Η ταβέρνα του Αορίτη: Γιουβέτσι, λαχανολμάδες και λίγη κρυμμένη Κρήτη

Δυο φορές πήγα στον Αορίτη από τότε που έκανε τη «στροφή». Μία μεσημέρι Σαββάτου και μία μεσοβδόμαδα. Το μαγαζί στα Ιλίσια που γνωρίσαμε πέρυσι με κρητική ντοπιολαλιά άνοιξε το μαγειρικό του κάδρο. Τώρα δεν έχει μπουμπουριστούς χοχλιούς και γαμοπίλαφο. Εχει λαχανοντολμάδες και γιουβέτσι.

Στο μενού της Ταβέρνας του Αορίτη (έτσι γράφει τώρα η ταμπέλα) βρίσκεις πιάτα παραδοσιακής ελληνικής κουζίνας, από αυτά που όποτε θέλεις να φας κάτι οικείο, είναι καταφύγιο. Μια που πλέον ανοίγει από τη μία, μπορείς να κάνεις μια στάση ανάμεσα στη δουλειά και τα τρεξίματα ένα μεσημέρι, αν είσαι εκεί τριγύρω, να πιάσεις το βράδυ από ένα παϊδάκι με την παρέα, να πας με την οικογένεια μια Κυριακή για λεμονάτο αρνάκι με πατάτες.

Η κουζίνα βάφτηκε σε ρετρό βεραμάν, μια κρεμάστρα – καθρέφτης με ένα πετσετάκι με ένα κεντητό «καλημέρα» άλλαξε θέση με τα κρεμασμένα βουργιάλια, αλλά κατά τα άλλα ο χώρος είναι πάνω κάτω ο ίδιος. «Λαογραφικός». Με παλιές φωτογραφίες στους τοίχους, καρτούτσα και μπακιρένια σκεύη στα ράφια, ένα βαρύ σιδερένιο σίδερο εδώ, μια αρμαθιά σκόρδα κρεμασμένη εκεί, ένα παλιό ρακοκάζανο παραπέρα.

Ολο και κάπου θα σταθεί το μάτι μέχρι να έρθει η ναξιώτικη γραβιέρα 16μηνης ωρίμανσης που τη σερβίρουν με μελωμένη κηρήθρα, τα καλοκαμωμένα αμπελοντολμαδάκια, τα κεφτεδάκια και η σπιτική τυροκαυτερή, που είναι ωραία αλμυρή, με ήπια κάψα – το τραγανό φύλλο πάντως με το θυμαρίσιο μέλι με το οποίο τη συνοδεύουν δεν νομίζω ότι το χρειάζεται, δυο μπουκιές από το λαδοριγανάτο ψωμί παραδίπλα στο δισκάκι της πάνε πιο πολύ.

Οι γίγαντες Πρεσπών με σπανάκι και σέσκουλα και λίγη τριμμένη τριμμένη φέτα να μπλέκει με τη νόστιμη σαλτσούλα είναι πιάτο με μεγάλη νοστιμιά. Κι ο μουσακάς που πήραμε ήταν πολύ ωραίος. Με κανελάτο κιμά, λίγο ρευστή, ωραία γκρατιναρισμένη μπεσαμέλ και με την πατάτα του μετρημένη, να αφήνει χώρο στη μελιτζάνα. Πάρτε και τους λαχανοντολμάδες. Τους κάνουν κρεατένιους (δεν βάζουν πολύ ρύζι) και τους πασπαλίζουν με ψιλοκομμένα μυρωδικά και λίγο ξύσμα λεμονιού.

Χάρηκα που στο μενού είδα τζιγεροσαρμά, δεν τον βρίσκεις συχνά στην Αθήνα και ήταν αρκετά καλός, με τραγανό σταμναγκάθι για παρέα. Τα αρνίσια παϊδάκια ήταν ζουμερά, στο συκώτι όμως μας τα χάλασε λίγο η κουζίνα. Εγώ τουλάχιστον το πέτυχα σκληρό και άχαρο. Για το ξιδάτο τηγανητό κουνέλι, από την άλλη, που μαζί με το χανιώτικο μπουρέκι είναι τα δύο κρητικά πιάτα του καταλόγου, έχω να πω μόνο καλά.

Αμα κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις ότι η Κρήτη όλο και ξεμυτίζει εκεί στα Ιλίσια. Πέρα από τον Σήφη Μανουσέλη, που έστησε μαζί με τους Βάιο Κορομηλά, Μπάμπη Καζάνα και Δημήτρη Ψυχογιό τον Αορίτη, και ο σεφ του μαγαζιού, Γιώργος Φουντουλάκης, είναι από το νησί. Η αντικριστιέρα είναι πάντα στην κουζίνα και παίρνει μπρος τα μεσημέρια της Κυριακής, στα πιάτα ημέρας μπορεί να πετύχεις λαγό στιφάδο, δίπλα στα καμιά σαρανταριά ελληνικά κρασιά της λίστας θα βρεις και εμφιαλωμένη ρακή και η φωνή του Ξυλούρη ακούγεται πάντα (ανάμεσα σε άλλα) από τα ηχεία.

Η ταβέρνα του Αορίτη

Μαιάνδρου 15, Ιλίσια