ΠΟΙΗΣΗ

Στη μνήμη του Ανδρέα Μπελεζίνη (1929-2011), από τον οποίο πρωτάκουσα το ποίημα αυτό, στο Φροντιστήριό του, ένα πρωί Κυριακής του 1971. Το ποίημα «Συμεών» γράφτηκε τον Ιούλιο του 1917 και ανήκει στα ανέκδοτα ή κρυμμένα του ποιητή.

Η κηδεία του Σαββόπουλου ήταν μια αξιοπρόσεκτη στιγμή που ανακεφαλαίωσε την πολιτισμική πορεία της χώρας από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα. Και η διαμάχη που ακολούθησε δείχνει ότι η πορεία αυτή δεν έχει απονεκρωθεί και γι’ αυτό είναι ακόμη αντικείμενο διεκδίκησης.

Το έργο του, η γενιά του ’70, η φύση.

Πώς μιλάει η λογοτεχνία, στην ποιητική ή στην πεζογραφική εκδοχή της; Με χίλιους και έναν τρόπους μιλάει. Επιστρατεύοντας στο ίδιο κείμενο ακόμα και ορισμένους από τους τρόπους αυτούς που η παράδοση τους έχει ορίσει ως τυπικά αντίθετους ή εγγενώς αλληλοϋπονομευόμενους.

Ασκούν γοητεία οι ερωτικές επιστολές στις ανθρώπινες ψυχές· κοιτάζουμε μέσα τους σαν σε καθρέφτη, αναζητώντας έκφραση σε αυτό που νιώθουμε και βιώνουμε.

Οι μεταφραστές Μπράιαν Σνίντεν και Μαρία Νάζος μιλούν για την επιτυχία της Φοίβης Γιαννίση και της Δήμητρας Κωτούλα.

Η ποιήτρια Ανθούλα Σταθοπούλου (1908-1935) μοιάζει μάλλον κινηματογραφική ηρωίδα παρά μορφή από την ιστορία της λογοτεχνίας. Ελαμψε για λίγο στη Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου, υπήρξε η πρώτη σύζυγος του ποιητή Γιώργου Βαφόπουλου και, στα 27 της χρόνια, έφυγε από τη ζωή, ενώ το έργο της χάθηκε από το εκδοτικό προσκήνιο.

Δανεικός ο τίτλος των σημερινών «Υποθέσεων». Πρόκειται για στίχο ενός σπουδαίου ποιητή και λογίου μας, του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, από ποίημά του που επιγράφεται «Από τον λόφο του Στράνη». Τον λόφο της Ζακύνθου όπου ανέβαινε ο Διονύσιος Σολωμός κι έστρεφε βλέμμα και ακοή κατά το αγαπημένο του «καλυβάκι»: το Μεσολόγγι.

Περιηγούμενος καθείς στα ποιητικά τοπία του Αργύρη Χιόνη συναντάει ιστορίες όντων και μη όντων δοσμένες με τρόπο ποιητικό και συχνά αλληγορικό.

Η φιλία με τον μεγάλο ποιητή, το βιβλίο με τις στερνές εξομολογήσεις του και η σιωπή ως πολιτική παρέμβαση.

Τα «Ανθη του κακού», από τους ρομαντικούς συνθέτες στις ηλεκτρονικές καινοτομίες.

Η θάλασσα παραμένει ένα φυσικό στοιχείο έμπνευσης που επανέρχεται συχνά στο έργο του ποιητή ως σύμβολο ελληνικότητας, ιστορίας, μνήμης, ερωτισμού, αναγέννησης, κάθαρσης και άλλοτε μεταφυσικής αναζήτησης.