Πριν από μερικά χρόνια, μεταδόθηκε στην ελληνική αγορά ο πυρετός της «θαυματουργής» αλόης. Μέγα πλήθος ανθρώπων άρχισαν να την καλλιεργούν στα χωράφια τους και εκατοντάδες προϊόντα, παραγόμενα από τη γέλη που περιέχεται στα φύλλα της, κατέκλυσαν την αγορά ευεξίας και ομορφιάς. Διατύπωσα εξαρχής έντονες επιφυλάξεις σχετικά με το αν όλος αυτός ο θόρυβος θα οδηγούσε σε αίσιο αποτέλεσμα. Επώδυνο είναι το πόρισμα της αυτοκριτικής μου: δεν κατόρθωσα τίποτε άλλο εκτός από το να προκαλέσω προσωπικές αντιπαλότητες. Επίσης, λόγω της, σε ορισμένες περιπτώσεις, σφοδρής πολεμικής μου ενάντια σε κάποιες πανούργες εμπορικές μεθοδεύσεις, αποξενώθηκα από τούτο το πανέμορφο και λίαν χρήσιμο φυτό.
Ξέχασα φαίνεται ότι, στην κατάσταση εκστατικής μακαριότητας που ζει, διόλου δεν ευθύνεται για όσα τεχνάσματα μετέρχονται οι άνθρωποι για να το εκμεταλλευτούν. Γιατί δεν χωρεί αμφιβολία ασφαλώς ότι διαθέτει ισχυρές επουλωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενδεχομένως και πολλές άλλες ακόμα. Τις κατέγραψε πρώτος ο ξακουστός φαρμακολόγος του αρχαίου κόσμου Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος στο σύγγραμμά του Περί Υλης Ιατρικής. Αναφέρει πως γινόταν ήδη εισαγωγή του αποξηραμένου πολτού των φύλλων της από την Ινδία και συστήνει τη χρήση του κυρίως για την επούλωση πληγών, καθώς και για την ανακούφιση από προβλήματα του πεπτικού. Παραθέτει και άλλες πολλές ιδιότητες, που δεν ευσταθούν υπό το πρίσμα των σημερινών μας γνώσεων, όπως την τόνωση της τριχοφυΐας. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως ήδη από τότε το πλουτοφόρο παχύφυτο απολάμβανε τη φήμη της πανάκειας. Η αλόη στην οποία αναφερόμαστε (Aloe vera), βέβαια, είναι ιθαγενής της Αραβικής Χερσονήσου και σίγουρα δεν καλλιεργείτο τότε στην Ινδία. Τέτοια λάθη συναντάμε όμως συχνά στα αρχαία συγγράμματα, καθώς οι συγγραφείς στηρίζονταν στις όχι πάντοτε αληθείς διηγήσεις των εμπόρων. Σημειώνει όμως κάτι ακόμα ο Διοσκουρίδης, εντελώς εσφαλμένο, ότι δηλαδή αφθονούσε τότε στην Άνδρο, σε άλλα νησιά και παραθαλάσσιες περιοχές της χώρας μας, το οποίο παρακίνησε πολλούς, μέχρι σχετικώς πρόσφατα, σε άκαρπες αναζητήσεις.
Είναι πια καιρός να ξεδιαλύνουμε τη σύγχυση: η αλόη είναι ένα χρήσιμο φαρμακευτικό και κομψό καλλωπιστικό φυτό, καθόλου απαιτητικό στην καλλιέργειά του και ιδανικό για διατήρηση στη γλάστρα. Αν, εκτός από το να θαυμάζετε την εντυπωσιακή του θερινή ανθοφορία, επιθυμείτε να επωφεληθείτε από τις θεραπευτικές του ιδιότητες, θα κάνετε υπομονή τουλάχιστον δύο χρόνια. Τόσο χρειάζεται μέχρι τα φύλλα της να φτάσουν σε ικανοποιητικό μέγεθος και να αναπτύξουν σε επιθυμητό βαθμό τις δραστικές ουσίες που περιέχουν. Θα κόβετε με προσοχή ένα από τη βάση του, θα αφαιρείτε το περίβλημα και θα χρησιμοποιείτε τοπικώς τη γέλη που κυλά αργά, για να ανακουφίζεστε από εγκαύματα, να επιταχύνετε την επούλωση, να φροντίζετε τα σκασμένα χέρια. Αποφύγετε όμως την από στόματος λήψη της, επειδή ελλοχεύουν κίνδυνοι. Αν θέλετε να κάνετε εσωτερική χρήση της αλόης, είναι φρονιμότερο να χρησιμοποιείτε τα ραφιναρισμένα σκευάσματα της αγοράς.
