ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το πατινάζ στο Σέντραλ Παρκ ήταν ίσως ένας τρόπος να απολαύσει κανείς τη «μοντέρνα» ζωή κατά τη δεκαετία του 1870, αλλά χωρίς αμφιβολία ήταν και ένας τρόπος να δηλώσει παρών στη χαρά της καθημερινότητας.

Το ξενοδοχείο Lutetia στο Παρίσι συνεχίζει να διηγείται τη λαμπρή πορεία του.

Ο Ρόμαν Ρόμπροεκ είναι Ολλανδός φωτογράφος και ειδικεύεται στη φωτογράφιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και χώρων. Οι φωτογραφίες του, τις οποίες μπορεί κανείς να δει στην προσωπική ιστοσελίδα του.

Ενα έργο ζωγραφικής από τα μέσα του 18ου αιώνα που δημοπρατείται από τον οίκο Sotheby’s στο Παρίσι, στις 3 Δεκεμβρίου, μπορεί να πει τη δική του ιστορία.

Ενα πραγματικό γεφύρι της Αρτας, το νέο αεροδρόμιο του Βερολίνου, στόχος ήδη από την εποχή της ενοποίησης της Γερμανίας, εγκαινιάστηκε εντέλει πρόσφατα, στις 31 Οκτωβρίου 2020, στην πιο αρνητική για τα ταξίδια εποχή.

Το πλήγμα που δέχεται ο πολιτισμός, υπό την ευρύτερη έννοια, και όχι μόνο με αυτήν της αγοράς, είναι σύνθετο και απρόβλεπτο.

Γεγονός παγκόσμιας σημασίας είναι η έκθεση μέρους της φημισμένης συλλογής Τορλόνια, αποτελούμενης κυρίως από ρωμαϊκές αρχαιότητες, έπειτα από δεκαετίες που παρέμενε σε αφάνεια.

Μια βιογραφία μπορεί να είναι η αφορμή για πολλές σκέψεις και προβολές στο παρόν και στο μέλλον.

Βραβευμένο με τη μεγάλη διάκριση της MIPIM (που απονέμει διεθνώς τις καλύτερες αστικές αναπλάσεις), το νέο-παλιό κτίριο στο Αμστερνταμ, γνωστό ως Diamantbeurs (το κέντρο του εμπορίου διαμαντιών) λάμπει ως ένα αρχιτεκτόνημα-αξιοθέατο.

Η Ορανζερί είναι για το Παρίσι ένας «οπωρώνας» τέχνης. Μουσείο ταυτισμένο με τα «Νούφαρα» του Μονέ και με τους μεγάλους Γάλλους, και όχι μόνο, από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, έχει αποκαλύψει την επανέκθεση της μόνιμης συλλογής του ανανεώνοντας το ενδιαφέρον για μια επίσκεψη.

Η λειτουργία του πρώτου ξενοδοχείου Four Seasons στην Ισπανία εν καιρώ πανδημίας συμπληρώνει μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις αστικής ανάπλασης στην Ευρώπη.

Από τα πιο προβεβλημένα αρχιτεκτονικά αξιοθέατα της Ευρώπης, το Ανάκτορο Μπλένχαϊμ στο Οξφορντσάιρ είναι υπόδειγμα πολιτιστικής διαχείρισης. Το τεράστιο οικοδόμημα, που θεωρείται αριστούργημα του αγγλικού μπαρόκ, χτίστηκε την περίοδο 1705-1722 ως κατοικία του Δούκα του Μάρλμπορο.