Μέσιασε ο Δεκέμβρης, μύρισαν Χριστούγεννα! Δύο από τις αγαπημένες συνήθειες των προ-εορταστικών ημερών είναι η βόλτα στα βιβλιοπωλεία και στις κάβες. Για τα βιβλία θα σας τα πουν άλλοι, όμως για μια βόλτα στα ράφια των ποτών θα σας πάρω μαζί μου. Είναι τόσο όμορφα στολισμένες οι κάβες στις γιορτές! Τα ίδια τα ποτά από μόνα τους έχουν μια γιορταστική έκφραση. Οι διαφορετικές φιάλες, οι περισσότερες μικρά έργα τέχνης, τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με το σχήμα όσο και με τις ετικέτες. Σε ξεμυαλίζουν. Στην πρόσφατη βόλτα μου αποφάσισα να βρω κάποια όχι τόσο συμβατικά ποτά. Ποτά που θα μοιραστώ με τους φίλους, κάποια βράδια με ατέλειωτες συζητήσεις φωτισμένες από τα λαμπιόνια του δέντρου, με μικρά τσιμπολογήματα, ξαπλωμένοι σε πολυθρόνες και καναπέδες, προσποιούμενοι τους ανέμελους, κάτι που δικαιούμαστε τέτοιες μέρες.
Ελάτε λοιπόν να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση από την Ιρλανδία, παρακαλώ! Τιμώντας τους Μπρένταν Μπίαν, Τζέιμς Τζόις, Σάμιουελ Μπέκετ, διαλέγω ένα Teeling ουίσκι, που αναγράφει στη φιάλη του «Dare to be different» (τόλμησε να διαφέρεις). Παράγεται στο νεότερο αποστακτήριο που λειτούργησε στο Δουβλίνο, μετά 125 χρόνια, στην παλιά γειτονιά των αποστακτηρίων της πόλης. Με το ένα μάτι στο παρελθόν, αλλά με το βλέμμα κυρίως στο μέλλον, οι δημιουργοί του δημιούργησαν ένα ουίσκι με «αντισυμβατικά» όπως τα χαρακτηρίζουν ιρλανδέζικα αρώματα, χρησιμοποιώντας και αντισυμβατικές τεχνικές ωρίμανσης σε διαφορετικά βαρέλια. Έντονο αλλά γλυκό ξύλο, μπαχαρικά, φρούτα, ζαχαρωμένα αμύγδαλα, μέλι και βουτυρένια μπισκότα, σε ένα χριστουγεννιάτικο, θα έλεγα, αποτέλεσμα.
Σε διπλανό ράφι μού κλείνει προκλητικά το μάτι ένα εντελώς διαφορετικό, σκωτσέζικο αυτή τη φορά, μαλτ, το Port Charlotte 10 ετών, από το αποστακτήριο Bruichladdich στο αγαπημένο μου νησί Άιλα. Εδώ, η τύρφη έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, με καρατερίστα τη θαλασσινή αύρα, αφήνοντας όμως χώρο για μια ανάμνηση μηλόπιτας με βούτυρο και βανίλια.
Συνεχίζω στα ράφια με το τζιν, γιατί τα dry martini είναι από τα πολύ αγαπημένα μου κοκτέιλ. Αποφασίζω να δοκιμάσω κάτι εντελώς καινούργιο, το Cap Gin, ένα τζιν με γαλλική φινέτσα, που υπόσχεται νοερά ταξίδια στις ακτές της Γαλλικής Ριβιέρας, εκεί που ο κοσμοπολίτικος αέρας σμίγει με τις μυρωδιές της Μεσογείου, σε ένα διαχρονικά γοητευτικό αποτέλεσμα. Λουλουδένιο και βοτανικό, με νύξεις εσπεριδοειδών, δίνει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα στο κλασικό martini.
Σκέφτηκα να το «παντρέψω» με λίγες σταγόνες από ένα επίσης ιδιαίτερο και αντισυμβατικό βερμούτ, το ελληνικότατο Vamma, από φρέσκα Μοσχάτα και Σαββατιανά κρασιά, ανθικό και βοτανικό επίσης, με θαυμάσια οξύτητα και τελείωμα λεβάντας. Αυτό το βερμούτ, πικρό και γλυκό συνάμα, είναι τέλειο σε συνδυασμό με ένα ωραίο παγωμένο τόνικ, που φέρνει μια ανάσα βόλτας στην εξοχή, δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
