ΚΡΙΤΙΚΗ

Τι ιδέα και αυτή, να προσκαλέσει κανείς στο Ηρώδειο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα ιστορικά ενημερωμένων ερμηνειών! Να τοποθετήσει, δηλαδή, μια ορχήστρα με λιγοστά όργανα και αδύναμο ήχο σε ανοικτό χώρο, εξ ορισμού ακατάλληλο για μουσική.

Η παράσταση «Οδυσσέας» του Δημήτρη Αγαρτζίδη και της Δέσποινας Αναστάσογλου στο Φεστιβάλ Αθηνών συντίθεται από το τελευταίο κεφάλαιο («Πηνελόπη») του ομότιτλου μυθιστορήματος του Τζέιμς Τζόις, τον περίφημο Μονόλογο της Μόλι, και το 13ο κεφάλαιο που φέρει το όνομα «Ναυσικά».

Ο ​​Βαγγέλης Χατζηβασιλείου εξετάζει το σύνολο της ογκωδέστατης ελληνικής πεζογραφίας της 45ετίας 1974-2017, προσφέροντας στα νεοελληνικά γράμματα ένα πρωτότυπο μελέτημα, ένα τολμηρό επίτευγμα κι ένα πολύτιμο έργο αναφοράς.

To νέο σκηνικό έργο του Κωστή Κριτσωτάκη με τίτλο «Raven revisited» παρουσίασε η ομάδα όπερας «The Medium Project» στις 9 Ιουνίου στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων.

Παράξενο έργο ο «Τίμων ο Αθηναίος» του Σαίξπηρ. Η μελέτη των στίχων αλλά και των δραματουργικών «ατελειών» του οδήγησε σε υποθέσεις που δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν: ότι ο Σαίξπηρ συνεργάστηκε με κάποιον άλλο ποιητή, πιθανόν με τον Τόμας Μίντλετον, ή ότι έγραψε μια πρώτη εκδοχή του αλλά το παράτησε και το ανέλαβε ο Μίντλετον.

Σ​​την Ελλάδα του 1917, όπου μαίνεται ο Εθνικός Διχασμός μεταξύ βασιλικών και αντιβασιλικών, καταφθάνει ένας νεαρός από το Τορίνο, ο οποίος επιστρέφοντας στην πατρίδα του νιώθει ταυτόχρονα ντόπιος και αυτοεξόριστος.

Στις 25 Μαΐου στην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής» δόθηκε η ευκαιρία σε σπουδαστές της ακαδημίας νέων της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών να συνεργαστούν με την ορχήστρα.

Aπό το μακρινό Νοβοσιμπίρσκ, βιομηχανική πόλη με 1,5 εκατ. κατοίκους στη Δυτική Σιβηρία, 2.800 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας, ήρθε η έκπληξη: ίσως η καλύτερη παράσταση τσεχωφικού έργου που έχω δει.

«Για να ακούσεις τα βιβλία να μιλούν, πρέπει να συνομιλήσεις μαζί τους στο αρχικό τους περιβάλλον», σημειώνει ο Αντονι Γκράφτον στη μικρής έκτασης μελέτη του «Το έντυπο σε κρίση / Το βιβλίο εξαϋλώνεται» (ΜΙΕΤ, 2013). Οπωσδήποτε, προτού εξετάσει κανείς ποιο ήταν το περιβάλλον από το οποίο προέκυψε το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, οφείλει να διαβάσει προσεκτικά το βιβλίο.

Σ​​πάνια συναντάει κανείς στα ελληνικά γράμματα ένα τόσο φιλόδοξο, πολύπτυχο, καλοχτισμένο μυθιστόρημα ιδεών όπου συνυφαίνονται, αλληλοδιεισδύουν και αλληλοφωτίζονται τέχνη και ψυχιατρική, πολιτική και επιστήμη, ιστορική αφήγηση και κοινωνικός στοχασμός, ατομική μικροϊστορία και συλλογικά πάθη, παρελθόν και παρόν. 

​​Πώς αντικρίζει κανείς τον εαυτό του; Πώς αντιλαμβάνεται το εγώ του; Πώς καταλαβαίνει τη ζωή του; Τι καταλαβαίνει απ’ τη ζωή του; Πώς ανασυστήνει μέσα στον νου τον βίο του και πώς τον αφηγείται αν θέλει να τον αφηγηθεί – στον εαυτό του και στους άλλους;

Αν κάτι ξεχωρίζει στη συγγραφική ταυτότητα της Ευγενίας Φακίνου είναι η ικανότητά της να διηγείται παραμύθια.