Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Πού πηγαίνουν οι ήρωες αγαπημένων ταινιών όταν πεθαίνουν; Ο Νικ Κάρλτον ήταν συνεχώς φτιαγμένος. Πείτε το μαριχουάνα, πείτε το χάπια, ο Νικ «έπινε». Και ήταν θυμωμένος. Οταν δεν αυτοσαρκαζόταν ανελέητα. Ο Νικ είχε υπάρξει «διάσημος» ως ψυχολόγος του ραδιοφώνου. Δεν έτρεφε αυταπάτες ως προς την αξία της δουλειάς του.

Ο κύριος Γκρι ανατρέχει σε ηχογραφήσεις που έχει με τον Βλαντιμίρ Χόροβιτς στο πιάνο. Ξεχωρίζει τις αγαπημένες του: τις έξι σονάτες του Ντομένικο Σκαρλάτι. Τις «Παιδικές σκηνές» του Σούμαν. Τα πρελούδια του Σκριάμπιν. Το 23ο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Μότσαρτ.

Τον έλεγαν Γκάρεθ Τζόουνς και ήταν Ουαλλός, φιλόδοξος ρεπόρτερ, που το 1933 είχε καταφέρει να πάρει συνέντευξη από τον Χίτλερ στο Βερολίνο. Μετά, τράβηξε ανατολικά: ήθελε να δει το θαύμα του πρώτου πενταετούς πλάνου του Στάλιν.

«Στις 12 ∆εκεμβρίου ήρθε στον κόσμο ο μεγάλος μου γιος και βαφτίστηκε Εντβαρντ, από τον αγαπημένο μου πατέρα. Είθε να έχει Δίκαιο Θάνατο και το πέρασμά του στην άλλη πλευρά να είναι όπως και εκείνου», γράφει το 1863 ο Κρίστιαν Μουνκ. Ο πατέρας κοιτά τον γιο νεογνό και βλέπει το κατοπινό πτώμα. «Το κλειδί για […]

Τη νύχτα της 4ης προς 5η Αυγούστου του 1916, οι Γερμανοί εξαπέλυσαν λυσσασμένες επιθέσεις. Μέσα στο σκοτάδι, οι φωτοβολίδες έλουζαν με ένα απόκοσμο φως τις φιγούρες που προσπαθούσαν να τρέξουν στη λάσπη, ανάμεσα στους κρατήρες και στα διαμελισμένα πτώματα.

Η Αλκηστη προσφέρεται να πεθάνει στη θέση του άνδρα της, του Αδμητου. Οι ηλικιωμένοι γονείς του δεν δέχονται να κάνουν αυτή την υπέρτατη θυσία. Oπως λέει ο Σολωμός, γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα. Γιατί όμως αυτή η εξωφρενική θυσία;

Τo «Somewhere not here», που τραγουδούσαν πριν από λίγα χρόνια οι Alpha, αυτή η μακρόσυρτη, επτάλεπτη ψιθυριστή σχεδόν, βραχνή ερωτική μπαλάντα που ακροβατεί εξαίσια κάπου ανάμεσα στην τζαζ και στην απαλή electronica, εμπνέει τον κύριο Γκρι: «Κάπου αλλού, όχι εδώ: ο νους μου τρέχει σε ξένους, μακρινούς κόσμους που τους μισο-παρατηρούμε και τους μισο-φανταζόμαστε».

Η βοήθεια ήρθε, ακόμα μία φορά, από ψηλά. Τον Ιανουάριο του 1945, μετά την αιφνιδιαστική γερμανική αντεπίθεση στις Αρδέννες, οι Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές που συμμετείχαν στην περίφημη Μάχη της Εξέχουσας (Battle of the Bulge), αποκλεισμένοι στα χιόνια, χαμογέλασαν όταν ο ουρανός καθάρισε και οι σκληροτράχηλες Ντακότες τούς πέταξαν τις απαραίτητες προμήθειες.

Ηταν η πιο όμορφη πόρνη που είχαν δει ποτέ. Ο χειρουργός Ουίλιαμ Φέργκιουσον, βοηθός του δρος Ρόμπερτ Νοξ, υπήρξε άλλωστε τακτικός πελάτης της. Το όνομά της ήταν Μαίρη Πάτερσον και την αναγνώρισε αμέσως μόλις την είδε στο ανατομικό τραπέζι.

Η μπάντα ποζάρει για να φωτογραφηθεί και όπως όλα δείχνουν, είναι μάλλον κάποιο νωχελικό καλοκαιρινό μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα.

Τον Ιούλιο του 1920 ο Ισαάκ Μπάμπελ υπηρετεί με το «Κόκκινο Ιππικό» στον ρωσοπολωνικό πόλεμο.

Τα «Μαθήματα λογοτεχνίας» του Κορτάσαρ (εκδ. Opera) μεταφράστηκαν από τον Αχιλλέα Κυριακίδη, ο κύριος Γκρι με αυτό αποφασίζει να αποχαιρετήσει το 2021.