ΚΡΙΤΙΚΗ

Συναρπαστικές μικρογραφίες των απάντων του Σαίξπηρ και ένας ευρηματικός Μάρλοου.

Ε​​νας άνθρωπος «μικρός» είναι ο ήρωας του βιβλίου του Χανς Φάλαντα «Και τώρα, ανθρωπάκο;», ένας ασήμαντος μικροϋπάλληλος που πασχίζει να ορθοποδήσει, κοινωνικά ανέστιος, ουδέτερος πολιτικά, εξουθενωμένος από την προϊούσα προλεταριοποίησή του: ο Γιοχάνες Πίνεμπεργκ. 

Ο βίος και η πολιτεία του Τρικούπη μέσα από ένα ανέκδοτο κείμενο της αδελφής του, Σοφίας.

Με ένα από τα πιο διάσημα «τρίγωνα» του Ρομαντισμού ασχολήθηκε στο πρόσφατο ρεσιτάλ της η πιανίστρια Λευκή Καρποδίνη.

Μετά την επιτυχημένη εμφάνισή της τον Απρίλιο του 2015 στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος («Κ» 26.4.2015), η 24χρονη τσελίστρια Χριστίνα Μπαζίλη πρότεινε φέτος στο αθηναϊκό κοινό ένα ακόμη ενδιαφέρον πρόγραμμα μουσικής δωματίου.

«Ο καθείς και η σκευή του», μας θυμίζει ο Σωτήρης Δημητρίου στο διήγημα «Το κασκόλ της Ιόλης». 

Αφιερωμένη στα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Σπυρίδωνος Φιλίσκου Σαμάρα ήταν η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στις 12 Μαΐου. 

 …πάνω από το χάος της ύπαρξης στην «Οπερέττα» των Γκομπρόβιτς – Καραθάνου.

Το ερώτημα του τίτλου απευθύνεται ξεκάθαρα στον αναγνώστη. Μοιάζει να τον προκαλεί η συγγραφέας, μπορείς άραγε να μπεις μέσα σε αυτό το αλλόκοτο βιβλίο, να κρυφοκοιτάξεις, σαν κλεπτομανής της απαραβίαστης ιδιωτικότητας, την ηλεκτρονική αλληλογραφία δύο αγνώστων, να γίνεις και εσύ μέρος της, να γράψεις στα κενά, να φανταστείς τα μυστικά στα αποσιωπητικά, μπορείς τελικά να διαβάσεις το μυθιστόρημα που κρυπτογραφούν τα emails ενός άντρα και μιας γυναίκας;

Ο​​ταν «Το αδιανόητο τοπίο» πρωτοκυκλοφόρησε πριν από είκοσι πέντε χρόνια δημιούργησε αίσθηση. Πρώτον για την απέριττη ομορφιά του.

 Σπάνια ένα ρεσιτάλ πιάνου μπορεί να πει τόσo πολλά μέσα από την ίδια τη μουσική, όπως αυτό του Θοδωρή Τζοβανάκη.

Σ​​το έργο του Γιώργου Μπράμου το άτομο στέκεται περιδεές απέναντι σε μια Ιστορία που το περιγελά και μια κοινωνία που το απομονώνει· συνθλίβεται από τα πάθη του, καμιά φορά ακατανόητα και για το ίδιο, και καταρρέει σαν πάνινη κούκλα, αποσβολωμένο από την ένταση της συντριβής του, και γι’ αυτό βουβό. Σ