Πάντα η καρυδόπιτα μού θύμιζε καλοκαίρι, αλλά πιστεύω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου γιατί δεν είναι πολύ ελαφρύ γλυκό, ιδίως αν είναι σιροπιασμένη. Πφ! Ψιλά γράμματα! Δεν την ένοιαζε την κυρά Αγγελική στο χωριό αν θα σου πέσει βαριά, αυτήν ήξερε, αυτήν έφτιαχνε. Στο σεμνό ρεπερτόριο κάθε χωριανής σε αυτό το χωριό των Ιωαννίνων, όπου παραθέριζα κάθε καλοκαίρι, τα σπιτικά γλυκά ήταν ούτως ή άλλως πολύ συγκεκριμένα, πολύ σπάνια και επαναλαμβάνονταν σχεδόν τελετουργικά σε κάθε περίσταση κατά την οποία επιβαλλόταν κέρασμα. Έτσι και η εν λόγω κυρία, κάθε Αύγουστο στη γιορτή του εγγονού της του Σωτήρη, καρυδόπιτα κερνούσε. Μαζευόμασταν εμείς τα πιτσιρίκια στην αυλή της για το καθιερωμένο πάρτι, που ούτε μπαλόνια είχε ούτε μουσική ούτε τούρτα και κεράκια. Μαζεύονταν από κοντά και οι γιαγιάδες μας. Για γονείς ούτε λόγος. Οι περισσότεροι εργάζονταν και είχαν παραχωρήσει την ευθύνη των παιδιών τους στους παππούδες για δύο μήνες και όσοι πάλι τύχαινε να είναι στο χωριό, πάλι εξαφανισμένοι ήταν ακολουθώντας το δικό τους θερινό πρόγραμμα. Στη γιορτή έβγαινε καφεδάκι για τις κυρίες και αναψυκτικά για τα παιδιά και μαζί ερχόταν στον καθένα και το κομμάτι της καρυδόπιτας που ήταν ήδη κομμένη – δεν έπαιζε δηλαδή τον ρόλο της τούρτας.
Σε μια άλλη γιορτή πίσω στην πόλη, Κωνσταντίνου και Ελένης, πάλι καρυδόπιτα κερνούσε στη γιορτή του αντρός της η οικογενειακή φίλη μας, η κυρία Κατερίνα. Εκείνη άπλωνε από πάνω σαντιγί ή κρέμα για να τη δροσίσει, σαν εκμέκ. Πολύ αργότερα θυμάμαι έπεσε στην αντίληψή μου μια συνταγή του Παρλιάρου για καρυδόπιτα χωρίς σιρόπι, με σοκολάτα. Σαν κέικ δηλαδή αλλά πιο ζουμερό, χάρη στα έλαια του καρυδιού. Μοιάζει και με μπράουνι. Για μένα ήταν εμβληματική αυτή η συνταγή γιατί μέχρι τότε είχα στο μυαλό μου ότι η καρυδόπιτα πρέπει να σου καίει το λαιμό από την γλύκα και τα αρώματα της κανέλας και του γαρίφαλου να σε αρπάζουν από τη μύτη. Έτσι την είχα συνηθίσει αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν μου άρεσε και ιδιαίτερα κι έτσι η εκδοχή του Στέλιου μου άνοιξε τα μάτια. Απάλλασσε το γλυκό από τα πολλά αρώματα και σιρόπια και το έκανε πιο καθημερινό, πιο απογευματινό, πιο ευκολοφάγωτο.
Μέσα στα χρόνια έχει τύχει να φάω πολλές ακόμα καρυδόπιτες και να εκτιμήσω τις διαφορές τους. Είναι ένα γλυκό που έχει γνωρίσει πολλές παραλλαγές και νομίζω προσφέρεται για πειραματισμούς. Εδώ συγκέντρωσα κάποιες συνταγές που αξίζει να δοκιμάσετε αν το θέμα καρυδόπιτα σας συγκινεί και οι οποίες είναι πιο δροσερές και ελαφριές και ταιριάζουν στο καλοκαίρι. Και να σας θυμίσω ότι μια μπάλα παγωτό δίπλα στο κομμάτι στο πιάτο, θα κάνει μεγάλη διαφορά.
