ΑΡΙΣΤΕΡΑ

«Βεβαίως, να πάνε να βρουν εργασία με την αξία τους». Η δήλωση, μετά καγχασμού, του Στέφανου Κασσελάκη για τα πενήντα κομματικώς σιτιζόμενα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, τη μισθοδοσία των οποίων θα ήθελε να διακόψει, είναι ηθελημένα ή αθέλητα δίσημη […]

Η πιο βολική ερμηνεία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, δέκα χρόνια πριν, ως αντιμνημονιακό και όχι ως αριστερό κόμμα και γι’ αυτό άρχισε να χάνει δυνάμεις μετά την προσαρμογή του στον δημοσιονομικό ρεαλισμό και στον ευρωπαϊκό ορθολογισμό.

Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν μια μουσική μεγαλοφυΐα. Πέτυχε κάτι σχεδόν αδιανόητο: μέσα σε τέσσερα μόνο χρόνια (1960-1964), κατάφερε να εφεύρει ένα νέο είδος τραγουδιού, το «έντεχνο» ελληνικό τραγούδι, που απέκτησε τεράστια απήχηση και διάρκεια.

Διαφαίνεται πως για τον ΣΥΡΙΖΑ οι ευρωεκλογές του 2024 ήταν οι πρώτες, αλλά και οι τελευταίες στις οποίες έλαβε μέρος με αρχηγό τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο αποκλεισμός του από την κούρσα για την ηγεσία σηματοδοτεί μια νέα εποχή στο κόμμα, το οποίο φαίνεται να έχει βυθιστεί, για την ώρα, σε μια μακρά περίοδο κρίσης.

«Στρώνει το χαλί για το δικό του κόμμα», λένε οι «87». Κατηγορίες ακόμη και για παραποίηση του ονόματος του κόμματος – «Είναι σε πανικό», απαντά ο Κασσελάκης.

Η Νέα Αριστερά τονίζει πως «κάποιοι προφανώς ανησυχούν για ένα πράγμα: τη μαχητική αριστερή αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία».

Η φρικτή τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς και η ασύμμετρη αντίδραση του Ισραήλ, που ακολούθησε και εξελίσσεται, είχαν ένα, όχι και τόσο αναπάντεχο, αποτέλεσμα: να σηκώσει και πάλι ξεδιάντροπα κεφάλι ο αντισημιτισμός. Συνήθως ταυτίζουμε τον αντισημιτισμό με τον ναζισμό και αυτό είναι λάθος. Ο αντισημιτισμός υπήρχε πολύ πριν από τους ναζί και επιβίωσε της ήττας τους.

Πώς θα κινηθεί τις επόμενες ημέρες ο Στέφανος Κασσελάκης – Η στάση των υποψήφων προέδρων, η «γραμμή» Πολάκη, οι «σκληροί» της Πολιτικής Γραμματείας και ο πόλεμος δηλώσεων με τα βλέμματα στραμμένα στη νέα μεγάλη μάχη της Κεντρικής Επιτροπής του Σαββάτου.

Ελεγε κάποτε ο Ηλίας Ηλιού, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ επί προεδρίας του Ιωάννη Πασαλίδη, πλην όμως εκτιμώμενος βαθύτατα και από πολιτικούς του αντιπάλους, τα εξής παροιμιώδη πλέον: «Το ρήμα συνεδριάζω είναι αμετάβατο, οι κομμουνιστές το μετέβαλαν σε μεταβατικό, ταλαιπωρίας σημαντικό. Τον έβαλα κάτω και τον συνεδρίασα…».

Τακτικά πλέον η κοινή γνώμη περιστρέφεται γύρω από πομφόλυγες. Σκάει η μία, ανυψούται η άλλη. Φυσικά, προ Διαδικτύου ήταν αδιανόητη η ενασχόληση με τέτοιες φούσκες. Ομως πλέον, Διαδίκτυο και καρικατούρες πάνε χεράκι χεράκι. Μιας τέτοιας σαχλαμάρας ο κουρνιαχτός κράτησε λίγο παραπάνω με τη φράση «τους χορτάτους μην τους φοβάσαι, αλλά τον γιο της πλύστρας».

Οι παρουσίες που ξεχώρισαν, η χειραψία με τον Παππά, ο εναγκαλισμός με τον Φάμελλο και το πολιτικό στίγμα του πρώην πρωθυπουργού για το «αύριο» των προοδευτικών δυνάμεων.

Ενας ολόκληρος χρόνος αβεβαιότητας, συγκρούσεων και νοσηρότητας έχει απαξιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά, οργανωτικά και ηθικά. Δεν είναι πια ο κύριος των εξελίξεων στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και Αριστεράς.