Όσο κρυώνει ο καιρός τόσο περισσότερο λαχταράμε αυτό το είδος μαγαζιού με τη «μπιστρουδένια» ατμόσφαιρα· φροντισμένο και χαλαρό μαζί, με περιποιητικό σέρβις και μουσική που δεν παραανεβαίνει σε ένταση. Να πάμε παρέα με τους φίλους μας, να πιάσουμε ένα τραπέζι, να ανοίξουμε ένα ωραίο μπουκάλι κρασί, που να ταιριάζει με γεύσεις μεστές και χειμωνιάτικες –από χειροποίητα νιόκι με μανιτάρια μέχρι σελινόριζα αλά πολίτα και από κρεμμυδόσουπες και αντρεκότ μέχρι προβατίσια παϊδάκια, μοσχαρίσια μάγουλα που λιώνουν στο στόμα και φρικασέ– και να χαρούμε, ποικιλοτρόπως, ζεστασιά. Εδώ έχουμε οκτώ τέτοιου τύπου μαγαζιά, σε διάφορες γειτονιές, από την Κηφισιά ως τον Πειραιά και από τη Δάφνη ως τον Κολωνό, καθένα με το δικό του στιλ, τις δικές του μαγειρικές αγάπες, τα δικά του αντίδοτα στο κρύο.
Οι Σεϋχέλλες στα καλύτερά τους
Παρεΐστικο κλίμα και ένας κατάλογος που αλλάζει συχνά για να ταιριάζει με την κάθε εποχή δίνουν τον τόνο. Στις Σεϋχέλλες, που τις βρίσκουμε τελευταία σε ωραία φόρμα, ανοίγουμε ένα από τα value for money κρασιά μικρών Ελλήνων παραγωγών που κυριαρχούν στον κατάλογο και μοιραζόμαστε με τους φίλους μας μια ζεστή σαλάτα με μπροκολίνι, κατσικίσιο κορμό και αμύγδαλα και λουκάνικο Θεσσαλίας με φάβα και παντζάρι ή, άλλη φορά, ρεβύθια με μαραθόριζα και λαδολέμονο, χειροποίητα νιόκι με μανιτάρια σιτάκε και νόστιμα παϊδάκια πρόβατου. Οι γνωστές παπαρδέλες όχι μόνο δεν το κουνάνε ρούπι από το μενού αλλά πλέον φτιάχνονται με ιδιοπαραγώμενο καβουρμά που τις κάνει ακόμα καλύτερες. Γ.Π.
Κεραμεικού 49 & Ακαδήμου, Μεταξουργείο, Τ/211-18.34.789
Cinq Sens: ένα γαλλικό μπιστρό κρυμμένο στο Παγκράτι
 |
 |
Ήταν από την αρχή χαμηλών τόνων το σύγχρονο γαλλικό μπιστρό που «φύτρωσε» πριν από δύο σχεδόν χρόνια ανάμεσα στις πολυκατοικίες ενός ήσυχου δρόμου κάθετου στη Φιλολάου. Χωρίς πολλά ταρατατζούμ. Αλλά νομίζω ότι όποιος έχει περάσει το κατώφλι του, έχει κατέβει τα σκαλάκια και πιάσει ένα από τα τραπέζια του, έχει γίνει φίλος του. Το φαγητό του σεφ Παντελή Μηνιώτη, που εργάστηκε σε διάφορα παρισινά εστιατόρια με γαστρονομικά παράσημα πριν επιστρέψει για να ανοίξει μαζί με τις δυο του συνεργάτιδές αυτό το μικρό, βαμμένο στα κυπαρισσί μαγαζί, είναι φιλικά γκουρμέ, με γαλλικές αναφορές και τεχνικές και ντόπια εποχικά υλικά – τα περισσότερα λαχανικά είναι βιολογικά, τα φρέσκα ψάρια, τα μυρωδικά και το ελαιόλαδο έρχονται από την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Χίο. Από το φθινοπωρινό μενού αγάπησα ιδιαίτερα το μπαρμπούνι mi cuit (μισοψημένο), που το σερβίρουν με ψητό κουνουπίδι, ρόδι και βινεγκρέτ ροδιού, και το κοτόπουλο (poulet jaune), με φρικασέ μανιταριών, τρούφα και αφρό παρμεζάνας. Στα συν το γεγονός ότι στη λίστα κρασιών, που όλο και μεγαλώνει και τώρα μετράει γύρω στις 80 επιλογές από τον ελληνικό και τον γαλλικό αμπελώνα, υπάρχουν αρκετές ωραίες προτάσεις που κινούνται μεταξύ 25 και 35 ευρώ. Α.Σ.
Πύρρου 38, Παγκράτι, Τ/211-00.34.063
Στον Βλάσση για τραπέζια αστικά
 |
 |
 |
 |
Είναι από τα ελάχιστα κλασικά αστικά εστιατόρια που έχουμε στην Αθήνα ο Βλάσσης. Το φαγητό είναι σταθερά καλό, το σέρβις ξέρει τι κάνει και σε περιποιείται χωρίς υπερβολές ενώ εσύ μπορείς να χαλαρώσεις και να απολαύσεις την ατμόσφαιρα. Η ψηλοτάβανη σάλα στολισμένη με αφίσες τέχνης μέχρι πάνω εκπέμπει ζεστασιά, σαν να βρέθηκες σε κάποιο μεγάλο οικογενειακό τραπέζι (δεν είναι λίγοι άλλωστε οι πελάτες -παλιοί και νέοι- που έρχονται όντως οικογενειακώς να φάνε εδώ). Αγαπημένο σημείο και το πατάρι με την «αφ ̓ υψηλού» εποπτεία του εστιατορίου. Ανάμεσα στα πιάτα που συναντάς στον κατάλογο αυτή την εποχή οι θρυλικοί, φινετσάτοι λαχανοντολμάδες, μοσχαρόσουπα με ζωμό βαθιάς νοστιμιάς, φρυγαδέλι όνειρο, σοφρίτο αλλά και εξαιρετική φασολάδα σερβιρισμένη με παστό ψάρι και ελιές, σπανακόρυζο ή σελινόριζα αλά πολίτα. Για το ιδανικό κλείσιμο: ψητό κυδώνι ή μήλο με γιαούρτι. Γ.Π.
Μαιάνδρου 15, Ιλίσια, Τ/210-72.56.335
Jerar: Ραντεβού στη Δάφνη
 |
 |
Η μινιμαλιστική διακόσμηση με το ξύλο και την πέτρα και η χαλαρή μουσική δουν καθησυχαστικά, το περιβάλλον έχει μια ωραία ηρεμία. Και στη μεγάλη ανοιχτή, ντυμένη με λευκά πλακάκια κουζίνα κόβουν χειροποίητα αλλαντικά, φτιάχνουν ταραμοσαλάτα με λάδι μυρωδικών και τραγανό φαγόπυρο, εκείνα τα έξυπνα νάγκετς κουνελιού με τη μαγιονέζα σπετσερικών που είναι από την πρώτη μέρα ανάμεσα στα χιτ του μαγαζιού, μια cacio e pepe με ταρτάρ γαρίδας και μπισκ και όχι μόνο. Ο σεφ και συνιδιοκτήτης Χάρης Νικολούζος ήθελε το φαγητό στο Jerar να ναι χωρίς ταμπέλες. Να’ ναι «Χάρης». Να έχει στοιχεία από την Κέρκυρα, που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του, από τα εστιατόρια που δούλεψε, από χώρες όπου ταξίδεψε. Το τελευταίο μενού έχει μαγιάτικο μπιάνκο, σολομό τυλιγμένο με ζύμη, ένα θαλασσινό Wellington, που το λένε και Coulibiac, σερβιρισμένο με beurre blanc, έχει και rib eye για τους κρεατόφιλους. Και από απολαυστικό Σικάγο με παγωτό μονοποικιλιακής σοκολάτας από το Εκουαδόρ, αληθινή, όχι πολύ γλυκιά σαντιγί, κροκάν αμυγδάλου και σάλτσα σοκολάτας, στο γυάλινο ποτήρι, το σωστό, το ρετρό, μέχρι μεντοβίκ, μια πολύ νόστιμη ρώσικη μελόπιτα με σμετάνα, που μ’ αρέσει πολύ. Α.Σ.
Aγίας Βαρβάρας 55, Δάφνη, Τ/ 210-97.55.764
Στη Ταβέρνα των Φίλων για φαγητό της εποχής
 |
 |
Λίγο παραπάνω από χρόνο έχει που άνοιξε η Ταβέρνα των Φίλων αλλά έχει καταφέρει να γίνει από τα πιο αγαπημένα εστιατόρια της Αθήνας, σαν να υπήρχε από καιρό. Το οποίο ισχύει εν μέρει αφού στήθηκε στον χώρο μιας παλιάς ταβέρνας η οποία φρεσκαρίστηκε διακριτικά. Αν κοιτάξεις μέσα από τη τζαμαρία που καρδάρουν τα λευκά κουρτινάκια θα δεις ετερόκλητο κόσμο στα λευκωστρωμένα τραπέζια, να περνάει ωραία. Το σωστό, περιποιητικό σέρβις βοηθάει πολύ σε αυτό. Το ίδιο και τα διαλεγμένα, προσιτά κρασιά του αποψάτου καταλόγου, όπως φυσικά και το φαγητό που, ανάλογα με την εποχή, αλλάζει κρατώντα όμως πάντα το πρόσημο της απλότητας και της ελληνικότητας. Παραπούλια με πρόβειο βούτυρο ή ψητά καρότα με αμύγδαλα; Όσπρια ή ψάρια αχνιστά; Φρικασέ ή γίδα κοκκινιστή με ζυμαρικά; Κάθε μέρα έχει και από μια ωραία έκπληξη. Γ.Π.
Άργους 66, Κολωνός, Τ/ 210-51.27.506
Rick’s: Άρωμα «Καζαμπλάνκας» στην Κηφισιά
 |
 |
Το βαθυκόκκινο χρώμα δίνει τον τόνο στην ατμοσφαιρική σάλα με τους δερμάτινους καναπέδες, το τζάκι που καίει και τα λευκοστρωμένα τραπέζια, γύρω από τα oποία βλέπεις κρεμασμένες φωτογραφίες των Μοχάμεντ Άλι, Τζακ Νίκολσον, Μέριλιν Μονρό και Τίνα Τάρνερ, και άλλων διασημοτήτων, στοπ καρέ του Νονού και, φυσικά, της Καζαμπλάνκα. Από το Rick’s Café Americain όπου διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της θρυλικής (και ατακαδόρικης) ταινίας, άλλωστε, έχει δανειστεί το όνομά του το εστιατόριο της Κηφισιάς. Είναι ακόμη καινούργιο, μισό χρόνο λειτουργεί, αλλά το περιβάλλον είναι κλασικό και κάπως καταφέρνει να σου δίνει την αίσθηση ότι η πατίνα του χρόνου έχει περάσει στον χώρο. Τα τζαζο-γαλλικά τραγούδια που ακούγονται από τα ηχεία του πάνε. Όσο για το μενού που υπογράφει ο σεφ Δημήτρης Σταμούδης, σιγοντάρει μαγειρικά με μια δική του ματιά σε αμερικάνικα και γαλλικά πιάτα, από ρετρομοντέρνες γαρίδες κοκτέιλ και τραγανά crab cakes -αξίζει να τα δοκιμάσετε- μέχρι νόστιμα μοσχαρίσια μάγουλα με ζυμαρικά και ροκφόρ και steaks. Α.Σ.
Πεντέλης 1, Κηφισιά, Τ/ 210-75.48.348
Χατίρι: σαν στο σαλόνι του σπιτιού μας
Ο χώρος θυμίζει αστικό αθηναϊκό σπίτι από άλλη δεκαετία. Κάθε γωνιά έχει κάτι ιδιαίτερο, από ’60s σκανδιναβικές καρέκλες με φυσικό ρατάν, δανέζικα τραπέζια μέχρι mid century φωτιστικά σε διάφορα χρώματα. Στο Χατίρι το μενού είναι πολύ ιδιαίτερο και το μιξ που κάνουν ασυνήθιστο. Σερβίρουν ναπολιτάνικες πίτσες με προζυμένιο ζυμάρι, αλλά και σωστά ψημένη αντρεκότ με σάλτσα μπεαρνέζ, τσιμιτσούρι ή σάλτσα πιπεριού, λαχταριστή γαλλική κρεμμυδόσουπα και νόστιμες μακαρονάδες, όπως η ζουμερή αυθεντική καρμπονάρα κι εκείνη με ντοματίνια και κουκουνάρι. Μ.Π.
Χατίρι, Ριζάρη 28, Παγκράτι, Τ/ 210-72.32.333
Στο Paleo για κρασί και ατμόσφαιρα
 |
 |
Βαρέλια-βοηθητικά τραπεζάκια, ξυλοκιβώτια, άδειες φιάλες κρασιού, ενθύμια πολλών οινοφιλικών βραδιών στα μεγάλες ραφιέρες, περιοδικά, καρέκλες που έχουν καθεμιά μια άλλη οινοπαραγωγική περιοχή στην πλάτη. Είναι ζεστό και ατμοσφαιρικό το wine bar του Γιάννη Καϋμενάκη, που αγαπάει τα αμπελοτόπια της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας. Η πρώην αποθήκη του λιμανιού του Πειραιά είναι πρέπει για να χωθείς με το που σκοτεινιάσει (ανοίγει στις 6.30 μ.μ., να αφήσεις τον σομελιέ και ιδιοκτήτη ή κάποιον άλλον από την ομάδα του να σου ανοίξουν μετά τη σχετική κουβέντα ένα ωραίο κρασί (και όχι μόνο) -τη μια θα είναι ένα Amarone della Valpolicella, την άλλη ένα sherry από το Jerez, και πάει λέγοντας. Να τσιμπολογήσεις τυριά, αλλαντικά, πιπεριές padron και πατέ συκωτιού, και να συνεχίσεις με κάποιο από τα απλά σχετικά, πιάτα του, φτιαγμένα για να συνοδεύουν το κρασί, που είναι γραμμένα στο σουπλά-μενού. Μια τάρτα με πράσο και γραβιέρα παρέα με ένα ξηρό Μοσχάτο ή ένα Riesling, ένα ριζότο με κόκκινο κρασί και παρμεζάνα όπως το κάνουν στο Βένετο, μοσχαρίσια μάγουλα με παπαρδέλες και ένα Barbaresco… Α.Σ.
Πολυδεύκους 39, Πειραιάς, Τ/210-41.25.204
Πηγή: Γαστρονόμος
