ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ

Mε εντυπωσίασε η δικηγόρος του Ουάινσταϊν, η Ντόνα Ροτούνο· εμφανιζόταν στο δικαστήριο αγέρωχη, δυναμικά ντυμένη με ψηλά τακούνια, δερμάτινες φούστες, έντονα χρώματα και μια χρυσή αλυσίδα που γράφει «not guilty».

«Βλέπεις εκεί τη “Σαρδέλα” να λικνίζεται όμορφα; Εγώ τη σκάρωσα. Τούτο το λιμπερτάκι πώς σου φαίνεται;».

Τα πρώτα του παιδικά έργα ήταν εύζωνοι σε ένα μπλοκάκι, τα σκίτσα των καθηγητών του στο σχολείο, ενώ στην ΑΣΚΤ είχε δασκάλους τον Παπαλουκά και τον Μόραλη.

Με τα μάτια πάντα στραμμένα στο αύριο, έχοντας όμως ουσιαστική επίγνωση του χθες και του τώρα, ο Γιάννης Τσεκλένης δημιούργησε σχεδιαστική υπεραξία, με ρούχα που έφτασαν να πωλούνται σε 30 χώρες.

Τόση γλύκα σπάνια συναντάς σε ανθρώπους. Είχε μια ιδιαίτερη ηρεμία στο πρόσωπό της και μια ζεστασιά στη φωνή της.

Ο σερ Ρότζερ Σκράτον τον Μάιο του 1968 στο Παρίσι αποφάσισε να ασπαστεί τον συντηρητισμό, αηδιασμένος από την «απείθαρχη συμμορία φίλαυτων, μεσοαστών ταραχοποιών» των φοιτητών.

Η Σου Λάιον ταυτίστηκε με την κινηματογραφική «Λολίτα» και για πολλές δεκαετίες παρέμεινε η μοναδική που ερμήνευσε το νυμφίδιο του Ναμπόκοφ.

Στις 19 Δεκεμβρίου, στα γενέθλια του Μπρέζνιεφ, αστειεύτηκε: «Το μόνο που μένει τώρα είναι να ανταλλάξουν τον Μπρέζνιεφ με τον Πινοσέτ».

Η επίθεση στο London Bridge, όπου έχασαν τη ζωή τους ο δράστης και δύο νέοι ακτιβιστές, ανέδειξε τις καλύτερες και τις χειρότερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης.

Αν δεν είχε γίνει φωτογράφος, θα έπαιζε ντραμς σε κάποια τζαζ μπάντα. Αυτό ήταν το όνειρό του: να πάει στη Νέα Υόρκη και να κάνει καριέρα ως μουσικός. 

Ο Νικόλαος Ανδρουλάκης είχε το χάρισμα να μη δογματίζει, αλλά να συζητεί και να ερευνά με διαλεκτικό τρόπο τα βαθύτερα νοήματα ενός ζητήματος.

Γεννήθηκε –όγδοο από εννέα παιδιά– στις 30 Μαΐου 1934 σε ένα χωριουδάκι της Δυτικής Σιβηρίας· ο παππούς του είχε εξοριστεί εκεί από το τσαρικό καθεστώς λόγω της συμμετοχής του στην επανάσταση του 1905.