ΚΡΙΤΙΚΗ

Γεννημένος το 1943 (κατά το Λεξικό Μπαλέτου της Οξφόρδης) ο Daniel Lommel ξεκίνησε τον χορό με το συγκρότημα της Ζανίν Σαρά (1962), συνέχισε στο Μπαλέτο του Αμβούργου (1964) και από το 1967 στα Μπαλέτα του 20ού αι. του Μπεζάρ όπου έγινε ένα από τα εξαιρετικά αστέρια του.

Δημοφιλή έργα και ένας πολύ καλός πιανίστας με την Κρα­τική Ορχήστρα Αθηνών.

Α​​φηγήματα εκ πρώτης όψεως ανεξάρτητα, που συναρθρώνονται σταδιακά σ’ ένα καθηλωτικό σπονδυλωτό μυθιστόρημα.

Τι είδαμε και τι δεν είδαμε σε μια παράσταση με χαρακτηριστικά ευρήματα και επίλεκτη διανομή.

Εργα Μπουλέζ, Λίγκετι, Στόκχαουζεν και Στρα­βίν­σκι από το σύνολο Ergon.

Μοντέρνα παράσταση με έργο από τα παλιά και μια διαχρονική ιδέα σε πειραματική εκτέλεση.

Οι διηγηματογραφικές ηρωίδες της Νίκης Αναστασέα ισορροπούν επισφαλώς μεταξύ ενοχής και αθωότητας, προσπαθώντας, όχι πάντα επιτυχώς, να κατασιγάσουν πάθη, φοβίες και επιθυμίες.

Οι αγγλόφωνοι, για συντομία, αποκαλούν το μπαλέτο «Καρυοθραύστης» Nut (cracker). Oι γαλλόφωνοι Casse (noisette). Εμείς πώς άραγε;

 Ο Σωτήρης Δημητρίου συνεχίζοντας να βρίσκεται στην τροχιά της ανοιχτής στροφής που πήρε το 2005, όταν κυκλοφόρησαν «Τα οπωροφόρα της Αθήνας», παρωδεί στην πρόσφατη νουβέλα του την εθνική απόγνωση, φαντασιώνοντας μια αλλόκοτη ουτοπία.

Εστω και τόσο αργά, 40 μέρες μετά την πρεμιέρα και 20 μετά την…«ντερνιέρα» (κατά το τσέχικο slogan), θα αναφερθώ στον κατά Ρενάτο Τζανέλα «Καρυοθραύστη» με το Μπαλέτο της ΕΛΣ.

Η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο και η χριστουγεννιάτικη συναυλία της Καμεράτας.

Ο​​ ευγενικός, ρομαντικός, ευάλωτος ήρωας του Ιγνάτη Χουβαρδά συνεχίζει τον δύσκολο αγώνα της προσέγγισης των θηλυκών υπάρξεων που τον γοητεύουν.