ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Η οδός Βερανζέρου, μετά τη διασταύρωση με την οδό Μάρνη, συνεχίζει ως Βίκτωρος Ουγκώ, ένας δρόμος με ποιητικό όνομα που προχωράει βαθιά ώς το Μεταξουργείο και τις κοιλότητές του.

Ο τρόπος που γίνεται η συζήτηση για τη δημόσια αρχιτεκτονική, τα μνημεία και τα ιστορικά κτίρια υποβαθμίζει πολλές φορές τα χρόνια ελλείμματα της πρωτεύουσας στον αστικό χώρο.

Περίπατος στην παλιά Πατησίων μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Από το Μουσείο στην Κυψέλη».

Το βλέμμα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στην πλατεία που φέρει το όνομά του, στα Πατήσια, θυμίζει κάπως τη φωτογραφία του 1908. Αυτήν τη σπάνια λήψη είχε τραβήξει ο ζωγράφος Γεώργιος Χατζόπουλος (1859-1935) και την είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό «Νέα Ζωή» της Αλεξάνδρειας.

Ενα μικρό σπίτι στο Θησείο, που συνάντησα περπατώντας στην οδό Ερυσίχθονος, έμοιαζε να έχει τη δύναμη να συμπυκνώσει την ιστορία χιλιάδων ακόμη μικρών σπιτιών της Αθήνας που χάθηκαν για πάντα… Είναι ένα μονώροφο σπίτι στον αριθμό 7 της Ερυσίχθονος, ανάμεσα στην Επταχάλκου και στην Πουλοπούλου.

Διατηρητέα του κέντρου μπαίνουν σε φάση ανακαίνισης, επουλώνοντας τις πληγές που είχε αφήσει η κρίση. Η «Κ» επιχειρεί μια πρώτη χαρτογράφηση.

Eνα σπίτι σε έναν δρόμο του σύγχρονου Βύρωνα στέκει μονάχο σαν αποκύημα της φαντασίας. Είναι όμως γερό και από κάθε άποψη ενδιαφέρον, ωραίο μέσα στη σιωπή του, με έναν αέρα μιας άλλης εποχής.

Μία από τις ιστορικές γέφυρες του Τάμεση στο Λονδίνο, η γέφυρα Μπλακφράιαρς, υποβάλλεται σε μια εκτενή διαδικασία ριζικής αποκατάστασης. Είναι ένα ορόσημο του βικτωριανού Λονδίνου και όπως φαίνεται με τις εργασίες που άρχισαν αυτόν τον Οκτώβριο του 2025, θα είναι και ένα ορόσημο για τον 21ο αιώνα. 

Απ’ άκρη σ’ άκρη η οδός Ιπποκράτους είναι από μόνη της ένα μνημείο αστικής κατοίκησης. Εχοντας απολέσει τα περισσότερα κατάλοιπα του 19ου αιώνα στα κοντινά προς την οδό Σόλωνος και Ακαδημίας οικοδομικά τετράγωνα, η Ιπποκράτους είναι ένας δρόμος βαθύτατων αστικών βιωμάτων και ταυτόχρονα μια συμπύκνωση της διαδρομής του 20ού αιώνα.

Μεγάλο γεγονός για την ιστορία της τέχνης είναι η διπλή έκθεση με έργα του Φρα Αντζέλικο (1395-1455) στη Φλωρεντία, στο Ιδρυμα Παλάτσο Στρότσι και στο Μουσείο του Σαν Μάρκο.

Η Καλλιθέα ανοίγει σαν όστρακο κάθε φορά που θα αποφασίσεις να την εξερευνήσεις. Γεμάτη αντιθέσεις, απλωμένη μέσα στον πυκνό αστικό ιστό της Αθήνας, με ένα κομμάτι της προς τον Ταύρο και με ένα άλλο προς τις Τζιτζιφιές, αφήνει στον επίμονο διαβάτη τα δικά της ίχνη από μια ιστορία που πηγαίνει πίσω στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα.

Ο Μόραλης και πολλοί νέοι δημιουργοί δίνουν το «παρών» στη νέα σελίδα που ανοίγει για το Hilton.