«Η Ομόνοια είναι ο πραγματικός καθρέφτης της Ελλάδας. Από όταν τη θυμάμαι, αλλάζει συνέχεια. Ένα ελάττωμα έχει, ότι είναι πολύ ειλικρινής. Τα λέει όλα χύμα, δεν σου κρύβει τίποτα», μου λέει ο Θοδωρής Κτιστάκης, τρίτη γενιά στο λουκουματζίδικο της Σωκράτους, γέννημα θρέμμα του κέντρου. Αφήνει το πιάτο με τους λουκουμάδες στο μαρμάρινο τραπέζι. Μπουκίτσες τραγανές απ’ έξω, με τρυφερή, προζυμένια ψίχα, όχι με μέλι, αλλά σιροπιαστές, αφού η σκούφια τους κρατάει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Κανέλα, σουσάμι («για να σπάει η γλύκα με λίγη πίκρα») και έτοιμοι. Το ένα και μόνο προϊόν του μαγαζιού, που έχει έτος ίδρυσης το 1912. Ποτήρια με κρύο νερό από δίπλα και τζαζ για υπόκρουση, που βοηθάει τον κόσμο να ηρεμεί και τον λουκουματζή να συγκεντρώνεται. Άλλη μία μερίδα ζητάει ο πελάτης στο γωνιακό τραπέζι με το που τελειώνει την πρώτη.
Στην απέναντι μεριά του δρόμου, δύο μεζεδοπωλεία καβατζωμένα στη στοά. Στο ένα, μάστορες και εργάτες της Ομόνοιας τρώνε φασολάκια και χοιρινή τηγανιά και ξεδιψάνε με μπίρες. Πολλές οι δουλειές τελευταία. Φουλ στα εργοτάξια η γειτονιά. Στα γύρω τετράγωνα τα κομπρεσέρ και οι τροχοί μόνο λίγο σταματάνε τέτοια ώρα. Ένα βήμα πιο πέρα, ένα «κρυμμένο» ψαρομάγαζο σερβίρει πικάντικη γαριδομακαρονάδα, τηγανητά μικρόψαρα και πατάτες κομμένες στο χέρι, σε τιμές που δεν «παίζουν» πια, παρά σε ελάχιστα μέρη. Και έπειτα στάση στη Στάνη για γιαούρτι και ανθόγαλο, στον Λευτέρη τον Πολίτη για σουβλάκι-επιστήμη, στα μπαχαράδικα, στον Καρατζά με τα βούτυρα. Κουκκιδίτσες στον χάρτη του κέντρου, που μοιάζει να γεμίζει με ξενοδοχεία, και στο τοπίο της εστίασης, που κάνει repackage την ταβέρνα σε συσκευασία βολική για τους ξένους επισκέπτες και συστήνει την αλμύρα ως «premium χόρτο» (επί λέξει μού το είπαν σε κοντινό μαγαζί).
Περνάω από τη Δωδώνη για πρωινό. Τυροπιτάδικο από το ’72 με κουρού από τις πιο ωραίες της πόλης. Το «μπισκοτένιο» ζυμάρι το φτιάχνουν κάθε μέρα στο εργαστήριο πάνω από το κατάστημα, την καλή φέτα την προμηθεύονται σταθερά από μικρό παραγωγό στον τόπο καταγωγής τους, το Κομπότι Άρτας. Μαθαίνω ότι ετοιμάζεται νέο εστιατόριο ακριβώς δίπλα, στον χώρο του ιστορικού μαγειρείου Αθήναιον, το οποίο παρέμενε κλειστό τα τελευταία χρόνια (άδειος μένει και ο Δαμίγος, το παλαιότερο παιχνιδάδικο της Αθήνας, που ξεσπιτώθηκε από την ιστορική του έδρα λόγω αλλαγής χρήσης του κτιρίου). Προς το τέλος του Δεκέμβρη θα είναι έτοιμο το εστιατόριο που ετοιμάζει ο Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος, τον οποίο γνωρίσαμε ως καλλιτεχνικό διευθυντή και συνιδιοκτήτη του 6 d.o.g.s. Τα της κουζίνας έχει αναλάβει ο ταλαντούχος Ελληνοπαλαιστίνιος σεφ Βασίλης Χαμάμ (Εστέτ, Mirlo), την επιλογή των κρασιών ο Δημήτρης Κούμανης (Heteroclito), ενώ την παλιά ελληνική μουσική, από τις δεκαετίες του ’30 έως και του ’70, που θα ακούγεται στο μαγαζί, θα επιμελείται ο ίδιος ο Δαγριτζίκος μαζί με τον DJ και συλλέκτη βινυλίων Ζώη Χαλκιόπουλο (Mr. Z). Η Ομόνοια μετασχηματίζεται συνέχεια. Το θέμα είναι πώς.
Λουκουμάδες Χανίων – Θ. Κτιστάκης, Σωκράτους 59, Ομόνοια, T/210-5240891
Στάνη, Μ. Κοτοπούλη 10, Ομόνοια, Τ/210-5233637
Λευτέρης ο Πολίτης, Σατωβριάνδου 20, Τ/210-5225676
Καρατζάς, Αθηνάς 57, Τ/6977-207034
Δωδώνη, Λυκούργου 9, Ομόνοια, Τ/210-3242761
