Για δεκαετίες η χώρα είχε μια εργασιακή νομοθεσία που απευθυνόταν σε μια άλλη οικονομία από αυτήν που είχαμε στην πραγματικότητα. Υποκρινόμασταν ότι η παραγωγική μας βάση ήταν κατά κύριο λόγο μεγάλες επιχειρήσεις που δούλευαν Δευτέρα με Παρασκευή. Η αλήθεια αποδείχτηκε πολύ διαφορετική. Το 95% των επιχειρήσεων της χώρας είναι μικρού ή πολύ μικρού μεγέθους και οι εργαζόμενοι στους περισσότερους κλάδους (τουρισμός, εστίαση κ.λπ.) απασχολούνταν σε άλλες ώρες από αυτές που προέβλεπε η εργασιακή νομοθεσία. Παρέμεναν πρακτικά ακάλυπτοι. Το εργασιακό μας πλαίσιο ήταν τόσο εμμονικό, που οδηγούσε επιχειρήσεις και εργαζομένους στη «μαύρη» ή υποδηλωμένη εργασία. Επί της ουσίας είχαμε δημιουργήσει ολόκληρους κλάδους εθισμένους στην απόλυτη «μαυρίλα», με την οποία είχε σε μεγάλο βαθμό συνδεθεί και η βιωσιμότητά τους.
Η εθνική μας εργασιακή αυταπάτη καταρρίφθηκε μέσα στα μνημόνια, όταν οι εκπρόσωποι των δανειστών είδαν την ανάγκη μιας μεγάλης μεταρρύθμισης, προκειμένου να μειωθεί το κόστος εργασίας, φέρνοντας διατάξεις που δημιουργούσαν μεγαλύτερη ευελιξία στο εργασιακό πλαίσιο.
Δεν ήμασταν ωστόσο ακόμη έτοιμοι ώστε να συνοδευτεί η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση από μέτρα προστασίας των εργαζομένων και ως εκ τούτου ένα μεγάλο μέρος της «μαυρίλας» παρέμεινε. Αυτό ήρθε να αλλάξει πολύ αργότερα με την ψηφιακή κάρτα εργασίας. Τον πιο σημαντικό ίσως θεσμό κατοχύρωσης του μέσου εργαζομένου ότι δηλώθηκε, δούλεψε και θα πληρωθεί για την εργασία του. Το μέτρο πέτυχε σε έναν καλό βαθμό.
Το εργασιακό μας πλαίσιο ήταν τόσο εμμονικό, που οδηγούσε επιχειρήσεις και εργαζομένους στη «μαύρη» ή υποδηλωμένη εργασία.
Μαζί με την ψηφιακή κάρτα η τότε ηγεσία του υπουργείου Εργασίας (Αδ. Γεωργιάδης) έφερε και ρυθμίσεις που επέτρεψαν στα δημοφιλή ελληνικά επαγγέλματα (εστίαση, τουρισμό) να απασχολούν για μία ημέρα επιπλέον τους εργαζομένους, ενώ έδωσε τη δυνατότητα της νόμιμης ημερήσιας απασχόλησης σε δύο διαφορετικούς εργοδότες διάρκειας έως 13 ώρες προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα κενά στην αγορά εργασίας. Ολα αδιανόητα μέχρι και πριν από μερικά χρόνια.
Οι νέες ρυθμίσεις της σημερινής υπουργού (Ν. Κεραμέως) που περνούν αύριο από το υπουργικό συμβούλιο έρχονται να προσαρμόσουν ακόμη περισσότερο τις εργασιακές ρυθμίσεις. Να τις φέρουν πιο κοντά στην ελληνική πραγματικότητα. Μεταξύ άλλων να μπορεί να δουλέψει κάποιος με επιπλέον αμοιβή έως και 13 ημέρες και στον ίδιο εργοδότη, όχι μόνο σε διαφορετικούς. Μέχρι σήμερα επιτρεπόταν η απασχόληση σε παραπάνω του ενός εργοδότη, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται τα χρονικά όρια ανάπαυσης του εργαζομένου. Πλέον θα μπορεί να το κάνει και στον ίδιο εργοδότη, λαμβάνοντας γι’ αυτή την απασχόληση προσαυξημένη αμοιβή της υπερωρίας (40%) και γλιτώνοντας τη μετακίνηση από δουλειά σε δουλειά.
Επιπλέον, ο εργοδότης θα μπορεί να εισέρχεται στην «Εργάνη» και να υποβάλλει όλες τις δηλώσεις και τα έντυπα εύκολα από το κινητό του μέσω ενός χρηστικού app, ενώ εισάγεται και η δυνατότητα ταχείας πρόσληψης για επείγουσες ανάγκες της επιχείρησης μέσω εφαρμογής από κινητό για εργασία έως δύο ημερών. Και οι δύο ρυθμίσεις απευθύνονται ξεκάθαρα σε κλάδους όπως αυτός της εστίασης, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής αγοράς εργασίας δεδομένης της διάρθρωσής της. Είναι το κομμάτι που για πολλούς λόγους είχαμε αποφασίσει να το αφήσουμε στην τύχη του και μόνο τα τελευταία χρόνια επιχειρείται να μπει μια κάποια τάξη, μήπως και βγει από τη μαυρίλα…
