Σε σχετικά μικρή ηλικία είχα εντυπωσιαστεί σφόδρα από το Paris-Brest. Το σπουδαίο αυτό επίτευγμα της γαλλικής ζαχαροπλαστικής αποτελείται από ένα στρογγυλό σου, με τρύπα στη μέση όπως ένα κλασικό ντόνατ, γεμιστό με μια θαυμάσια κρέμα πραλίνα. Το Paris-Brest (Παρίσι-Βρέστη) υπήρξε περίφημος ποδηλατικός αγώνας 1.200 χιλιομέτρων, που οργανώθηκε πρώτη φορά το 1891! Εκείνη την εποχή το γλυκό με το όνομά του εθεωρείτο μάλιστα εξαιρετική τροφή για ποδηλάτες, λόγω της πολύ μεγάλης θερμιδικής του αξίας, αν και σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί κανείς, π.χ., τον Tadej Pogačar να τρέφεται κυρίως με σου γεμιστά με κρέμα πραλίνα πριν αρχίσει τις ορθοπεταλιές στο Τουρ ντε Φρανς. Ωστόσο, για τους φυσιολογικούς ανθρώπους, που δεν περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους καθισμένοι σε μια στενή και άβολη σέλα, το Paris-Brest αποτελεί ένα από τα καλύτερα γλυκά που μπορεί να φάει κάποιος στη Γαλλία, ενώ έχει και το επιπρόσθετο πλεονέκτημα ότι τρώγεται, σε περίπτωση υπογλυκαιμίας, ακόμη και στον δρόμο.
Αυτό είναι λίγο πιο δύσκολο στην περίπτωση της συγγενούς, πλην αριστοκρατικότερης Saint Honoré, η οποία διατίθεται τόσο σε ατομικό γλυκό όσο και σε οικογενειακή έκδοση –- που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα. Αποτελείται, επίσης, από σου, γεμισμένα με crème pâtissière αναμεμιγμένη με μαρέγκα και καπελωμένα με καραμέλα και ενίοτε σαντιγί. Στη μεγάλη έκδοση του γλυκού τα καραμελωμένα γεμιστά σου τοποθετούνται πάνω σε ένα στεφάνι φτιαγμένο από την ίδια ζύμη, το οποίο με τη σειρά του κάθεται πάνω σε μια στρογγυλή βάση από σφολιάτα. Το αποτέλεσμα μοιάζει με κορώνα, στο κέντρο της οποίας αναπαύεται σημαντική ποσότητα από μια νοστιμότατη κρέμα. Η φίνα και ισορροπημένη της γεύση σε συνδυασμό με το παιχνίδι υφής της σφολιάτας, των σου, της κρέμας και της τραγανής καραμέλας καθιστούν τη Saint Honoré κορυφαία ζαχαροπλαστική εφεύρεση.
 |
 |
Τη σύγχρονη –που λέει ο λόγος, αφού χρονολογείται από τον 18ο αιώνα– μορφή της οφείλουμε στον διάσημο ζαχαροπλάστη Ζιλιάν (Julien), ο οποίος αντικατέστησε το μπριός της πρώτης βερσιόν του γλυκού, την οποία έφτιαξε πρώτος ο συνάδελφός του Σιμπούστ (Chiboust), με ζύμη για σου. Ορισμένοι πιστεύουν ότι το γλυκό πήρε το όνομά του από το δρόμο όπου βρισκόταν το ζαχαροπλαστείο του Σιμπούστ. Μια άλλη εκδοχή θέλει το όνομα να προέρχεται από τον ομώνυμο άγιο προστάτη των φουρνάρηδων και των ζαχαροπλαστών, ο οποίος εορτάζεται στις 16 Μαΐου, ημέρα κατά την οποία βγαίνουν αβέρτα τα συγκεκριμένα γλυκά σε όλη τη Γαλλία. Ό,τι και εάν ισχύει ως προς την ονοματοδοσία, η γεύση του παραμένει εξαιρετική, γι’ αυτό και απορεί κανείς που το γλυκό, σε αντίθεση π.χ. με τα μακαρόν, δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας. Σχετικά αξιοπρεπείς Saint-Honoré φτιάχνουν, ωστόσο, ο Οικονομίδης στο Χαλάνδρι (κάνει και Paris-Brest), το Desiré στο Κολωνάκι και η Ηπειρώτισσα.
Σημειωτέον ότι έχουμε και εμείς Άγιο των αρτοποιών. Στην πραγματικότητα έχουμε περισσότερους, μια που αλλάζουν ανά περιοχή. Οι πιο γνωστοί είναι ο Άγιος Παντελεήμονας και ο Προφήτης Ηλίας. Ένας ακόμη από τους Έλληνες Ονορέ είναι ο Άγιος Μιχαήλ ο Μαρουδής τον οποίο έκαψαν ζωντανό στη Θεσσαλονίκη στις 21 Μαρτίου 1547. Στην απολογία του στον δικαστή είπε «Θέλω καί ἀγαπῶ νά γίνω θυσία τοῦ Κυρίου μου, νά ψηθῶ ὡς ἄρτος ἡδύς», με αποτέλεσμα να χρισθεί posthumously προστάτης των αρτοποιών.
Πηγή: Γαστρονόμος
