ΚΡΙΤΙΚΗ

Συνήθως η έκφραση ενός κινήματος στη μουσική έπεται της εμφάνισής του στη λογοτεχνία ή σε άλλες τέχνες, από τις οποίες δανείζεται το όνομά του. Εξαίρεση αποτελεί το κίνημα «Θύελλα και ορμή», που… βρήκε το όνομά του αρκετά αργότερα. Το οφείλει στο ομότιτλο θεατρικό του Μαξιμίλιαν Κλίνγκερ (1776), το οποίο αφορά την Αμερικανική Επανάσταση.

Αυτές τις ημέρες οι βιβλιόφιλοι που μένουμε σπίτι ξαναδιαβάζουμε αγαπημένα βιβλία. Ενα από τα δικά μου αγαπημένα είναι το «Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές» (πρώτη έκδοση 1999) της Ερσης Σωτηροπούλου, που επανεκδόθηκε φέτος. Στον θάλαμο Εντεκα ενός αθηναϊκού νοσοκομείου πεθαίνει η Λία, προσβεβλημένη από έναν άγνωστο ιό, τον Hcnvmb, για τον οποίο ο γιατρός της δεν γνωρίζει τίποτα πέρα από το ότι «σε λίγο καιρό όλοι θα μιλάνε γι’ αυτόν, θα γίνει το θέμα της ημέρας».

Ενας από τους λόγους που η «Μεταγωγή» δεν βρήκε το κοινό της είναι το πλήθος μικρών παραγωγών –πολλές φορές η πληροφορία δεν φτάνει καν σε δυνάμει θεατές τους.

Ο Φιδετζής διευθύνει τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών σε πρώτες ηχογραφήσεις έργων του μεγάλου Ελληνα συνθέτη.

Ο εφησυχασμός και η ρουτίνα δεν ανήκουν στο λεξιλόγιο της διάσημης Ρωσίδας πιανίστριας.

Από την παράσταση «Κομμώτριες / Μεταπολίτευση / Τζιανγκ – Σιν – Μπι – Σιν / Φαντάσου την καρδιά μου δική σου» έλειψαν οι λαϊκοί χυμοί στην «αναπαράσταση» του παρελθόντος.

Τον Νοέμβριο του 1950 ο T. Σ. Ελιοτ έδωσε μία διάλεξη στο Χάρβαρντ με θέμα «Ποίηση και Δράμα». Ο Σαίξπηρ ήταν βασική αναφορά στις απόψεις που διατύπωσε για τη σχέση έμμετρου λόγου και πρόζας. Προς το τέλος αναφέρθηκε στις δικές του δυσκολίες και αποτυχίες, αναφερόμενος στα έργα του «Φονικό στην Εκκλησία», «Οικογενειακή γιορτή» και «Κοκτέιλ Πάρτι».

Μία επιλογή από τα Κοντσέρτα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ για πληκτροφόρα όργανα παρουσίασαν στις 22 Φεβρουαρίου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής» οι «Μουσικοί της Καμεράτας» υπό τη διεύθυνση του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου. Μόλις δώδεκα ημέρες νωρίτερα, το ίδιο σύνολο υπό τον ίδιο τσεμπαλίστα – αρχιμουσικό, με σολίστ τη μεσόφωνο Ρομίνα Μπάσο, είχε παρουσιάσει έργα Βιβάλντι στην αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος» του ΚΠΙΣΝ. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη και έχει ενδιαφέρον.

Προσπαθώντας να ξεδιαλύνει τις βαθιές οικογενειακές σιωπές και τα ακατανόητα χάσματα της προσωπικής του ιστορίας, ο Μαξίμ Λέο δημιούργησε ένα σημαντικό έργο γύρω από το βαθύ αίνιγμα της Γερμανίας στον 20ό αιώνα. Αναζητώντας τις ρίζες του στη ζωή των γονιών, των παππούδων και των προπάππων του δημιούργησε ένα χρονικό της εθνικής περιπέτειας γραμμένο με λεπτότητα, διεισδυτικότητα και κατανόηση.

Εναν χρόνο μετά την εξαιρετική περυσινή του εμφάνιση, ο Τόμας Χένγκελμπροκ επέστρεψε στο Μέγαρο Μουσικής με το μουσικό σύνολο και τη χορωδία Μπαλτάζαρ Νόιμαν και ένα πρόγραμμα αποκλειστικά αφιερωμένο σε έργα του Μπετόβεν.

Δεν βρίσκεται, άραγε, η φιλοσοφία εγγύτερα στην ποίηση, ιδιαίτερα τη σύγχρονη, από ό,τι βρίσκεται, π.χ., το μυθιστόρημα; Σε κάθε περίπτωση, η μεταξύ τους ανταλλαγή είναι, τουλάχιστον από τον 20ό αιώνα και δώθε, ζωηρή.

Η παράσταση «Αγάπησέ με» του Δημήτρη Αγαρτζίδη, στο Bios, αρχίζει με τη Γιούλα Μπούνταλη σε ρόλο κονφερανσιέ να μας καλωσορίζει στο «όνειρο» μιας ηθοποιού, της Μαρίας Παρασύρη. Είναι η Ναντίν, μια εκδοχή με σάρκα και οστά της ηρωίδας από την έξοχη ταινία του Αντρέι Ζουλάφσκι «Σημασία έχει ν’ αγαπάς» («L’ Important c’ est d’ aimer», 1975).