Τον Μάιο περιπλανηθήκαμε σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Χαρήκαμε τηγανητά προσφυγάκια, πίτσες «σωστές» και άκρως λαχταριστές, και γεμιστά του ονείρου. Εκτιμήσαμε ιδιαιτέρως εποχικές σαλάτες όλο φρεσκάδα, με καλοδιαλεγμένα υλικά και φαντασία, που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού στα εστιατόρια. Πετύχαμε ένα grilled cheese έξτρα μερακλίδικο. Και αλλού φάγαμε ωραία όμως: απίθανα θαλασσινά ντολμαδάκια στη Σύρο· εξαιρετικές ωμές γαρίδες στη Μάνη· και στο Ρέθυμνο αξέχαστα σιροπιαστά.
Τριγυρνώντας στο κέντρο και στα πέριξ
 |
 |
Τα πιο ωραία προσφυγάκια, με τρυφερό πάλευκο ψαχνό, τηγανισμένα άψογα, τραγανά εξωτερικά και με ζουμερή τη σάρκα τους, τα φάγαμε χαμηλά στην Ευριπίδου, στο καρπαθιώτικο καφενείο Καστέλλο (Ευριπίδου 88, Τ/210-32.12.789) μαζί με μπίρα παγωμένη και παρατηρώντας ορδές από ηλιοκαμένους τουρίστες να ξετρελαίνονται με το παλιό, καλτ καφενείο και τη λαϊκή απλότητα του ελληνικού καλοκαιριού. Από το κρητικό μπακάλικο Ο Σύντεκνος της καρδιάς σας (Ευριπίδου 88, Τ/210-32.10.232) ακριβώς δίπλα πήρα φεύγοντας, για το σπίτι, γραβιέρα παλιά, του Στειακάκη από το Ηράκλειο. Μια πίτσα με αφράτο στεφάνι, μαστιχωτό ζυμάρι, με ζωντανή σάλτσα ντομάτας San Marzano, μοτσαρέλα, σούπερ πεπερόνι πικάντε και άψογο ψήσιμο, δοκιμάσαμε μαζί με ροζέ τοσκανέζικο κρασί στο Granello (Περικλέους 18, Τ/210-32.26.542), πλέον σταθερή αξία και αγαπημένο meeting point για καλοψημένη και νόστιμη πίτσα. Τα γεμιστά του ονείρου τα επιμελείται ο μάγειρας Γιάννης Μούσιος στην Ταβέρνα των Φίλων (Άργους 66, Κολωνός, Τ/210-51.27.506), που όλο τη γυροφέρνω γιατί από τότε που έχει ανοίξει είναι το αγαπημένο μου στέκι στην πόλη. Φαγάκι γλύκα, μελωμένο, νοσταλγικό και γεμάτο αναμνήσεις. Σπάταλο σε όλα του, στα λάδια, τα μυρωδικά, τα κρεμμύδια, και στολισμένο με κουκουνάρια και σταφίδες. Μια από τις ωραιότερες εκδοχές ορφανών γεμιστών που κυκλοφορούν εκεί έξω, αλλά και εδώ μέσα… Γλείψαμε και τα πιάτα. Στα ποτήρια είχαμε κεφαλονίτικη Ρομπόλα του Πέτρου από το Gentilini. Ν.Μ.
Mona Lisa, μίνι όαση στην καρδιά της Παλιάς Πόλης Ρεθύμνου
Κυκλωμένο από τουριστικά μαγαζιά κάθε είδους, το μικρό ζαχαροπλαστείο και εργαστήριο Mona Lisa διατηρεί ένα δικό του στιλ, αργών ρυθμών, ρετρό αισθητικής και παλαιικών γεύσεων. Άνοιξε τη δεκαετία του 1950 από τους αδερφούς Νίκο και Δημήτρη Σκαρτσιλάκη, αλλά σήμερα το διατηρεί ο πρώτος, με τον γιο του, επιμένοντας σε γλυκά περιορισμένης ποικιλίας, αλλά ένα κι ένα: αυθεντικές πάστες αμυγδάλου και σεράνο, κλασικά βουτήματα βουτύρου που φουρνίζονται καθημερινά, βραχάκια με αμύγδαλο και σοκολάτα υγείας (το τυπικό αστικό κέρασμα στην πόλη του Ρεθύμνου), ατομικές κλειστές πασταφλόρες και σιροπιαστά ταψιού, όπως γαλακτομπούρεκο, κανταΐφι και ραβανί με λεπτή κρούστα μαρέγκας στην επιφάνεια, που σερβίρονται σε μερίδα, προαιρετικά μαζί με μια μπάλα παγωτό από πρόβειο γάλα, σε γεύση καϊμάκι με καραμελωμενο κανταΐφι, γιαούρτι με ρόδι, πορτοκάλι με ροδάκινο, κλασικό παρφέ. Στέκι για ολιγόλεπτο διάλειμμα από μικρές παρέες ντόπιων μέσης και μεγάλης ηλικίας, για ένα καφεδάκι, γλυκό και λίγη κουβέντα για τα της πόλης, το Mona Lisa είναι και ένα μίνι ησυχαστήριο με δελεαστικές ευωδιές για τους περαστικούς και επισκέπτες. Β.Κ.
Κων/νου Παλαιολόγου, Παλιά Πόλη, Ρέθυμνο, Τ/28310-23.082
Οι σαλάτες ανέβηκαν επίπεδο
 |
 |
Τέρμα η ρόκα παρμεζάνα στην Αθήνα – ε σχεδόν. Το σίγουρο είναι ότι τρώμε πλέον πολύ ωραίες σαλάτες στα εστιατόρια της πόλης. Πρόσφατα, δοκίμασα πιάτα με πραγματικά φρέσκια γεύση και έξυπνους συνδυασμούς, που αξιοποιούν τα εποχικά λαχανικά με φαντασία και πρωτοτυπία. Οι συνηθισμένες πρασινάδες έχουν αντικατασταθεί με πιο ιδιαίτερες επιλογές. Μία από τις πιο εντυπωσιακές σαλάτες που δοκίμασα ήταν στο Vezene (Βρασίδα 11, Ιλίσια, Τ/ 210-72.32.002). Η τσιγαριαστή αλμύρα, με την οποία άνοιξε το γεύμα, ήταν εξαιρετική. Αυτή η σαλάτα που περνάει από τη θράκα και αποκτά μια υπέροχη καπνιστή γεύση, με εντυπωσίασε από την πρώτη μπουκιά. Αλλά και στο Ateno (Αιόλου 52 & Μιλτιάδου, Αθήνα, Τ/210-32.23.223) ο Νίκος Καραθάνος με εξέπληξε με τη γκράντε ντοματοσαλάτα του. Μια ολόκληρη ντομάτα πάνω σε κρέμα φέτας, γεμισμένη με τα συστατικά της χωριάτικης. Η σαλάτα του Δημήτρη Δημητριάδη στο ΦΙΤΑ (Ντουρμ 1, Νέος Κόσμος, Τ/ 211-41.48.624), με φρέσκο αρακά, γλυκά, τρυφερά κολοκυθάκια, φέτα και δυόσμο, όλα πασπαλισμένα με μπουκίτσες τραχανά ήταν σαν να έχεις την εποχή στο πιάτο σου. Νόστιμες, φρέσκιες, με χαρακτήρα, οι σαλάτες αυτές μου άνοιξαν την όρεξη για το υπόλοιπο γεύμα, αλλά άνετα μπορούσαν να φαγωθούν και μόνες τους. Μ.Π.
Ένας μήνας «παρφέ»
 |
 |
Το παρφέ του Βάρσου (Κασσαβέτη 5, Κηφισιά, 210-80.12.472), πιο βελούδινο και πιο «μεθυσμένο» από αυτό που φαντάζεσαι. Η σαλάτα με ψημένα αμπελοφάσουλα, καυτερή πιπεριά, τρίμματα ψωμιού και σαλτσούλα από κυανό τυρί στο Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ (Μελανθίου 2, Μοναστηράκι, Τ/210-32.20.300). Το μπανανοκέικ του Εστέτ (Ολύμπου 78, Θεσσαλονίκη, Τ/ 231-02.85.811) με μίσο και μπόλικη σοκολάτα, όπως και το μερακλίδικο grilled cheese του. Οι ωμές γαρίδες σε ένα πιάτο-ποίημα στο Aspasia στη Μάνη (Σταυρί, Τ/ 2733-05.31.58) που θα θυμάμαι για καιρό. Γ.Π.
Για ψάρι στο Αχλάδι
 |
 |
 |
 |
Άμα πάτε στη Σύρο μέσα στο καλοκαίρι, κάντε μια βόλτα μέχρι την παραλία Αχλάδι –8 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη είναι– και όχι μόνο για βουτιά. Την ομώνυμη ταβέρνα ανέλαβαν φέτος ο σεφ Θοδωρής Κασσαβέτης (βλ. Λυγερός στην Απάνω Μεριά), ο Χρήστος Γκόλφης (μπαρ Theosis στην Άνω Σύρο και Ρώγα στην Ερμούπολη) και ο Παναγιώτης Ζαχαράς, μαζί με τους Φοίβο Τσαγκρίδη και Γιάννη Στρατή (Beauty Killed The Beast, Aθήνα). Πολύ ωραία φάγαμε στην πρώτη αναγνωριστική. Στα τραπέζια πλάι στη θάλασσα, κάτω από τη λευκή καλαμωτή χαζεύοντας το ήρεμο νερό και… μερικά παπιά να βολτάρουν ανάμεσα στις ομπρέλες. Από όσα δοκίμασα ξεχωρίζω τα ντολμαδάκια με το μαγιάτικο, ωμό από πάνω, ημίπαστο μέσα στο ρύζι, και το ελαφρά καψαλισμένο αμπελόφυλλο – πραγματικά ωραίο πιάτο, σε ιδέα και εκτέλεση, που σου μένει στο μυαλό. Μου άρεσε επίσης το λιαστό χταπόδι, μαλακό και σφριγηλό μαζί, που το σέρβιραν με φύκι Γραμβούσας και λαδολέμονο ούζου, η ρεβυθάδα με το αυγοτάραχο και το μπόλικο σκόρδο, που το αγαπάει ο σεφ. Και το γιουβέτσι με στήρα, καλοδεχούμενο. Ήρθε στο τραπέζι στο ταψί του κι έκλεψε και κλικ και εντυπώσεις: ξέφυγε λιγουλάκι το ψάρι στο ψήσιμο, αλλά το φαγητό ήταν τρομερά γλυκοφάγωτο, με το κριθαράκι να ποτίζει από τα ζουμιά από τα ψητά γλυκά ντοματίνια του νησιού. Ο κατάλογος στο Αχλάδι έχει αρκετές προτάσεις, αλλά ανάλογα με το πότε θα πάτε θα βρείτε κι άλλα. Στην κουζίνα ετοιμάζουν και πιάτα ημέρας με ό,τι καλό βρουν στην αγορά. Τη μια θα είναι άνυδρα ντοματίνια, την άλλη αμπελοφάσουλα, την παράλλη κάτι άλλο. Α.Σ.
Παραλία Αχλάδι, Σύρος, Τ/22180-63.310
Πηγή: Γαστρονόμος
