Τι θα ήταν χειρότερο για την κινηματογραφική Ακρόπολη; Μια σκηνή καταστροφής; Μια εισβολή εξωγήινων; Πόσο βλαπτικό θα ήταν για το μνημείο το λανθιμικό σύμπαν; Μήπως οι υπερδυνάμεις που του καταλογίζουμε ακύρωναν τις διαπραγματεύσεις για τα Γλυπτά;
Δεν ξέρουμε επακριβώς το σενάριο της ταινίας «Bugonia» του Γιώργου Λάνθιμου και το νόημα της σκηνής που θα γυριζόταν στον Ιερό Βράχο. Πολλές οι «διαρροές» και οι ανακρίβειες. Αυτό που έγινε γνωστό από νωρίς (από το ρεπορτάζ του Νικόλα Ζώη της «Κ» στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) είναι ότι το γύρισμα «κόπηκε» γιατί η σκηνή δεν θα ταίριαζε με τον χαρακτήρα της Ακρόπολης. Το ερώτημα λοιπόν φαίνεται πως ήταν σχετικά με την ταυτότητα του μνημείου και κατά πόσον αυτή κινδύνευε να τραυματιστεί από μια σκηνή. Τα σύμβολα όμως χτίζονται με τους αιώνες. Αρκεί ένα διαφορετικό βλέμμα για να τα γκρεμίσει; Η ίδια συζήτηση για τη σχέση μας με τα μνημεία σε λούπα. Με την τεράστια κατασκευή στο Καλλιμάρμαρο; Καμία σχέση. Μήλα με πορτοκάλια· η γιορτή μιας εταιρείας / το φινάλε μιας ταινίας. It’s a wrap.
Τι μένει από ένα ερωτικό κείμενο αν το αδειάσεις από συναίσθημα; Res. Κάτι άψυχο, δηλαδή. Ενα καλοριφέρ και ένα πλυντήριο – στεγνωτήριο. Τα άψυχα αντικείμενα με τα οποία συνομιλούσε η Ιζαμπέλ Ιπέρ ως «Βερενίκη» στην εκδοχή του Ρομέο Καστελούτσι έκαναν την απόσταση από την τραγική ηρωίδα να μεγαλώνει λέξη τη λέξη. Οταν δε η φωνή της έμοιαζε να βγαίνει από κάποιο ψηφιακό σπήλαιο, εκεί τα πράγματα δυσκόλευαν περισσότερο και η αμηχανία χτυπούσε κόκκινο στην παράσταση της Στέγης. Ο διάσημος εικονοκλάστης πήρε το κείμενο του Ρακίνα –δεν άλλαξε λέξη, αυτό του το πιστώνουμε–, μας χάρισε μερικές άψογες σκηνές εδώ κι εκεί, αλλά το έφερε στα μέτρα του και το γείωσε στην εποχή μας. Με την ημιδιάφανη κουρτίνα να παρεμβάλλεται ανάμεσα στο κοινό και στη Γαλλίδα σταρ, ένιωθα να βλέπω το άβαταρ της Ιζαμπέλ Ιπέρ σε μια παραγγελία στο ChatGPT: «Κάνε μου Ρακίνα σε στυλ Καστελούτσι».
Για το υπόλοιπο της Κυριακής θα ξαναμπώ στις «Τροχιές» της Σαμάνθα Χάρβεϊ (εκδ. Gutenberg) για να ξεχαστώ. Δεν θυμάμαι το σκεπτικό της επιτροπής που της έδωσε το Booker του 2024, αλλά μόνο που μας γεμίζει εικόνες από το γυμνό Διάστημα, τις τούφες των νεφών και το μπλε του κοβαλτίου φτάνει και περισσεύει.
