Δεν έχουμε ξαναδεί άνοιγμα φύλλου σαν αυτό: μακρύ, με μήκος πάνω από ενάμισι μέτρο, στενό και λεπτό, σχεδόν διάφανο. Η Αργυρώ Χριστοφοράκη έχει μάθει και το ανοίγει στο μηχάνημα παρασκευής ζυμαρικών και το θεωρεί σχετικά δύσκολο για το σπίτι, γιατί χρειάζεται χώρο και χρόνο. Γι’ αυτό μας έδωσε μια πιο απλή παραλλαγή, όπου χωρίζουμε τη ζύμη σε 4 ή 6 κομμάτια, που θα ανοίξουμε σε φύλλα με λεπτό πλάστη-βέργα, για να γίνουν λεπτά και ελαστικά. Η γέμιση με σέσκουλα (από παλιά ποικιλία με κόκκινο βλαστό, που εδώ τα λένε κοκκινογούλια) μπορεί να εμπλουτιστεί και με σπανάκι, σε όποια αναλογία θέλουμε. Μυρωδικά και λίγα μπαχαρικά μπορούμε να βάλουμε κατά βούληση, αλλά ο δυόσμος είναι το πιο ταιριαστό.
«Αν δεν θέλετε να τη φτιάξετε στριφτή, μπορείτε απλώς να χωρίσετε το ζυμάρι σε 8 ίσα μέρη, να τα ανοίξετε σε λεπτά φύλλα λίγο μεγαλύτερα από ένα ταψί 34 εκ., να βάλετε τέσσερα φύλλα πάνω και τέσσερα κάτω, λαδωμένα, και στη μέση τη γέμιση», προτείνει η Αργυρώ, που το 2023 πήρε την απόφαση να επιστρέψει στο χωριό της, τις Μέλαμπες, στο Νότιο Ρέθυμνο, να ασχοληθεί επαγγελματικά με την τέχνη που έμαθε από τη γιαγιά της και να στήσει μια οικοτεχνία παρασκευής παραδοσιακής, χειροποίητης πίτας.
