ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Το ρεύμα υπέρ των Παλαιστινίων, οι φιλοϊσραηλινοί και το αποτύπωμα στον κομματικό ανταγωνισμό.

«Αν και όχι πάντα τόσο ποιητική όσο το γκολ». Κάτι τέτοιο μόνον ένας διανοούμενος θα μπορούσε να το έχει πει. Και πράγματι το είπε ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος.

Η σημερινή πολιτική κατάσταση δεν έχει προηγούμενο. Μετά τη Μεταπολίτευση μόνο σε δύο εκλογές (1974 και 1977) είχαμε κάτι παρόμοιο, όπου κυριαρχούσε η Ν.Δ. και ουσιαστικά δεν υπήρχε αντιπολίτευση. Αλλά τότε ήταν ειδική περίπτωση.

Η διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού είναι δύσκολη άσκηση για όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η εξισορρόπηση ανάμεσα στις πεποιθήσεις (όποιες κι αν είναι αυτές) και στο εφικτό δεν είναι καθόλου εύκολη, ιδίως για όσους έχουν κυβερνητικές ευθύνες και πρέπει να συνεκτιμήσουν όλες τις διαστάσεις του προβλήματος.

Αναρωτιέμαι ποια είναι η πρόταση της αριστερής αντιπολίτευσης για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Στη Βουλή καταψήφισε το νομοσχέδιο που ορίζει ότι αναστέλλονται οι αιτήσεις όσων δεν δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο. Το ΠΑΣΟΚ, με τον σοσιαλδημοκρατικό αέρα στα πανιά του, ψήφισε «παρών».

Δεν πρόκειται για λάθος. Για πολιτική κουζίνα και όχι για πολίτικη κουζίνα θα μιλήσουμε σήμερα. Ο πρώτος διδάξας ήταν ο μέγας πολιτικός Winston Churchill.

Μια επέτειος, εξ ορισμού, προκαλεί εκ των υστέρων κρίσεις και αξιολογήσεις. Η ίδια η έννοια της επετείου παραπέμπει στην αναδρομικότητα.

Εκείνο το εξάμηνο δεν αποδείχθηκε τελικώς σημείο καμπής για την κοινωνία συνολικά. Υπήρξε ελάχιστος σοβαρός δημόσιος διάλογος για τα ζητήματα
που τέθηκαν. Γιατί;

Για να είμαι ειλικρινής έχω πάψει εδώ και καιρό να ασχολούμαι με τις ιστορικές ζυμώσεις στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς. Ποιος μιλάει με ποιον, ποιος κάνει μούτρα σε ποιον, ποιος χωρίζει από ποιον, ποιος μετακομίζει πού. Λάθος μου, το ομολογώ. Διότι σκέφτομαι ότι μια παράταξη που έχει την ικανότητα να παράγει τόσα κόμματα και αποκόμματα […]

Λίγο η συνεχής δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ –βρίσκεται πλέον μεταξύ 5% και 6,5%–, λίγο το εκτός τόπου και χρόνου συνέδριο του κόμματος –με τα φανελάκια, το κλειστό αιρ-κοντίσιον και την πρόταση ο βασικός μισθός να γίνει 3.500 ευρώ–, λίγο η τρικυμία Φάμελλου και των συν αυτώ με την πρόταση για τα Τέμπη […]

Τον Ιούνιο του 1947 ξεκινά η λειτουργία του στρατοπέδου της Μακρονήσου. Στο έρημο νησί απέναντι από το Λαύριο, συγκεντρώθηκαν έως το 1953 τουλάχιστον 60.000 κρατούμενοι, κατά μέγιστη πλειοψηφία άνδρες σε ηλικία στράτευσης, αλλά και γυναίκες, ενήλικοι, γέροντες, ανήλικα παιδιά.

Η φρίκη στη Γάζα και η μαζική εξολόθρευση αμάχων από τον ισραηλινό στρατό έχουν προκαλέσει –δικαιολογημένα– αγανάκτηση και παγκόσμια κατακραυγή. Η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς ήταν τυφλή, κτηνώδης και απολύτως καταδικαστέα.