ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ

Η αποτίμηση της σπουδαίας, πολυσχιδούς και εν πολλοίς άγνωστης καριέρας του Τζιν Χάκμαν (1930-2025) «επισκιάστηκε» επί ημέρες λόγω του «θρίλερ» για τα αίτια θανάτου του ιδίου και της συζύγου του στο σπίτι τους.

O Γεώργιος Η. Κριμπάς (1936-2025), άνθρωπος γοητευτικός, χαρισματικός και υποστηρικτικός, με ακλόνητο αίσθημα της δικαιοσύνης και αστείρευτη αίσθηση του χιούμορ. Αν υπάρχει, όμως, μία λέξη στην οποία επιστρέφουν όλοι όσοι τον γνώρισαν, αυτή είναι η λέξη «δάσκαλος».

Η δύναμη και η μαγεία του Μάικλ Λόνγκλεϊ (1939-2025) έγκεινται στην ικανότητά του να συνταιριάζει με αφοπλιστική απλότητα το βιωματικό στοιχείο με το ιστορικό-πολιτικό πλαίσιο.

Ο Ανδρέας Ακριβός (1928-2025) διακρίθηκε διεθνώς ως ένας από τους πλέον εξαιρετικούς χημικούς μηχανικούς παγκοσμίως και μία από τις πλέον αναγνωρισμένες αυθεντίες της ρευστομηχανικής, εξηγώντας πόσο σημαντική είναι στην καθημερινή ζωή μας.

Η ομότιμη καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ Μαρία (Μαίρη) Κωνσταντουδάκη-Κιτρομηλίδου (1950-2025), ερευνήτρια παγκόσμιας επιστημονικής εμβέλειας, έφυγε από τη ζωή , αφήνοντας τεράστιο έργο και δυσαναπλήρωτο κενό.

H λαμπερή Μαριάν Φέιθφουλ (1946-2025), στο πλευρό της οποίας έσπευδαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κορυφαίοι δημιουργοί, μουσικοί όπως ο Ρότζερ Γουότερς, ο Τομ Γουέιτς, ο Νικ Κέιβ, ο Λου Ριντ κ.ά.

Ο Ανδρέας Σταματιάδης (1935-2025) έγραψε πολλές σελίδες θριάμβων της ΑΕΚ, την οποία υπηρέτησε δεκαετίες με πάθος και ήθος ως ποδοσφαιριστής και προπονητής. Ενέπνεε, ένωνε, αλλά και «έβγαινε μπροστά στα δύσκολα».

Η Καίτη Γκρέυ (1924-2025) πέρασε στο πάνθεον αφήνοντας το δικό της αποτύπωμα δίπλα σε κορυφαίους και ερμηνεύοντας σπουδαία τραγούδια.

O επιδραστικός Ντέιβιντ Λοτζ (1935-2025) είχε εξομολογηθεί ότι «δημιούργησα ένα είδος σχιζοφρενικής ύπαρξης για τον εαυτό μου» και «όντας θεσμικά μονογαμικός, βίωσα τη σεξουαλική επανάσταση όχι ως πολεμιστής, αλλά ως πολεμικός ανταποκριτής».

Πολλοί αμφισβήτησαν την ένταξη στο ευρώ. Μια σύγκριση με την κατάσταση της οικονομίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 δίνει την απάντηση.

Έλεγαν ότι «με τους ανθρώπους που είχε στο ΠΑΣΟΚ, τόσα μπορούσε να κάνει». Ήταν όμως έτσι;

Πόσο δημοκρατικό ή εφικτό είναι να επιβάλλει ένας πρωθυπουργός μια πολιτική, όταν αντιδρούν οι υπουργοί του, το κόμμα του, η συνδικαλιστική βάση, τα ΜΜΕ; Μήπως το έπαθλο εκείνης της «νίκης» ήταν η χρεοκοπία του 2009;