Στο πλακί η νοστιμιά έρχεται σε στρώσεις. Έτσι γίνεται κι εδώ. Στο ταψί απλώνονται σάλτσα ντομάτας, κρεμμύδια, το ψάρι, και φέτες ντομάτας, και ψήνονται μέχρι το φαγητό να μελώσει. Μπορούμε να το κάνουμε με μπακαλιάρο φρέσκο ή κατεψυγμένο.

Τα αμπελοφάσουλα -ή λουβιά, όπως τα λένε στο νησί- σκορδαλιά σερβίρονται συνήθως στη μέση του τραπεζιού ως ορεκτικό ή σαλάτα. Τα παλιότερα χρόνια όμως το συνήθιζαν ως κυρίως πιάτο.

Μια σαλάτα που κατέγραψε η Ελένη Μάνου από ηλικιωμένες Τσακώνισσες και η οποία ξαφνιάζει με τη χρήση ωμού πράσου και ωμού παντζαριού.

Χειροποίητο σαλονικιώτικο κουλούρι, σουσαμάτο, μια ωραία ρώσικη, σπιτική και αυτή, και έχεις το πιο ωραίο ορεκτικό.

Μια πληθωρική εκδοχή της μανιάτικης σαλάτας, εμπνευσμένη από τα εμβληματικότερα προϊόντα της λακωνικής γης και γαστρονομίας, όπως τα πορτοκάλια, τα λαλάγγια, τα λούπινα, το σύγλινο.

«Η συνταγή είναι της μητέρας μου, Σοφίας. Τα Χριστούγεννα έκανε μια σοκολατένια εκδοχή και τον υπόλοιπο καιρό έκανε αυτήν εδώ, με το σιρόπι», μας είπε ο Παύλος Τερκενλής, που μας την έφτιαξε.

Ένα ταξίδι στα Κύθηρα και ένα πιάτο άγρια χόρτα τσιριγώτικα, με αλάτι των βράχων και ντόπιο ελαιόλαδο, που μας θυμίζει πού ανήκουμε, τι είμαστε. Η αλφαβήτα της ελληνικής γεύσης.

Ο χλωρός αρακάς, με ελάχιστο βράσιμο, τραγανός, με ελαιόλαδο και λεμόνι, είναι έξοχος. Του προσθέτουμε ένα-δυο υλικά και γίνεται γεύμα πλούσιο και θρεπτικό.

«Ραδίκια του φρυ’άνου» τα λένε τα σταμναγκάθια στο κυκλαδονήσι.

Σαλάτα και μαζί μεζές για τσίπουρο και ούζο, που συνηθίζεται σε ορισμένα από τα νησιά των Κυκλάδων, όπως η Πάρος και η Νάξος, με μικροπαραλλαγές.

Η αυθεντική πίτσα ρομάνα στην «λευκή» εκδοχή της με πατάτες, δεντρολίβανο και μπόλικο ελαιόλαδο.

Το πιο διαδεδομένο υλικό της αραβικής κουζίνας, το κουσκούς, συνδυάζεται με μυρωδάτα, εποχικά λαχανικά και γίνεται αφράτη γέμιση για τις μαροκινές πιπεριές.