικής.

Αναμνήσεις, διηγήσεις, συνήθειες και συνταγές σ’ ένα ξεχωριστό υφαντό: το πολίτικο τραπέζι έχει πολλά εθιμοτυπικά φαγητά για τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, και μοσχομυρίζει μαχλέπι, μαστίχα και δυόσμο.

Είναι εντυπωσιακό που, όταν το γυρίζεις ανάποδα, όλα τα ζουμιά πέφτουν μέσα στη ζύμη, την ποτίζουν εσωτερικά και το όλον γίνεται πραγματικά ο απόλυτος μεζές.

«Τα γαρδουμπάκια τα έψηνε η γιαγιά το Πάσχα στον ξυλόφουρνο, με ρίγανη, ελαιόλαδο και σκόρδo», θυμάται ο σεφ Άγγελος Μπακόπουλος.

Τραχτές είναι οι πατάτες που τις σπάμε με ένα βαρύ αντικείμενο για να βράσουν ή να ψηθούν γρηγορότερα και πιο ομοιόμορφα, ενώ στο ψήσιμο γίνονται και πιο τραγανές.

Φαγητό της άνοιξης, όταν βγαίνουν στους όχτους τα λεπτά, άγρια σπαράγγια, που εδώ ο σεφ τα μαγειρεύει στην κατσαρόλα με κατσικίσια σπάλα.

Το αρνάκι με πατάτες είναι το κατεξοχήν κύριο πιάτο στο πασχαλινό τραπέζι της Πόλης, με ένα μικρό κόλπο στο τέλος του ψησίματος, μια θαυμάσια μελωμένη και άφθονη σάλτσα. Έγινε απίθανα τρυφερό και έξοχα αρωματισμένο με φρέσκα μυρωδικά.

Η βενετσιάνικη salsa verde με τον άφθονο μαϊντανό και τον δυόσμο δίνει φρεσκάδα στο φουρνιστό κατσικίσιο μπούτι και ταιριάζει πολύ με τις τραγανές τηγανητές αγκινάρες – είναι θαυμάσιο αυτό το γιορτινό πιάτο, που εμπνέεται από την γευστική παράδοση της Κέρκυρας.

Δεν έχει πολλά πολλά κοσμητικά το πασχαλινό αρνάκι στην Πόλη. Η νοστιμιά του προκύπτει από τα καλά υλικά και το αργό μαγείρεμα, μέχρι να λιώσει το κρέας και να μελώσει. Το στόμα δεν πρέπει να σαστίζει με πολλά. Ιδίως σε ένα τραπέζι με ποικιλία μεζέδων.

Μια παραλλαγή της παραδοσιακής μαγειρίτσας με συνταγή από το χωριό Λαδάς στον Ταΰγετο. Κοκκινιστή και με μπόλικη φρέσκια ρίγανη.

Φαγητό που σπάει τη μονοτονία των νηστίσιμων μαγειρευτών, μυρωδάτο και λαχταριστό, τόσο που δεν αισθάνεσαι ότι δεν έχει λάδι.