Η έξοδος για φαγητό στην Αθήνα γίνεται απαγορευτική για όλο και περισσότερους. Δεν συζητάμε για εστιατόρια talk of the town, για εστίαση με αστέρια, σκούφους, βραβεία και σημαντικούς σεφ, αυτά πια αφορούν ελάχιστους και απευθύνονται κυρίως σε εύπορους τουρίστες. Συζητάμε ακόμη και για μια απλή ψαροταβέρνα, ένα κουτούκι, ένα ταπεινό μεζεδοπωλείο. Εκεί που έδινες 15-20 ευρώ, άντε 30 αν έτρωγες ψαράκι, τώρα πρέπει να ξοδέψεις τα διπλάσια. Για μια μικρομεσαία οικογένεια πρόκειται για μεγάλη πολυτέλεια.
Αν καθίσεις να συζητήσεις με επιχειρηματίες του χώρου, θα σου πουν διάφορα επιχειρήματα προκειμένου να δικαιολογήσουν το συνεχές ράλι αυξήσεων στις τιμές τελευταία.
Σε αρκετά από αυτά θα έχουν δίκιο. Τα ενοίκια έχουν πράγματι ανέβει πολύ. Η ενέργεια έχει φουσκώσει τους λογαριασμούς σε πρωτοφανή επίπεδα. Οι πρώτες ύλες έχουν πάρει κι αυτές την ανηφόρα, και ό,τι ανεβαίνει, δύσκολα κατεβαίνει.
Πρόκειται για κόστη που δεν μπορούν να απορροφηθούν εύκολα και ως εκ τούτου θα επιβαρύνουν τον πελάτη.
Εχουν δίκιο όσοι διαμαρτύρονται όταν τους ζητούν 13 ευρώ για χωριάτικη της… μιάμισης ντομάτας, 9 ευρώ για ένα πιάτο φάβα και 10 ευρώ για ένα ταπεινό ορεκτικό.
Επίσης, όσα εστιατόρια εφοδιάζονται υλικά βιολογικής καλλιέργειας από μικρούς παραγωγούς σε όλη την Ελλάδα ή αναζητούν πιο σπάνιες πρώτες ύλες πληρώνουν ακριβότερα και την πρώτη ύλη και τα μεταφορικά.
Τέλος, κάτι άλλο που ισχύει αλλά δύσκολα θα το παραδεχθεί ένας επιχειρηματίας, είναι ότι πολλοί από τα εκατομμύρια ξένων επισκεπτών της Αθήνας μπορούν αβασάνιστα να διαθέσουν μεγαλύτερα ποσά για ένα δείπνο, και έτσι οι τιμές διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα. Ομως, δεν είναι παντού στην εστίαση δικαιολογημένες οι αυξήσεις. Εχουν δίκιο όσοι διαμαρτύρονται όταν τους ζητούν 13 ευρώ για χωριάτικη της… μιάμισης ντομάτας, 9 ευρώ για ένα πιάτο φάβα, που δεν είναι ούτε από τη Σχοινούσα ούτε από τη Σαντορίνη, και 10 ευρώ για ένα ταπεινό ορεκτικό.
Σε συνοικιακά ταβερνάκια και μεζεδοπωλεία της γειτονιάς δεν δικαιολογούνται τέτοιες αυξήσεις. Δεν προσφέρουν κάτι «ντελικατέσεν», δεν έχουν γνωστούς μάγειρες στην κουζίνα, δεν βρίσκονται στο πανάκριβο από πλευράς ενοικίων κέντρο. Μπορούν να κρατηθούν σε χαμηλότερα επίπεδα, να αυτοπεριοριστούν, αντίθετα όμως εκμεταλλεύονται τις συνθήκες και τσιμπάνε τις τιμές.
Σε ένα γενικότερα εξωφρενικό πλέον περιβάλλον ακρίβειας, όπου τα ελληνικά νοικοκυριά στενάζουν στο σούπερ μάρκετ, στα ενοίκια, στους λογαριασμούς, σε μια καθημερινότητα που έχει γίνει αφόρητη οικονομικά, η απλή ταβέρνα, με το λαϊκό, προσιτό φαγητό, είναι ένα καταφύγιο για την ελληνική οικογένεια και τον εργαζόμενο. Eνα από τα τελευταία.
