Ο κόσμος δεν ήταν πάντα όπως είναι σήμερα. Αλλά το Σήμερα είναι ολοκαίνουργιο και το Χτες είναι γεμάτο πράγματα θαυμαστά, παράξενα, άγνωστα. Χτες είχε η Γη ακόμα τόπους ανεξερεύνητους, που πόδι ανθρώπου δεν τους είχε πατήσει. Είχε θάλασσες φουρτουνιασμένες, επικίνδυνες, ταξίδια αφάνταστα, περιπέτειες που δεν τις βάζει ο νους. Είχε παιδιά που ξεκινούσανε με τα πόδια να γνωρίσουνε τον κόσμο! Είχε πειρατές. Είχε και νησιά που δεν τα έγραφε κανένας χάρτης.
Ο κόσμος τα χρόνια εκείνα χρειαζόταν τον πειρατή-μάγειρα Τζον Σίλβερ στο Νησί των θησαυρών του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, αυτόν τον μονοπόδαρο γίγαντα που με το ξύλινο ποδάρι του και τον παπαγάλο στον ώμο στοίχειωσε τα παιδικά μας όνειρα με δράση και ανατροπές στην προαιώνια μάχη του κακού και του καλού. Αλλά και τον γέρο Αφροαμερικανό μάγειρα Φλις, λίγο κουτσό, λίγο κουφό, να ετοιμάζει με το κουφάρι της φάλαινας τα γεύματα του καπετάνιου Αχαάβ, του Αχαάβ που ξεκίνησε από το Μανχάταν για να φτάσει έως τις ταραγμένες ιαπωνικές θάλασσες κυνηγώντας τη «φάλαινα», το «θεριό» σε όποια του μορφή, στο μεταφυσικό παραμύθι τρόμου Μόμπι Ντικ του Χέρμαν Μέλβιλ.
Διαβάστε όλο το κείμενο στον Γαστρονόμο.
