Πεδίον του Άρεως: πάμε για φαγητό και ποτό γύρω από το άλσος

Στο μεγαλύτερο δημόσιο άλσος της Αθήνας κάνουμε βόλτα αναζητώντας λίγη δροσιά κάτω από τις φυλλωσιές και τα ψηλά δέντρα, χαζεύουμε τα πιτσιρίκια που τρέχουν ατρόμητα μέσα στο συντριβάνι και περιεργαζόμαστε τα φανταστικά πλάσματα 25 Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών που αυτές τις ημέρες (μέχρι τις 15/6 που ολοκληρώνεται η έκθεση Plasmata 3) κυκλοφορούν στα μονοπάτια και τα ξέφωτα. Και επειδή ο περίπατος ανοίγει την όρεξη, συνεχίζουμε για φαγητό ή ποτό και τσιμπολόγημα σε ωραία μαγαζιά που περιβάλλουν το Πεδίον του Άρεως. Προς την Κυψέλη, τη Βικτώρια ή το Αρχαιολογικό Μουσείο κάνουμε στάση για πρωινό στο χέρι, για μεσημεριανό με καλοφτιαγμένα ελληνικά μαγειρευτά, για ψαρομεζέδες και ούζο, για κρασί και όχι μόνο.

Στo Imerouli (3ης Σεπτεμβρίου 73, Τ/ 211-40.87.652), τον φούρνο που τρέχουν δύο Ελληνο-γεωργιανές οικογένειες στην 3ης Σεπτεμβρίου, ετοιμάζουν τα ζυμάρια στο ανοιχτό εργαστήριο. Ο φούρνος καίει και η βιτρίνα γεμίζει, αδειάζει και ξαναγεμίζει με ζυμαρένια μισοφέγγαρα, βαρκούλες και λαχταριστά διπλωμένα φακελάκια που κρύβουν μέσα τους από πιπεράτο κιμά μέχρι φασόλια αρωματισμένα με κύμινο. Η κρεατόπιτα και η σπανακόπιτα είναι σιγουράκια, όπως και το μαστόρικα φτιαγμένο χατσαπούρι. Ό,τι πρέπει για πρωινό.

Το Ρίνι (Ρεθύμνου 8, Αθήνα, Τ/ 210-88.36.781) ανοίγει και αυτό από νωρίς το πρωί με καφέ και ωραίες ιδέες για brunch, όπως η σακσούκα και τα πανκέικς μπομπότας με φέτα και φρούτα εποχής. Η σεφ και ιδιοκτήτρια του μαγαζιού, Μαρίνα Χρονά αξιοποιεί προϊόντα μικρών, ντόπιων παραγωγών σε πιάτα με φρεσκάδα και ελληνικό χαρακτήρα. Ανάλογα με την εποχή το μενού μεταβάλλεται. Τα μεσημέρια και τα βράδια του καλοκαιριού, καθισμένοι στα τραπέζια που απλώνονται στο πεζοδρόμιο, τρώμε μπουράτα Κερκίνης του τυροκομείου Μπέκα με ψητές βανίλιες και αγουρέλαιο, έναν διαφορετικό ντάκο με χαρουποπαξίμαδα, μπατάλες, καρπούζι και γαλένι ή βλίτα βραστά με βινεγκρέτ ψητής ντομάτας, σκορδοστούμπι και τουλουμοτύρι. Οι γαρίδες με χυλοπιτάκι μαγειρεμένο στο ζωμό τους και ντοματίνια είναι επίσης αγαπημένο πιάτο ενώ τα καλοδιαλεγμένα ελληνικά κρασιά του καταλόγου αποτελούν έναν ακόμα λόγο να κατευθυνθούμε προς τα εκεί.

Αν πάλι η παρέα έχει όρεξη για ουζάκι και ψαρομεζέδες, το Ουζερί του Λάκη (Ελπίδος 16, Πλατεία Βικτωρίας, Τ/210-82.13.776) με τις 171 ετικέτες αποσταγμάτων είναι κλασική αξία. Τα τελευταία χρόνια το μαγαζάκι στον πεζόδρομο πλάι από τη πλατεία Βικτωρίας έχει επεκταθεί και στο απέναντι κτίριο, οπότε η πιθανότητα να βρει κανείς τραπέζι είναι μεγαλύτερη. Παρόλα αυτά τα Σαββατοκύριακα κάνουμε, καλού κακού, κράτηση. Το πρώτο πράγμα που παραγγέλνουμε, όταν το έχουν, είναι το αχνιστό σαλάχι με πιπέρι και καυτερή πιπεριά κέρατο. Μαρινάτα, παστά, κουτσομούρες και ζακέτες (είδος γλώσσας) τηγανητές, γαλέος με σκορδαλιά αλλά και θαλασσινά μαγειρευτά μπαίνουν στην μέση του τραπεζιού που στρώνεται με χαρτί ιχθυοπωλείου.

Λίγο παρακάτω η Αρχόντισσα (Κοδριγκτώνος 31, Βικτώρια, Τ/210-82.38.155), παλιό μαγειρείο με ιστορία περισσότερων από 40 χρόνων αστράφτει από την πάστρα και σερβίρει περιποιημένα μαγειρευτά όπως γεμιστά και ντολμαδάκια με λεμονάτο αυγολέμονο σε γοητευτικά καλτ περιτύλιγμα. Είναι δροσερή η σάλα με το ραμποτέ και τα τραπέζια με τα καρό τραπεζομάντηλα, και τα παλιά ελληνικά που παίζουν συνήθως φτιάχνουν ωραίο κλίμα.

Με πρότυπο τα παλιά καφενεία και ακολουθώντας τη φιλοσοφία του απλού και παρεΐστικου το Αλλιώς (Κερκύρας 17-19, Κυψέλη, Τ/ 6955-113.063) σερβίρει μεζεδάκια χωρίς πολλά πολλά, τα οποία αλλάζουν ανάλογα με την εποχή. Κατά καιρούς έχουμε δοκιμάσει σκορδόψωμο με τυρί κρέμα και μυρωδικά, σπιτική ρώσικη σαλάτα, γίγαντες, ρεβυθάδα και χειροποίητα πιτάκια. Τέτοια συνοδεύουν το κρασί, τη μπίρα από αθηναϊκές μικροζυθοποιίες και εμφιαλωμένα τσίπουρα και ούζα.

Διαφορετικό το σκηνικό στον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων (3ης Σεπτεμβρίου 56, Ομόνοια, Τ/ 210.822.8150). Στον πρώτο όροφο μιας συνηθισμένης πολυκατοικίας της 3ης Σεπτεμβρίου, η μεγάλη σάλα με τα λευκοστρωμένα τραπέζια μοσχοβολάει νοστιμιές. Το εστιατόριο του συνδέσμου που ιδρύθηκε το 1993 από Έλληνες Αιγυπτιώτες φοιτητές οι οποίοι σπούδαζαν στην Ελλάδα, έχει καλομαγειρεμένο αιγυπτιακό φαγητό: τέλεια φαλάφελ, πληθωρικό ρύζι με φιδέ, κάσιους, κουκουνάρι, σταφίδα και κιμά, σούπα μολοχία και κουμπέμπα (κεφτέδες μοσχαρίσιο κιμά με πλιγούρι και κουκουνάρι), μεταξύ άλλων.

Για γλυκάκι, μια αμυγδάλου στον Μπόζα (Κερκύρας & Παξών, Τ/210-82.11.107) σχεδόν επιβάλλεται. Το ζαχαροπλαστείο που κρατάει από το 1967 ειδικεύεται στη συγκεκριμένη πάστα με το ανάλαφρο παντεσπάνι, την αληθινή σαντιγί και το καβουρδισμένο αμύγδαλο. Βγαίνει και σε τούρτα, με εξίσου vintage εμφάνιση, που θα εκτιμηθεί δεόντως αν την πάτε δώρο σε επίσκεψη.

Από το απόγευμα πιάνουμε θέση στο Hotel Eternite (Παξών 34, Τ/210-82.55.116) για απεριτίβο, κρασί και κοκτέιλ. Στο κυψελιώτικο μπαρ που άνοιξε πριν από περίπου ένα εξάμηνο και δανείζεται το όνομά του από το θεατρικό έργο του Γιάννη Καλαβριανού, τη μπάρα επιμελείται ο Θοδωρής Καϊσίδης (42, Noel κ.α.). Μέσα θα ακούσεις βινύλια, έξω θα κάτσεις σε μια ωραία απλωσιά στο πεζοδρόμιο. Για τσιμπολόγημα, θα βρεις από μπρουσκέτες και ελληνικά τυριά και αλλαντικά μέχρι χοτ ντογκ με coleslaw.

Μπαρ-χρονοκάψουλα των 80s, το Apoteka (Δεριγνύ 31, Βικτώρια, Τ/ 211-75.05.347) με τα ρετρό βιντεοπαιχνίδια, τους παστέλ καναπέδες και τα νέον φώτα σερβίρει μπίρες και κλασικά κοκτέιλ ενώ διοργανώνει κατά καιρούς και πάρτι με καλεσμένους djs από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Και μέσα στο άλσος:

Μέσα στο Πεδίον του Άρεως λειτουργεί επίσης το ωραίο αναψυκτήριο «Η Γαρδένια» με σπριτσάκια, μπίρες και θέα τα παιχνίδια στο συντριβάνι, όπως και το ανακαινισμένο καφέ-εστιατόριο Green Park, που σερβίρει συμπαθητικό brunch. Στο πλαίσιο της έκθεσης Plasmata 3 έχουν στηθεί επίσης street food trucks με τα ζουμερά μπέργκερ του Guerilla Chef, φαλάφελ από τον Ιμπραήμ στην πλατεία Βάθης και γκανέζικες, αιθιοπικές και μαροκινές γεύσεις από τον σύλλογο Vana Ba Afrika.