Βύσσινο: Φτιάχνουμε λικέρ, γλυκό του κουταλιού, μαρμελάδα, βυσσινάδα και κέικ!

Βύσσινο: Φτιάχνουμε λικέρ, γλυκό του κουταλιού, μαρμελάδα, βυσσινάδα και κέικ!

Οκτώ συνταγές για να απολαμβάνουμε, το καλοκαίρι αλλά και όλο τον χρόνο, τη ραφινάτη γεύση αυτού του ιδιαίτερου φρούτου με την τόσο μικρή περίοδο συγκομιδής, μαζί με την ενδιαφέρουσα ιστορία του, όπως την κατέγραψε η αείμνηστη Εύη Βουτσινά

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Φόρτωση Text-to-Speech...

Τελικά, ανακαλύπτω ότι τα φρουτόδεντρα, για να καταλάβεις από πού κρατάει η σκούφια τους, πρέπει να ακολουθήσεις τα ίχνη τους πίσω στο χρόνο, καμιά φορά πολύ πίσω, αλλά και στο χώρο. Και εκεί που πιστεύεις ότι βρήκες την άκρη, έρχονται και άλλες πληροφορίες για να θολώσουν την εικόνα.

Αφού άνοιγα όλα τα κιτάπια μου, τις φυτολογίες, τα λεξικά και λοιπά «λίμπρο ντ’ όρο» των δέντρων, κατέληξα στην ψυχωφελή παραδοχή ότι η αλήθεια δεν είναι μόνο μία. Σε όλα τα πράγματα! Η βυσσινιά, λοιπόν, είναι ένα είδος κερασιάς που δίνει καρπούς ίδιους με τα κεράσια, μόνο που είναι στυφοί και ξινούτσικοι, γι’ αυτό και λέγεται κέρασος η οξύκαρπος ή cerasus acida. Τον «Κέρασον» (ναι, έτσι, αρσενικού γένους) τον αναφέρει ο Θεόφραστος και δίνει περιγραφή που σε πολλά σημεία ταυτίζεται με το δέντρο που ξέρουμε σήμερα.

Ο Διοσκουρίδης από την Ανάζαρβο της Μ. Ασίας (γεν. το 54 μ.Χ.) αναφέρει τον «κέρασον» σημειώνοντας ότι κάνει καλό στην κοιλιά. Ο παλαιότερός του γιατρός Δίφιλος από τη Σίφνο (3ος αι. π.Χ.), ο οποίος ασχολήθηκε με «Διαιτολογικά», χαρακτηρίζει το φρούτο «ευστόμαχον» και μας ενημερώνει ότι τα καλύτερα είναι αυτά που έχουν έντονο κόκκινο χρώμα και αυτά που προέρχονται από τη Μίλητο. Τα λεξικά και οι εργασίες των πρωτοπόρων γεωπόνων υποθέτουν ότι οι Μικρασιάτες έδωσαν το «κέρασος» σε δέντρο που ανταποκρινόταν στην περιγραφή του Θεόφραστου και είχε κόκκινους καρπούς ενώ ο ασιατικός κέρασος (αυτό είναι το δικό μας, το σημερινό δέντρο) έδωσε το όνομά του στη γνωστή μας πόλη του Πόντου, την Κερασούντα. Μόλις τον 11ο αι. γίνεται λόγος περί «βυσσινέας» από τον Συμ-Σηθ, ενώ για πρώτη φορά περιγράφεται ο καρπός αυτού του δέντρου εντελώς συγκεκριμένα, τον 17ο αιώνα από τον Μοναχό Αγάπιο Λάνδο στο «Γεωπονικό» του, όπου μιλάει περί «ξινών και στυφών κερασίων».

Τα βύσσινα παραμένουν το ίδιο ζουμερά και υπέροχα, απ’ όπου κι αν κατάγονται. Φτιάξτε βύσσινο γλυκό του κουταλιού, κέικ και βυσσινάδα που, σίγουρα, θα σας φτιάξουν το κέφι για πολύ καιρό. Όσο για το λικεράκι, γίνεται σχεδόν χωρίς κόπο. Στολίστε την καθημερινότητά σας με μικρά όμορφα πράγματα από τα χεράκια σας, που θα σας χαρίσουν όμορφες στιγμές.

Πηγή: Γαστρονόμος

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή

Editor’s Pick

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ

MHT