ΠΤΥΧΕΣ

Τ​​ις προάλλες που περπατούσα στην οδό Κεραμεικού, από τη Δεληγιώργη ώς την Ιερά Οδό, ένιωσα φευγαλέα μια ανεξήγητη αλληλεγγύη με τα σπίτια που συναντούσα. 

Π​​λησίασα αυτό το γωνιακό σπίτι που έβλεπα μπροστά μου όπως πλησιάζει κανείς κάτι άγνωστο, κάτι παράδοξο, κάτι που αξίζει να ερευνηθεί. Τα ανιχνευτικά βήματά μου στον Βοτανικό με είχαν οδηγήσει στην οδό Κορυτσάς και στον αριθμό 34 αντίκρισα αυτό το μονώροφο σπίτι.

A​​νεβαίνοντας με το ταξί με προορισμό το Α΄ Νεκροταφείο, έπιασα με το βλέμμα στα δεξιά μου ένα μικρό σπίτι. Το αποθησαύρισα στη μνήμη χωρίς να προλάβω να δω σε ποια οδό βρισκόταν με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε

Μ​​ε τους πολλούς νεκρούς έπειτα από επιδημία παρομοίαζε ο Γιάννης Τσαρούχης τα νεοκλασικά της Αθήνας και του Πειραιά που σαρώνονταν καθημερινά. 

Σ​​αν ένα ρεύμα του αέρα έρχεται καμιά φορά η ανάμνηση και σε χτυπάει στον ώμο. 

Υ​​πάρχει oδός Τσίλλερ στην Αθήνα, αλλά θα τη βρείτε με τη μορφή μικρού δρόμου, μάλλον άχαρου, στο ύψος της Κλωναρίδου και της Σωτηριάδου στα Πατήσια. 

Α​​πό ένα άνοιγμα στην πόρτα του ώς τώρα κλειστού και ερειπωμένου διατηρητέου διώροφου στην οδό Τσάμη Καρατάσου 4, μπορούσα να περιεργαστώ ό,τι είχε απομείνει από ένα διαλυμένο εσωτερικό. 

Π​​ολλές φορές όταν βλέπω τον εγκιβωτισμό του Κηφισού στις εκβολές του στον Φαληρικό Ορμο, με τα τσιμεντένια τείχη και τον αυτοκινητόδρομο για σκεπή, σκέφτομαι έναν υγροβιότοπο με πουλιά και καλαμιές.

Μ​​ια μικρή πολυκατοικία, ηλικίας περίπου 85 ετών, μου έγνεφε από την απέναντι γωνία. Βρισκόμουν Δροσοπούλου και Θήρας, κοντά στη Φωκίωνος Νέγρη, που ήταν ο προορισμός μου. 

Α​​νάμεσα στη Φυλής και στην Αχαρνών ένιωθα ότι ξετυλίγονταν ξεχασμένες ιστορίες καθώς έβλεπα τα έρημα σπίτια ή τα παλαιωμένα αστικά διαμερίσματα, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μπορούσε να γίνει ανασύσταση περιβάλλοντος. 

Π​​ερπατούσα στην οδό Καρόρη και το βλέμμα μου σταμάτησε σε ένα κτίριο της δεκαετίας του 1950. Και κοντοστάθηκα γιατί αίφνης, κι ενώ περπατούσα με προορισμό το Μοναστηράκι, το βλέμμα μου αγκυροβόλησε στις επιγραφές με τα χρωματιστά, ανάγλυφα γράμματα που με τύλιξαν με μια αύρα νοσταλγίας.

Ο​​ταν το μόνο στη σειρά πάνω στην παλιά οικοδομική γραμμή, σχεδόν στο χείλος.