ΚΡΙΤΙΚΗ

Στον «Τριστάνο» ο Τόμας Μαν τοποθετεί την ιστορία του σ’ ένα τεχνητό χώρο, που και αλλού (στο «Μαγικό Βουνό») θα του φανεί χρήσιμος: ένα σανατόριο.

​​​​Όταν όμως δημοσιεύεις ποίηση, το κάνεις πρωτίστως για τους καμιά εκατοστή καλούς αναγνώστες – αν αποκτήσεις μεγαλύτερο κοινό δεν θα είναι άσχημα, δεν είναι όμως κάτι στο οποίο μπορείς να αποσκοπείς.

To μεγάλο γεγονός της σεζόν 2017-18 ήταν αναμφίβολα η μετεγκατάσταση και η λειτουργία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).

Η επιτυχία μιας συναυλίας κρίνεται από τις ερμηνείες όσο και από το περιεχόμενο του προτεινόμενου προγράμματος. Οσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στο Ωδείο Αθηνών εμφανίζουν αυξημένο ενδιαφέρον και αξίζει η αίθουσα συναυλιών του να εγγραφεί στη συνείδηση των φιλόμουσων.

Π​​​​ιστεύω πως δεν είμαστε σε θέση να μιλήσουμε με βεβαιότητα για την ποιότητα, την προέλευση και τους συμβολισμούς των ονείρων μας», γράφει ο Αλέξανδρος Ισαρης στην εισαγωγή του τελευταίου του πεζογραφικού, αυτή τη φορά, βιβλίου – και πράγματι, έτσι είναι. 

Μία από τις διασημότερες Συμφωνίες του ρεπερτορίου, την Πέμπτη του Γκούσταφ Μάλερ, παρουσίασε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 20 Απριλίου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής».

Ο ​​Τάσος Καλούτσας πετυχαίνει να κλείσει μες στις σελίδες του κάτι τόσο γνωστό και τόσο φευγαλέο όσο η ανεπανάληπτη αίσθηση της καθημερινότητας – αυτής της μυστηριακής ακολουθίας ανούσιων ωρών και άμετρης πλήξης, που ωστόσο συντίθεται από οξύτατα αισθήματα και συγκλονιστικές στιγμές.

Τα 75 χρόνια της γιόρτασε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών με μία συναυλία στις 4 Μαΐου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής».

Τολμηρή και συναρπαστική πρόταση του Σταύρου Κόλλια, σφαιρικά επεξεργασμένες επιλογές από την Εφη Αγραφιώτη.

Ω​​δη από τον τίτλο μας οι υποψιασμένοι αναγνώστες διαισθάνονται ότι, ενώ συζητάμε κάτι παλιό, μιλάμε και για κάτι που έντονα θυμίζει το παρόν. Εφιαλτικό; 

Η ​​γη του θυμού δεν είναι μυθοπλαστικός τόπος. Ούτε ουτοπία ούτε εφιάλτης. Είναι η πιο πυκνοκατοικημένη επικράτεια της πραγματικότητας. 

Εργα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά και ιδιαίτερες ανάγκες δείχνουν τα όρια των μουσικών μας συνόλων.