ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ του podcast είχαμε καταλήξει με μια φράση που έμεινε: με κάποιο τρόπο, αργά ή γρήγορα, γινόμαστε αυτό που αποφεύγουμε. Δηλαδή, οι γονείς μας. Και πιο συγκεκριμένα για τις γυναίκες, αυτό παίρνει μια πολύ συγκεκριμένη μορφή: τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι έγινες ίδια η μάνα σου.
Τι είναι αυτό που μας οδηγεί εκεί; Είναι θέμα μίμησης; Αναπόφευκτο αποτέλεσμα του γονεϊκού της ρόλου; Θέμα ταύτισης, σύγκρουσης ή αγάπης; Σε αυτό το επεισόδιο μιλάμε για όλα όσα κουβαλάμε –συνειδητά ή ασυνείδητα– από τη σχέση μας με τη μητέρα μας.
Η συστημική ψυχοθεραπεύτρια Ζοζεφίνα Νομικού εξηγεί πώς, από τη βρεφική μας ηλικία μέχρι τις φράσεις που πιάνουμε τον εαυτό μας να επαναλαμβάνει στην ενήλικη ζωή μας, η επίδραση της μητέρας είναι πολλές φορές αναπόφευκτη. Κι όσο κι αν προσπαθούμε να μην της μοιάσουμε, η σύγκρουση με την ίδια τη μητέρα –τα παράπονα, οι συγκρίσεις, η ανάγκη να την «αναλύσουμε»– μας καθρεφτίζει περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε.
Δημοσιογραφική επιμέλεια – Παρουσίαση: Μαρίνα Καρπόζηλου
Αρχισυνταξία: Ιωάννα Μπρατσιάκου
Επιμέλεια παραγωγής: Μαρία Σιδηροπούλου
