Απορούσε γιατί. Γιατί τόση πρεμούρα για την ταπεινότητά του. Γιατί τόσο ενδιαφέρον για «λαμαρίνες». Γιατί τους πείραξε που την επόμενη μέρα πήγε στη δουλειά του. Γιατί επιμένουν να τον ρωτάνε. Γιατί δεν δείχνουν το ίδιο ενδιαφέρον για το θέατρο και τον πολιτισμό που πιστά υπηρετεί. Γιατί είναι εκείνος το θέμα;
Στα ελληνικά γίνεται backlash. Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορευτής ζεϊμπέκικου, αγωνιστής και μόνιμα πολλά βαρύς Βασίλης Μπισμπίκης οικοδόμησε μια σχέση αγάπης – μίσους με τα μίντια. Μίσος σε πολλά εισαγωγικά. Μέχρι πρότινος έπαιρνε σβάρνα τους καναπέδες στις μεσημεριανές εκπομπές συντηρώντας την περσόνα του περιθωριακού, πλην τίμιου εργάτη του πολιτισμού που ανέχεται την μπουρζουαζία και τα τερτίπια της. Εκείνος που έπαιζε αντιήρωες καλά οργανωμένους, λαϊκούς πανκ τύπους που προσπαθούσαν να αλλάξουν τη ζωή τους, αλλά συγκρούονταν με την πραγματικότητα είτε βλέποντας τα όνειρά τους να γκρεμίζονται στο «Ανθρωποι και Ποντίκια» ή ψάχνοντας μάταια καταφύγιο στους σκονισμένους δρόμους της Λαμίας στην «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς», τροφοδοτούσε τα μίντια με υλικό και εκείνα του επέστρεφαν αστερόσκονη. Τώρα που εκείνος συγκρούστηκε με την πραγματικότητα, δεν μπορεί να βγει από τον ρόλο του αμετανόητου και απορεί και εξίσταται που όλοι ασχολούνται μαζί του. Σπασμένη φλέβα, που λέει και ο ΛΕΞ, με σπασμένα φρένα και σπασμένα νεύρα. Ισως γίνει και ταινία.
Εκείνος που έπαιζε αντιήρωες που προσπαθούσαν να αλλάξουν τη ζωή τους, αλλά συγκρούονταν με την πραγματικότητα, τροφοδοτούσε τα μίντια με υλικό και εκείνα του επέστρεφαν αστερόσκονη. Τώρα που εκείνος συγκρούστηκε με την πραγματικότητα, απορεί που όλοι ασχολούνται μαζί του.
Πριν από περίπου μία εβδομάδα ανακοινώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού ότι η ταινία «Αρκάντια» του Γιώργου Ζώη είναι η επίσημη υποψηφιότητα της Ελλάδας για να διαγωνιστεί στα βραβεία Οσκαρ, στην κατηγορία της Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους. Η επιτροπή συζήτησε και γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία για το «Αρκάντια». Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το 2024 είναι ότι τα μέλη είχαν επιλεγεί από τους κινηματογραφικούς φορείς και η διαδικασία κύλησε ομαλά και χωρίς τις περυσινές παρεκτροπές. Να λέμε και τα καλά.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον εάν γνωρίζαμε πότε ακριβώς καταρτίστηκαν οι λίστες με τους υποψηφίους για το Νομπέλ Λογοτεχνίας για το έτος 1974. Εάν ήταν πριν ή μετά την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα. Οι Ελληνες υποψήφιοι εκείνη τη χρόνια ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιάννης Ρίτσος. Στην ίδια λίστα με τον Σολ Μπέλοου, τον Μπόρχες, τον Ραλφ Ελισον, τον Γκράχαμ Γκριν, τον Ιονέσκο, τον Κέσλερ, τον Αντρέ Μαρλό, τον Ναμπόκοφ, τον Β. Σ. Νάιπολ και δεκάδες άλλους. Τελικά, το 1974 το Νομπέλ μοιράστηκαν οι Σουηδοί Εϊβιντ Γιόνσον και Χάρι Μάρτινσον, ενώ ο Ελύτης πήρε το βραβείο το 1979. Οι επίσημες λίστες υποψηφιοτήτων καταρτίζονται από τη Σουηδική Ακαδημία, αλλά παραμένουν σφραγισμένες για 50 χρόνια. Για τον φετινό νικητή ή νικήτρια, υπομονή μέχρι την Πέμπτη. Για τις φετινές υποψηφιότητες, όμως, υπομονή έως το 2075.
