Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Στις αρχές του 2022, μου διηγείται ο κύριος Γκρι, η μεσόφωνος Ελενα Μαραγκού ανακάλυψε ένα μάλλον άγνωστο έργο του Τσέχου μουσουργού Αντόνιν Ντβόρζακ (1841-1904). Τίτλος του, «Τρία σύγχρονα ελληνικά ποιήματα».

«Η κατάρα των εννέα συμφωνιών». Αυτός είναι ο τίτλος ημι-αστυνομικού, ημι-μεταφυσικού θρίλερ που γράφει ο κύριος Γκρι, με θέμα έναν διαταραγμένο συνθέτη συμφωνικής μουσικής που τρέμει τον αριθμό εννιά.

«Σας αρέσει ο Μπραμς;» ήταν ο τίτλος πασίγνωστου μυθιστορήματος της Φρανσουάζ Σαγκάν, που έγινε και ταινία. Κατά τον κύριο Γκρι, ο τίτλος έχει κατά κάποιον τρόπο αυτονομηθεί από το βιβλίο και οι παραλλαγές του δεν έχουν τέλος. Οταν τον ρώτησα αν του αρέσουν οι Μπιτλς, μου θύμισε εκείνο το γνήσια γαλλικό μυθιστόρημα του έρωτα μιας ώριμης γυναίκας με έναν νεαρό.

Τη δεκαετία του ’80, όταν ο κύριος Γκρι ήταν 17, άκουγε με μανία μια εκπομπή στο Τρίτο του Λάμπρου Λιάβα: «Του κόσμου οι μουσικές». Είχε εμμονή με τις παραδοσιακές μουσικές από την Ιταλία, κυρίως από τον Νότο, τη Νάπολη, τα ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας και της Σικελίας.

Ο κύριος Γκρι πήγε σινεμά έπειτα από πολύ καιρό – στον κινηματογράφο «Διάνα», για να δει για εκατοστή φορά τη «Μεγάλη ανατριχίλα» που ο Λόρενς Κάσνταν γύρισε το 1983. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο κύριος Γκρι είδε την ταινία μετά τον θάνατο ενός από την παρέα, του Ουίλιαμ Χαρτ, του Νικ στην ταινία, ο οποίος γύρισε από το Βιετνάμ ανίκανος και περνάει τον χρόνο του σπιντάροντας με την Πόρσε και τα άπειρα χάπια του.

Αφηγήσεις της εποχής μιλούν για «μια πραγματική μαύρη γυναίκα από την Αφρική», που εμφανιζόταν πάντοτε με ένα κίτρινο μεταξένιο φόρεμα.

Μου βάζει να ακούσω την «Αποκάλυψη», στην οποία ο άνθρωπος βρίσκεται μόνος απέναντι στην αιωνιότητα.

Οι έξι Σουίτες είναι ένα μνημείο που η ανθρωπότητα ανακάλυψε τη δεκαετία του ’30 χάρη στον Πάμπλο Καζάλς.

Δεν είναι μια μουσική που γαληνεύει, που ησυχάζει, αλλά που φορτίζει με έναν τρόπο ηλεκτρικό.

Η μουσική ακολουθεί αυτή την αμφισημία –ή και αμφιθυμία– του κειμένου, έτσι όπως διαβάστηκε μέσα στους αιώνες.

«Η θέα της Γης από εκείνο το ύψος ήταν το πιο μεγαλειώδες πράγμα που είχα δει ποτέ».

«Τώρα δα θυμήθηκα πως είχα δει όνειρο ότι ήμουν ο Χίτλερ».