Ρεπορτάζ

Eίκοσι δυναμικές γυναίκες από το χωριό Άγιος Αντώνιος στη Θεσσαλονίκη, με ταλέντο στο μαγείρεμα και στο να μη το βάζουν κάτω, παράγουν δαντελένια φύλλα περέκ και παραδοσιακά ζυμαρικά με ποντιακές συνταγές.

Είναι το πρώτο πράγμα που διηγούμαι σε φίλους και γνωστούς, μετά από έναν μήνα στην πρωτεύουσα του κόσμου, τη Νέα Υόρκη. Όχι, δεν φταίω εγώ που είμαι λιχούδα: το φαγητό δρόμου είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία της αμερικανικής μητρόπολης.

Βγαίνουμε για καφέ, φαγητό και ποτό στις δροσερές αυλές και στις αεράτες ταράτσας της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Mοναδικά προϊόντα που τα βρίσκουμε στα ράφια των καταστημάτων.

Από ζυμωτό ψωμί και ρυζόγαλο μέχρι μακαρονάδα θαλασσινών: θα τα απολαύσουμε στην αυθεντική τους μορφή στη Μάνη.

Αναζητήσαμε και βρήκαμε τυριά, αλλαντικά και σπάνια νησιωτικά εδέσματα.

Φάγαμε με το κουτάλι περί τα 40 και σας προτείνουμε τα 16 που επιλέξαμε.

Παρά τη μακραίωνη παράδοση στην παραγωγή εκλεκτών σταριών, τυριών, κρεατικών, ψαρικών και κρασιών, οι Λημνιοί δεν διστάζουν να ξαναγράψουν τη γαστρονομική τους ιστορία με νέες παραγωγές και φρέσκες ιδέες. Τα φαγητά τους πλούσια, περίτεχνα, μοναδικά, όπως και ο τόπος.

Άλλαξαν σε αυτή τη δεκαετία τα στέκια, έγιναν καινούργια. Τρώμε νόστιμο, οικονομικό φαγητό σε μια νέα κατηγορία εστιατορίου που παλιά δεν υπήρχε.

Απολαμβάνουμε στην πατρίδα του το φίνο απόσταγμα του Μαύρου Μοσχάτου, καταγράφουμε την κοσμοθεωρία του και μαγειρεύουμε ιδιαίτερα, θεσπέσια φαγητά με τις ανοιχτόκαρδες νοικοκυρές του τόπου.

Μία εβδομάδα μείναμε στο Ζαγόρι και συναντήσαμε περί τους 40 κατοίκους του. Μας άνοιξαν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, μας φίλεψαν και μας έδειξαν τι και πώς μαγειρεύουν.

Από τα αφράτα λευκά λάχανα που στριμώχνουν σε βαρέλια και τις κόκκινες πιπεριές που ψήνουν σε μασίνες μέχρι τα κάστανα που μαζεύουν τώρα και τα άγρια μανιτάρια που αποξηραίνουν στις τελευταίες ακτίνες του ήλιου, τα νοικοκυριά της Καστοριάς προετοιμάζονται για το χειμώνα που έρχεται.