Λειτουργία Πτήσης

Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κι οι δρόμοι είναι γεμάτοι λαμπάκια, ακινητοποιημένους οδηγούς και ανθρώπους που καταναλώνουν, σκέφτομαι αυτόν που έχει την ικανότητα να θεραπεύει, επειδή ο ίδιος πληγώθηκε. Είμαι κι εγώ μέρος αυτού του πλήθους που ψωνίζει σαν να επίκειται η συντέλεια. Περιφέρομαι μεταξύ Συντάγματος, Εξαρχείων, Καλλιθέας και αγοράζω πράγματα. Πρέπει να κάνω το ένα […]

Δεν ήξερα πολλά πράγματα για τον Joan Miro (1893-1983), ώσπου βρέθηκα ένα ηλιόλουστο μεσημέρι να περπατάω στη Βαρκελώνη και να κοιτάζω μπαλκόνια με μπουγάδες, ποδήλατα και μικρές φοινικιές.

Η ζωή είναι: «φευγαλέα απόλαυση που εξαρτάται απ’ τις επιθυμίες, πολύς και διαρκής πόνος, συνεχής αγώνας, bellum omnium, τα πάντα κυνηγός, τα πάντα λεία, επιθυμία, ανάγκη, αγωνία, κραυγές και ουρλιαχτά». Ετσι μίλησε ο διάσημος κατσούφης της φιλοσοφίας/ αγαπημένος συγγραφέας συναισθηματικά διαλυμένων εφήβων ανεξαρτήτως ηλικίας, Σοπενχάουερ στο The World As Will And Idea. 

Αγαπητέ Ν.Α., Εχεις καταπιεί τόση αυτοβοήθεια που έχεις ξεχάσει πώς είναι να ζητάς και να δέχεσαι βοήθεια από τους άλλους και τις άλλες. 

«Πρωί πρωί πες στον εαυτό σου το εξής: σήμερα θα συναντήσω ανθρώπους που θέλουν να ανακατευτούν στις υποθέσεις μου, αχάριστους, επιθετικούς, ύπουλους, κακεντρεχείς και ακοινώνητους». Βαριές σκέψεις για το πρωινό ντουζ κι ο Μάρκος Αυρήλιος δεν ζούσε καν σε μια εποχή αυτοκίνησης, αλλά φαντάσου να βγαίνεις στους δρόμους με τόσο χαμηλές προσδοκίες και να εκπλήσσεσαι […]

Εχεις δραπετεύσει ποτέ από κάπου; Αυτό που ρίχνεις δυο ρούχα κι ένα λάπτοπ σε μία τσάντα και μετά αποχωρείς. Αυτό που φροντίζεις να κόψεις δεσμούς, γιατί δεν ξέρεις την αντίδραση του ατόμου που παράτησες. Θα είναι βίαιο; Θα κοιτάξει να σου καταστρέψει τη ζωή; Θα σε σπαμάρει με επιθετικά μηνύματα; Θα σε συκοφαντεί στο Διαδίκτυο;  […]

Σίγουρα αυτή η επιστολή θα πάει στα χαμένα, εκεί που πάνε οι αυθόρμητες εκδηλώσεις θαυμασμού αναγνωστών. Αλλά σ’ τη γράφω.

Αγαπητέ Ο., αν η αξιοπρέπεια κυβερνούσε τον κόσμο, θα μιλούσαμε ήρεμα στην αυλή κάποιου μπαρ. Εσύ θα έπινες μπέρμπον. Στο Διαδίκτυο δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Ο διάλογος είναι ναρκοθετημένος. Οι κρίσιμες θέσεις ακυρωμένες από πριν. Ας συμφωνήσουμε, ήδη, και οι δυο πως είναι μία φρικτή εξέλιξη για οποιαδήποτε δημοκρατία η μία πλευρά να θεωρεί τους οπαδούς της άλλης πλευράς «σκουπίδια», «ηλίθιους», «ριζοσπαστικοποιημένους, επικίνδυνους κομμουνιστές».

Αγαπητή Α., Δεν πειράζει που δεν ξέρεις ιστορία. Στην πραγματική ζωή κανείς δεν θα σού βάλει κακό βαθμό για ένα τέτοιου είδους πταίσμα. Θα σε βαθμολογήσουν για άλλα ζητήματα, για παράδειγμα για τα μαλλιά σου, αλλά κανείς δεν θα ενοχληθεί εάν δεν έχεις ιδέα τι έκανε η πατρίδα σου στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το βασικό είναι να παριστάνεις τη βαθιά γνώστρια όπως και οι άλλοι άνθρωποι γύρω σου.

Εχετε παίξει ποτέ Killzone; Ή κάποιο άλλο βιντεοπαιχνίδι φτιαγμένο από την πλευρά του πολεμιστή; Οταν βλέπω βίντεο από τον πόλεμο μου μοιάζουν βιντεοπαιχνίδια. Τα μπάζα μετά από το απάνθρωπο υπερθέαμα ενός ακόμη βομβαρδισμού δεν παραπέμπουν σε πολυκατοικίες που είχαν μέσα κατσαρολικά και καρότσια μωρών. Οι σκονισμένοι πρόσφυγες, που φωτογραφίζονται και διακινούνται σαν υλικό προς εξυπηρέτηση […]

Πέρασα το Σαββατοκύριακο συναχωμένη καταναλώνοντας εύπεπτη λογοτεχνία στα αγγλικά και συνεντεύξεις συγγραφέων στο YouTube. Η Ρω βρίσκεται σε τέλμα. Είναι μόλις τριάντα. Εχει απομακρυνθεί από τη μητέρα της, το αγόρι της την παράτησε, για να συμμετάσχει σε μία αποστολή στον Αρη. «Ερχεται αντιμέτωπη με το τραύμα της παιδικής της ηλικίας» κ.λπ.

Η ακροδεξιά έχει τη δική της έντονη συναισθηματική ζωή. Ενα ολόκληρο κοκτέιλ συναισθημάτων, σαν μικρό εκρηκτικό βουνό. Αρχισα να σκέφτομαι την εναλλακτική Δεξιά όταν παρατήρησα έναν συγκεκριμένο τρόπο εκφοράς του λόγου σε άτομα που γνώριζα. Ή που νόμιζα πως γνώριζα. Μία ταχύτατη ριπή λέξεων, απάνθρωπες εκφράσεις, παράνοια, σύνδρομο καταδίωξης και σαν κερασάκι στην τούρτα αναφορές […]

Αυτό που σου συνέβη είναι παντού γύρω μας. Αγαπητή τάδε, περπατούσα βράδυ καθημερινής στο Γκάζι περνώντας μπροστά από τα σάπια διασκεδαστήρια και τα χοντοκάδικα της Ιεράς Οδού. Οι τελειωμένοι μεθοκοπούσαν και αγόραζαν βρώμικο, ενώ εσύ λογικά κοιμόσουν ή πάθαινες κρίση πανικού, επειδή κάτι που δεν είναι δικό σου σ’ έκανε να νιώθεις χάλια μέσα στο σώμα σου.

Βρέχει, μάθε ισπανικά Το φθινόπωρο είναι η αληθινή αρχή των πραγμάτων. Εκείνες τις ημέρες που ο καιρός κάνει ένα μικρό γύρισμα και χρειάζεται ζακέτα, τότε αρχίζει όντως η νέα εποχή. Και μπορεί να βοηθάει ένας μικρός χαζός στόχος, για να πάρεις λίγη φόρα. Οι χειμερινοί κολυμβητές λένε ότι πείθονται να πέσουν στο κρύο νερό, γιατί […]

Εχω απίστευτη φοβία θανάτου. Από μικρή. Σκεφτόμουν τον θάνατο νύχτα μέρα – οκέι, περισσότερο τη νύχτα, αλλά και μερικά μεσημέρια, αν το σπίτι ήταν άδειο. Μπορούσα να παραλύσω απλώς και μόνο στην ιδέα αυτής της απολύτως περίεργης συνθήκης: πρώτα ζεις και μετά πεθαίνεις. Τρελό. Με τα χρόνια το ‘χω καταλάβει: δεν μπορείς να αντιτάξεις και […]