Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Ο ​​κύριος Γκρι διαβάζει Εδουάρδο Γκαλεάνο, το τελευταίο του βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τον Πάπυρο (μτφρ. Ισμήνη Κανσή) με τον ωραίο τίτλο «Κυνηγός ιστοριών». 

Ε​​ίναι νύχτα του Οκτωβρίου του 2012 και ο Ολιβερ Σακς γράφει μανιωδώς στο σπίτι του. Απ’ έξω, μια μποτιλιαρισμένη 8η Λεωφόρος –βρισκόμαστε στο Μανχάταν– εισβάλλει βίαια στο διαμέρισμα. 

Ο ​​κύριος Γκρι αγαπάει την τζαζ. Φέτος που κλείνουν εκατό χρόνια από την πρώτη ιστορική ηχογράφηση, δεήσαμε να δούμε όχι μία αλλά δύο πρόσφατες ταινίες τζαζικής θεματολογίας: το «Miles Ahead» και το «Born to Be Blue».

«Φ​​​​αντάστηκα ότι έπεσε, χτυπημένη από μια ξαφνική λύπη», λέει ο κύριος Γκρι. 

​​​​Ποια είναι η χειρότερη ταινία που έχεις δει ποτέ;» με ρώτησε ο κύριος Γκρι. Του απάντησα περιφραστικά.

Λ​​έγεται πως ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ διεκδικεί την πατρότητα ενός από τα πιο σύντομα διηγήματα που γράφτηκαν ποτέ: «Προς πώληση: μωρουδιακά παπούτσια, αφόρετα» (For sale: baby shoes, never worn). Μόλις έξι λέξεις στο πρωτότυπο.

Λ​​ίγο ήθελε να κλείσει τα δεκατρία ο κύριος Γκρι τον Ιούλιο του 1983, όταν έγινε το πάρτι του Λουκιανού Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμένη. 

Ε​​ίναι Κυριακή απόγευμα και ο κύριος Γκρι περιφέρεται στο Ωδείον Αθηνών για την έκθεση «Η υπέρβαση της Αβυσσος» του ΝΕΟΝ (επιμέλεια: Δημήτρης Παλαιοκρασσάς, Μαρία Μαραγκού). 

Θ​​​​υμάσαι πότε διάβασες το πρώτο σου βιβλίο;» Ο κύριος Γκρι είναι που ρωτάει. 

Ε​​να κορίτσι ξαπλωμένο γυμνό στο κρεβάτι του. Γυρισμένο στο πλάι, μοιάζει να έχει στρέψει την πλάτη της στον κόσμο και το βλέμμα της δείχνει μοιρασμένο: στα μάτια της κάποιος διακρίνει μια δυσφορία, αλλά στα ίδια αυτά κοριτσίστικα μάτια κάποιος άλλος διακρίνει μιαν αδημονία. 

Π​​αραμονές Πρωτοχρονιάς, ο κύριος Γκρι διάβασε ένα άρθρο του Αυστραλού Cathal O’ Connell στο σάιτ CosmosMagazine.

«​​Κάθε νέα χρονιά είναι σαν ένας χαμένος παράδεισος», λέει ο κύριος Γκρι. «Λίγο απαισιόδοξο σε βρίσκω», του είπα. «Οχι ακριβώς», διευκρίνισε εκείνος.