«Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;». Ο πρώτος στίχος του ποιήματος του Καβάφη «Περιμένοντας τους βαρβάρους» έχει τον αέρα του θρίλερ. Κάποιοι συναθροίζονται στην αγορά και περιμένουν τους βαρβάρους. Οι οποίοι είναι «μια κάποια λύσις».
Η επιστροφή από τις διακοπές ήταν περισσότερο επώδυνη από προηγούμενες χρονιές. Πολλοί εξομολογούνται μια ασήκωτη αίσθηση αδιεξόδου από τον εξαναγκασμό της επανάληψης της ίδιας ρουτίνας μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι βρίσκονται ακόμα σε διακοπές. Οι περισσότεροι επιστρέφουν την ερχόμενη εβδομάδα. Προβλέπεται ότι και φέτος θα κάνουν χρυσές δουλειές. Δυστυχώς η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία δεν έχει κάποια μέτρηση για τη ζήτηση ιδιωτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Σίγουρα πρόκειται για έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους.
Πάει κι αυτό το καλοκαιράκι. Ηταν κι αυτό «μια κάποια λύσις».
Η δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης πάλι εντείνεται. Δεν φταίει ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Σε ορισμένες κοινωνίες πολλές αξίες είναι εικονικές. Το σκάνδαλο έχει ήδη ξεχαστεί (αν και θα επανέλθει στην επικαιρότητα, μια που έχει ουρές). Οι πολιτικοί έχουν και έναν άλλο ρόλο, πέρα από τη χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος. Να δρουν ως αλεξικέραυνα για να απορροφούν τις εντάσεις των πολιτών. Οι αδικίες στον επαγγελματικό χώρο, οι δυσαρμονίες στην προσωπική ζωή ξεσπούν με ένα φάσκελο στον υπουργό που βγαίνει πρωί πρωί στο κανάλι. Κόπωση.
Οι οξυδερκείς παρατηρούν ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα εθνικής φιλοδοξίας και συλλογικής αισιοδοξίας. Ομως, υπάρχουν και χειρότερα. Οι Γάλλοι είναι έτοιμοι να καλέσουν τον Τόμσεν για να τους βάλει σε τάξη, μια που δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε οδυνηρές περικοπές. Η δυτική οικονομία αναπτύχθηκε με το μοντέλο ότι η Δύση θα επεκτείνει το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος της για να καταναλώνει δυτικά αγαθά που κατασκευάζονται σε τρίτες χώρες από φθηνά εργατικά χέρια. Τώρα έρχεται ο λογαριασμός.
Είμαστε στριμωγμένοι. Στην τσέπη. Στους δρόμους. Προπαντός στα πολιτικώς ορθά κλισέ και στις υποκριτικές συμπεριφορές που επιβάλλει η επαγγελματική, κοινωνική και οικογενειακή συνύπαρξη. Οταν όλα απαγορεύονταν οι άνθρωποι ανέπτυσσαν νευρώσεις. Τώρα που θεωρητικώς όλα είναι εφικτά θερίζει η κατάθλιψη, όπως διέγνωσε ο Μπιουνγκ-Τσουλ Χαν. Ο Νοτιοκορεάτης φιλόσοφος λέει ότι δεν ξέρουμε τι να εγκαταλείψουμε, τι να διεκδικήσουμε και τι να τολμήσουμε. Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε.
Πάει κι αυτό το καλοκαιράκι. Ηταν κι αυτό «μια κάποια λύσις». Οι ουσίες των αντικαταθλιπτικών επιστρέφουν σε υψηλές τιμές στο δίκτυο αποχέτευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Παρά τις απειλές για επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα, κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχουν βάρβαροι. Δεν υπάρχει «μια κάποια λύσις». Δεν υπάρχει τίποτα. Πρέπει να φτιάξουμε μόνοι μας «κάτι» μέσα από αυτό το τίποτα. Κι αυτό είναι δύσκολο.
