Η ιδανική ώρα για δείπνο στο εστιατόριο Almyvita είναι το μισάωρο πριν δύσει ο ήλιος. Τότε, το περίγραμμα όλων όσων περπατούν τον λιμενοβραχίονα προς τον ενετικό φάρο φωτίζεται τόσο υποβλητικά, που η εικόνα θυμίζει προσκύνημα. Τη θέα αυτή απολαμβάνει κανείς από τα παράθυρα της βαθυπράσινης σάλας του Almyvita με την εντυπωσιακή θολωτή οροφή που παραπέμπει στην αρχιτεκτονική των γειτονικών νεωρίων. Ταιριάζει απόλυτα με το fine dining μενού που επιμελείται ο Έκτορας Μποτρίνι από το 2020. Το εστιατόριο πρωτοάνοιξε σε έναν εντυπωσιακό χώρο στην Αλμυρίδα, στον Αποκόρωνα και από πέρσι μεταφέρθηκε στο παλιό λιμάνι των Χανίων. Ήδη, από τον πρώτο χειμώνα της λειτουργίας του εκεί, διοργάνωσε μια σειρά από θεματικές βραδιές με προσκεκλημένους σεφ όπως ο Λευτέρης Λαζάρου, ο Σωτήρης Ευαγγέλου και ο Δημήτρης Παμπόρης. Αντίστοιχες θεματικές βραδιές γίνονται και σε συνεργασία με οινοποιεία, αρχής γενομένης με τα οινοποιεία Λυραράκη και Δουλουφάκη.
 |
 |
 |
 |
Η σύνδεση της κάρτας του μενού με το κρασί είναι ένα από τα δυνατά σημεία του Almyvita και αυτό είναι κάτι που είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε δοκιμάζοντας ένα food & wine pairing από τα χέρια του σεφ Σωτήρη Ματσούκα και του σομελιέ Αντώνη Καντηλιεράκη. Το στίγμα της κουζίνας δίνεται μέσα από το κομψοτέχνημα που αποκαλούν «αερόσακο» και που είναι ένα μικροσκοπικό μαύρο παπιγιόν από ζυμάρι με μελάνι σουπιάς και μια ιδέα από λευκό ταραμά και χαβιάρι. Η τριλογία των amuse-bouche περιλαμβάνει επίσης σεβίτσε με λεμόνι κονφί σερβιρισμένο σε τσιπ ρυζιού και μοσχαρίσιο ταρτάρ με κρέμα τρούφας που συνταιριάζεται με Pet Nat Μοσχοφίλερο του οινοποιείου Μποσινάκη. Ακολουθεί ένα αρωματικό γκασπάτσο και μια χωριάτικη σαλάτα που μαρινάρεται στους χυμούς της για 24 ώρες και φέρει τη φέτα σε μορφή ευχάριστα υπόγλυκου σορμπέ. Τα ορεκτικά αυτά συνοδεύει ο Δάφνιος λευκός του οινοποιείου Δουλουφάκη. Η μεγαλύτερη μικρή έκπληξη του δείπνου ακολουθεί αμέσως μετά και έχει τη μορφή μιας beurre noisette, βουτύρου δηλαδή που έχει λιώσει μέχρι να πάρει καστανό χρώμα, και σπάει τη μύτη με το φυσικό άρωμα που θυμίζει καβουρδισμένο φουντούκι. Εκτός από βούτυρο περιέχει και μια μικρή ποσότητα στάκας και σερβίρεται με χοντρό θαλασσινό αλάτι και ζυμωτό ψωμί.
Η καλοκουρδισμένη ομάδα του μετρ Νίκου Μπούσια αφήνει συγχρονισμένα στο τραπέζι μας ένα χτένι με σάλτσα beurre blanc και, στη συνέχεια, ένα ψητό καλαμάρι με μους από μελάνι σουπιάς και τζελ ούζου που συνταιριάζονται αντίστοιχα με Ασύρτικο Ιατρίδη και Μοσχοφίλερο «Ιέρεια» Μποσινάκη. Και ακολουθεί ένα από τα πιο δυνατά πιάτα του δείπνου: το αρνί μπρεζέ με πουρέ μελιτζάνας και αγκινάρα με Γουμένισσα από το Μικρό Κτήμα Τίτου. Ο σεφ επιλέγει το κομμάτι της σέλας και, καθώς αυτό ψήνεται επί ώρες, το λιπάκι του μετατρέπεται σε μια λεπτή, τραγανή κρούστα. Ακολουθεί ένας δροσιστικός αφρός από λεμόνι με φρέσκα φρούτα και ξύσμα από λάιμ και η εμπειρία ολοκληρώνεται με λευκή σοκολάτα με άρωμα από κάστανο, μαντζουράνα και γαρύφαλλο και γλυκό Λιάτικο της Ιδαίας Γης. Τον απόλυτο επίλογο σε αυτό το γαστρονομικό δείπνο που συνδυάζει τεχνικές γαλλικής κουζίνας με κρασί από τον κρητικό και ελληνικό αμπελώνα δίνει η εικόνα του ασημένιου φεγγαριού που παίρνει θέση πλάι στον παλιό φάρο, θυμίζοντας ότι η αυθεντική γοητεία των Χανίων εξακολουθεί να παραμένει έντονη, παρά τα τουριστικά κλισέ της παλιάς πόλης.
