Οι Σπέτσες παρά την δημοφιλία τους, ως προορισμός δεν διεκδικούν γαστρονομικές δάφνες, αφού εκεί σε ελάχιστα καταστήματα τρως καλά. Αυτό προσπαθούν να αλλάξουν οι δύο γνωστοί μάγειρες Χάρης Νικολούζος (Jerar στη Δάφνη) με τον Μιχάλη Χάσικο (Hasika στο Ρέθυμνο) με το Yiayiá. Άνοιξαν πριν από λίγες μέρες στην υπέροχη ταράτσα δίπλα στον Σιώρα στο Παλιό Λιμάνι, με εμφανή την φροντίδα στα τραπέζια, στα σκεύη και στα λινά. Το όνομα του καταστήματος παραπέμπει στην αξιοποίηση της παράδοσης και στην «κουζίνα της γιαγιάς» οπότε ο τυχερός πελάτης γλιτώνει εκ προοιμίου από τα νιγκίρι, τα σεβίτσε και τις κοπές.
 |
 |
Εμείς αρχίσαμε με ένα καλό ψωμί με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, το οποίο δοκιμάσαμε και με μια καλοφτιαγμένη ταραμοσαλάτα. Συνεχίσαμε με μια σαλάτα «σπανακόπιτα» με κατσικίσιο τυρί, φύλλο, άνηθο και ένα ολοζώντανο σπανάκι, η οποία παρά την αποδόμηση, γευστικά υποστήριζε απόλυτα το concept. Δεν ίσχυε το ίδιο στην περίπτωση της γαρίδας «σαγανάκι» με φέτα, ντομάτα και αριάνι η οποία, καίτοι πολύ νόστιμη, δεν θύμιζε σε τίποτε την περιγραφή της. Εξαιρετική ιδέα βρήκα το ταρτάρ σουτζουκάκι, το οποίο ήταν τόσο καλό που ζητήσαμε και δεύτερο, ενώ η επιτομή του λεγόμενου «comfort food» ήταν οι τηγανητές πατάτες με μια άψογη σάλτσα παστιτσάδο και γραβιέρα. Τόσο το χταπόδι μπουρδέτο όσο και τα καλαμάρια/σουπιές σουβλάκι (με ωραίες μαραθόπιτες) ήταν λίγο σκληρά, συχνά χαρακτηριστικό της καλής πρώτης ύλης.
 |
 |
Σε αντίθεση με τα πρώτα του και με εξαίρεση τα ψάρια ημέρας (σχάρας, μπιάνκο ή αχνιστά), τα κύρια πιάτα είναι μάλλον δύσβατα. Δύσκολα φαντάζομαι κάποιον να τρώει κεφτεδάκια με σάλτσα και μακαρόνια, αρνί πιλάφι (στον ζωμό του) και σπαλομπριζόλα με σαράντα βαθμούς ατενίζοντας το αγκυροβόλιο της ιστορικής Μπουμπουλίνας. Το κατάστημα ωστόσο μόλις άνοιξε οπότε μπορεί πολύ εύκολα να προσαρμόσει τον κατάλογό του στο περιβάλλον, κάτι που θα είναι κρίμα να μην κάνει γιατί το επίπεδο της κουζίνας του είναι πολύ υψηλό. Ομοίως ιδιαίτερα επιμελημένη και εκτενής είναι η λίστα κρασιών του, τα οποία προσφέρονται με λελογισμένη για την περιοχή επιβάρυνση. Αυτό που ξεχώρισε ήταν το απίθανο, οίκοθεν παρασκευασθέν με χειροποίητο φύλλο, γαλακτομπούρεκο, σχετικά άγλυκο, αφράτο και μυρωδιαστό. Γενικά ο κατάλογος του έχει περιορισμένες επιλογές, μια από τις κυριότερες ενδείξεις ποιότητας σε ένα εστιατόριο, ενώ σε όλα τα πιάτα είναι εμφανής η προσήλωση στις πρώτες ύλες. Όπως μου είπε ο Μιχάλης Χάσικος, πολλά από τα υλικά τα φέρνει από την Κρήτη. Από εκεί «έφερε» και μέρος της ομάδας του, με αποτέλεσμα η εξυπηρέτηση –ο μεγάλος ασθενής στα εποχιακά μαγαζιά– να είναι υποδειγματική. Με ελάχιστες παρεμβάσεις πιστεύω ότι το Yiayiá μπορεί να γίνει η εξαίρεση στον κανόνα που θέλει να μην τρως καλά στις Σπέτσες.
Πηγή: Γαστρονόμος
